Onderwerp: POP-ROCK
7 December 2008
Crossing Border, Charmant festival met intieme sfeer
Door Ellen van der Kemp met foto's van Berbera van den Hoek
Van 18 tot en met 22 november vond voor de zestiende keer het festival Crossing Border plaats. Op verschillende locaties in Den Haag (de Koninklijke Schouwburg, het Nationaal Toneelgebouw en twee tenten op het Voorhout) kwamen literatuur en muziek (indie-pop/rock) samen, een verrassende combinatie die zichtbaar veel mensen aanspreekt, want het festival was drie van de vijf dagen uitverkocht. Op het programma stonden ook dit jaar bekende namen en veel (nog) niet bekende namen. In totaal waren er meer dan 160 optredens, dat betekende keuzes maken. Jammer eigenlijk dat je op zo’n festival nooit alle artiesten kan zien en horen.
Zaterdag 22 november In de grote zaal van de Koninklijke Schouwburg speelde Brett Anderson, het voormalig boegbeeld van de Britse band Suede. Zijn soloalbum Wilderness bestaat voornamelijk uit ballads. Deze bracht hij ten gehore onder begeleiding van piano en cello en dat bracht een prachtige serene sfeer met zich mee. De zaal genoot. Ook veel aandacht was er voor Liam Finn, de zoon van Neil Finn (Crowded House). Zijn muziek was wel even wennen. In de programmagids wordt hij aangekondigd als multitalent. Tijdens zijn show wordt hij alleen bijgestaan door backup vocalist en multi-instrumentalist Eliza-Jane Barnes, alle andere instrumenten bespeelt hij zelf (drums, gitaar en zang). Zijn experimentele muziek klinkt alsof hij nog zoekende is naar zijn eigen stijl, terwijl deze 25-jarige muzikant toch al een tijdje meeloopt. Zal het hem ooit lukken net zulke mooie liedjes te schrijven als zijn vader?
Paradise, de zaal waar tijdens het festival enkele verrassingen te zien zijn heeft er op de laatste avond nog een in petto, The Phantom Band! Hun debuutalbum Checkmate Savage wordt begin 2009 verwacht maar ze hebben nu al indruk gemaakt. De muziek is ongrijpbaar en ze hebben ongelooflijk veel plezier tijdens het spelen. Dat stralen ze uit naar het publiek waardoor er een klein feestje onstaat.
In de Caroline’s Room, een kleine zaal in de Koninklijke Schouwburg, wordt schrijver Jan Siebelink geïnterviewd door Arjan Peeters. Een mooie plek om over nieuwe roman Suezkade te praten, want het verhaal speelt zich af in de hofstad. “Op een dag liep ik de Suezkade af, zomaar”, vertelt Siebelink. “Ik zag een prachtig pand en was benieuwd wat zich daar binnen afspeelde. Ik ben aan de overkant gaan staan kijken. Daar is dit boek ontstaan. Op verschillende momenten van de dag heb ik op die plek gestaan en zag ik silhouetten. Dat zijn mijn romanpersonages geworden.” Siebelink heeft het boek in 2006 geschreven. Terwijl hij elke avond op pad ging om over zijn meesterwerk Knielen op een bed violen te vertellen, stond hij elke ochtend om 6 uur op om aan zijn nieuwe boek te werken. Siebelink geeft nog meer bloot van de manier waarop hij werkt. Zijn boeken komen tot stand door er steeds aan te denken, door in Den Haag rond te lopen en door achter zijn bureau te zitten. Hij legt uit dat zijn personages soms handelingen verrichten die hij niet bedacht of verwacht had. “Ik blaas mijn hoofdfiguren leven in, daarna gaan ze hun eigen weg. Ik kan alleen opschrijven wat zij bedenken.”
Ook Herman Koch (bekend van Jiskefet) is naar Crossing Border gekomen om zijn nieuwe roman te promoten die in januari zal verschijnen. In Het diner gaan twee echtparen een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, de oorlog in Irak, vakantieplannen, et cetera. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen. De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, twee zoons – wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind? Wat het nog ingewikkelder maakt is dat de vader van een van de jongens de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is. Herman Koch weet op zo’n manier over zijn nieuwe roman te praten dat je onmiddellijk zin krijgt om het ter plekke te gaan lezen.
Jan Rot is al een tijdje op de vertaaltoer. Na Bachs Matthäuspassion, het requiem van Brahms, de rockopera Tommy en een reeks kerstliederen zijn nu de popklassiekers aan de beurt. Voor zijn nieuwe programma Hallelujah bewerkte hij klassiekers van onder andere Leonard Cohen, James Taylor en Elvis Costello. “Pas nu ik ze vertaal ontdek ik waar ze over gaan”, zegt Rot. Hij haalt de liedjes niet alleen dichter bij hemzelf, maar ook dichter bij het publiek. Van sommige liedjes ontdek je opnieuw de schoonheid, liedjes die niet meer aanspraken, worden nieuw leven ingeblazen. Het is heerlijk om naar de knappe en soms hilarische vertalingen van Rot te luisteren. Zo wordt het refrein van Elton Johns Your Song ‘De wereld wordt mooier van mensen als jij’ en wordt ‘A boy named Sue’ van Johhny Cash op z’n Hollands ‘Mien’.
Kink FM zond vrijdag en zaterdag live uit vanaf Crossing Border. Artiesten en auteurs gaven interviews en optredens. Tussen alle optredens door vingen we een gesprek op tussen Jan Douwe Kroeske en dichter Simon Vinkenoog. De laatste hield een gepassioneerd pleidooi voor de legale wietteelt. Na deze oproep kreeg hij spontaan een jointje uit het publiek aangeboden. Bij book ’n bar komen we Wim de Bie tegen. Misschien is dat nog wel het leukste van dit charmante festival dat je in de kleine zalen en aan de bar de musici en auteurs kunt ontmoeten en met ze in gesprek kan gaan.