Onderwerp: CABARET
4 Mei 2009
Kees Torn: Einde Verhaal of niet?
Tekst en beeld door Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gezien in Theater de Veste in Delft op 22 april
Als Kees Torn deze avond het podium opkomt valt het gelijk op dat het schuchterige, tobberige mannetje wat ik bij zijn eerdere shows gezien heb grotendeels is verdwenen. Hij oogt ontspannen en op zijn gemak. Gelukkig is de stunteligheid niet verdwenen. Dat zouden teveel veranderingen in een keer zijn. De shows van Kees Torn zijn voor een groot deel autobiografisch. Als je naar een show bent geweest weet je precies hoe het met hem gaat en wat hij heeft meegemaakt. In de vorige show Dood en Verderf was de dood, verlies en rouwverwerking de rode draad. Voor die show heeft hij in 2007 de Poelifinario cabaret prijs gewonnnen voor het meest indrukwekkende cabaret programma.
Hij heeft een bruin ribfluwelen pak aan waarvan ik heb gehoord dat het gemaakt is door zijn vriendin. Hij kijkt de zaal en en vraagt wie van het publiek allemaal de Viva gelezen hebben. In een Viva column is hij op een ludieke manier aangehaald. Hij legt uit dat hij de show dit keer wat luchtiger houdt want hij is als de dood dat het weer indrukwekkend wordt en dat hij opnieuw de Poelifinaria krijgt. Hij weet niet zo goed wat hij met nog een spiegel moet en hij is nu wel klaar met verdriet en rouwverwerking.
In Einde Verhaal is Kees een stuk minder zwaar op hand dan in zijn twee eerdere programma's. Natuurlijk blijven de briljante woordgrappen, verassende wendingen en de juweeltjes van liedjes. Hilarisch en luchtig is het liedje met ontelbare coupletten over Zwarte Kat. Dit heeft onder de zwartekatters voor nogal veel beroering en discussie gezorgd en heeft zelfs de Volkskrant gehaald. Voor de gelegenheid heeft hij zelfs een bumbersticker laten maken 'ik rem niet voor zwartekatters'. Het grootste gedeelte van de voorstelling zit Kees achter de piano om zijn liedjes te begeleiden. Op een van de zeldzame momenten dat hij naast de piano staat maakt hij van een dichtbundeltje spontaan een open bundeltje en laat daar prachtige persiflages op bekende dichters uitrollen.
De show zit vol met onverwachte wendingen en een onnavolgbare logica die het publiek scherp houdt. Van de hilarische en ontroerende tuinierperikelen van zijn vriendin springt hij naar het geloof dat van hem is afgevallen. Dat heeft zijn leven zoveel mooier gemaakt. Toen hij eenmaal had afgerekend met de hel en verdoemenis die hem vroeger vanaf de kansel werden toegeworpen kan hij ineens leuke dingen doen zonder schuldgevoel. Dit brengt hij op een dusdanige manier dat het voor niemand kwetsend is. Hierin bewijst hij maar weer eens dat je door op een mooie manier gebruik te maken van taal je onderwerpen kunt aansnijden zonder grof of kwetsend te worden. Vervlakking en verruwing zien we al genoeg op de podia en in de maatschappij.
De whisky ontbreekt natuurlijk niet, die staat prominent op de piano. Voor de sigaren, zijn andere handelsmerk en inspiratie heeft Kees een ludieke manier gevonden om zich niet door het rookverbod te laten beperken. In de show zit geen pauze dus last hij een rookpauze in waarbij hij het publiek van harte uitnodigd om vervolgens zelf in rook op te gaan........
Einde Verhaal is een prachtige voorstelling die bol staat van het vakmanschap en subtiliteit. Het is nog te zien tot eind mei en in het nieuwe seizoen na de zomervakantie.