Onderwerp: TONEEL
2 Mei 2009
Indrukwekkende Onschuld door RO theater
Door Mieke Kreunen met foto's van Leo van Velzen
Onschuld, een coproductie van het RO theater met KVS ging in maart 2007 in première en staat nu weer op het theatermenu bij het RO Theater.
In Onschuld, een stuk van de Duitse schrijfster Dea Loher, wordt een beeld geschetst van de inwoners van een klein kustplaatsje. We maken kennis met een aantal wonderlijke personages: twee Afrikaanse illegalen die een vrouw zien verdrinken, een suikerzieke moeder die bij haar dochter en schoonzoon in hun huis binnendringt, een blinde paaldanseres, een kinderloze vrouw die op zoek is naar vergeven voor haar zoon, een echtpaar met een overleden dochter en een oudere filosofe.
Onschuld zoemt in op die kleine levens en de ongewone gewone mensen in het stadje die stuk voor stuk worstelen met existentiële vragen maar ook met de allerdaagsheid, onafwendbaarheid en uitzichtloosheid van hun bestaan.
Ogenschijnlijk hebben de personages uit het stuk niks met elkaar te maken maar toch komen de verschillende verhaallijnen uiteindelijk bij elkaar. Ik was zeer onder de indruk van het spel van Fania Sorel wiens personage met intens wit en roodharig uiterlijk de ultieme eenzaamheid en berusting uitstraalt. Hoewel Rosa hunkert naar liefde en fysieke nabijheid van haar man raakt hij haar niet meer aan. Tegelijkertijd komt ze maar niet los van haar moeder die zich - behept met suikerziekte en een al te levendige fantasie - opdringt aan haar dochter en bij haar wil intrekken. Rosa's wens om een kind te krijgen gaat daarmee niet door. Fania Sorel won in 2007 een Colombina voor haar rol als Rosa en dat is volkomen terecht.
Zeker niet minder indrukwekkend vond ik het spel van Sylvia Poorta als de oudere, wat verwarde vrouw die zich alsmaar wil voorstellen aan allerlei vreemden en zich voortdurend verschuldigt voor haar zoon die ze niet heeft. Ze is zwanger wel geweest maar het kind stierf voor de geboorte en ze moest hem dood baren, komen we gaandeweg achter.
De Afrikaanse immigranten vinden een enorm geldbedrag in een plastic tasje - dat moet wel een teken van God zijn - en zij besluiten dat te besteden aan de blinde paaldanseres Absoluut om haar ogen te laten opereren. Hoewel de operatie Absoluut haar zicht niet teruggeeft schikt Absoluut zich in haar lot en put hoop uit het gebaar van de mannen. Zo schijnt er toch nog licht, komen mensen dichter bij elkaar en is er hoop aan het eind van het stuk, zeker ook van alle kaarsen die Rosa aansteekt in de nis.
Dit is het soort theater dat je naar de keel grijpt maar op momentem bovendien in een bevrijdende lach doet uitbarsten want hoewel ontroerend en aangrijpend heeft regisseur Alize Zandwijk toch kans gezien om voldoende lichtheid in het stuk te brengen. Rosa's moeder bijvoorbeeld zorgt met quote over 'als ze pompbediende was ...' voor de nodige humor.
Het decor is heel simpel met een paar prachtige vondsten zoals een ondergrondse ruimte waardoor de personages het toneel betreden en een watertje waaraan Rosa met haar man en moeder woont.
Een prachtig stuk, indringend en confronterend. Jammer dat de grote zaal van de Schouwburg in Arnhem nog niet eens voor een kwart gevuld was. Het is geen gemakkelijke kost deze voorstelling maar mede dank zij het fantastische spel absoluut de moeite waard. Nog te zien tot en met 16 mei a.s. Kijk op de website voor de speellijst.
Cast
Fania Sorel, Jacqueline Blom, Rogier Philipoom, Hannah van Lunteren, Sylvia Poorta, Goele Derick, Willy Thomas, Marc de Corte, Roland Haufe, Paul R. Kooij, Bright Omansa Richards
Regie
Alize Zandwijk
Auteur
Dea Loher