Onderwerp: FESTIVAL, POP-ROCK

7 September 2008

Lowlands dag 3

Tekst en beeld van Michaela Meijer (klik voor vergroting)

Dag 3 Lowlands bestond voor mij voornamelijk uit “wat is hier nog meer te doen naast alle optredens in de diverse tenten”. En tijdens deze rondgang over het immense terrein heb ik natuurlijk wel het één en ander meegepakt aan optredens. Ik was er immers toch.

Laten we beginnen met de sublieme organisatie van dit festival. Overal is aan gedacht.
Zo tref ik aan de rand van de camping een heuse Hema-campingwinkel aan. Je zou toch plots een lek luchtbed hebben of je tentharingen zijn vergeten. Geen probleem, de Hema biedt in dit geval uitkomst.
Ook zie ik een supermarkt, een bar en een eetgelegenheid, allemaal aan de rand van de camping. Wie denkt dat Lowlands 3 dagen slecht eten is, zoals bijvoorbeeld een hamburger als ontbijt, heeft het goed mis. Een normaal ontbijt is gewoon goed mogelijk. Of er ook daadwerkelijk normaal wordt ontbeten, daar heb ik idee van. Ik sliep immers niet op de camping.

Voor de ingang van het festivalterrein stuit ik op veel, heel veel Lowlands-vrijwilligers. De omgiet-brigade. De dames en heren die er voor zorgen dat er geen blik mee het terrein opgaat. Blikjes worden massaal omgegoten in plastic bekers, zodat er geen sprake is van kostbare vochtverspilling. Degene die dit verzonnen heeft is wat mij betreft een genie. Het voorkomt opstoppingen bij de ingang én het voorkomt gezeur en geruzie.
De doorstroming naar de ingang verloopt soepeltjes, ik hoor niemand klagen over het omgieten. Het publiek mag immers gewoon zijn/haar eigen drankje meenemen het festivalterrein op, in een plastic beker in plaats van in een blikje.

Eenmaal binnen valt direct het nieuwe meetingpoint op (zie Lowlands dag 1) en van hieruit zijn er 1001 mogelijkheden. Wat zal ik eens gaan doen? Wat zal ik gaan bekijken?

Ik wandel wat rond en tref naast de Lima-tent 2 glazen kisten aan met mensen er in. Vreemd….dat moet ik van wat dichterbij bekijken. Aha, het is Henk Schiffmacher.
Henk Schiffmacher? Op Lowlands?
Het is er bijzonder druk en in de 2 glazen kisten wordt druk getatoeëerd door Henk en kompanen.
Ik vraag me af, hoe verzin je het om te bedenken dat je je op Lowlands laat tatoeëren?  Dat je ’s ochtends wakker wordt en denkt: “nu weet ik het zeker, ik ga vandaag een tatoeage laten zetten”. Die gedachtegang kan ik niet volgen, maar dat zal dan wel aan mij liggen. Ik heb er immers jaren over gedaan om te bedenken of ik het wel wilde, waar ik het wilde en wat ik wilde. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat mensen zo’n beslissing in een opwelling, al dan niet beschonken, maken. Nu maar hopen dat ze er geen spijt van krijgen, want dan hadden ze misschien beter een button kunnen laten maken. Dat kon namelijk ook. In de tent naast Henk Schiffmacher. Zelf ontwerpen, even in de buttonmaakmachine en klaar!!!
Leek mij een stuk veiliger.

In mijn gang over het terrein kom ik veel, heel veel tegen. Veel eettenten, van patat met hamburgers naar vers fruit, thais, wraps, kip, ijs, pizza, vietnamees, pannenkoeken, broodjes, koffie en nog heel veel meer.
En als je vond dat de frikadellen te kort waren, dan kon je daarover een klacht indienen bij het zeikloket.
Had je een goeie band gespot? Dan kon je direct bij Plato de cd aanschaffen.
Pijn in je rug van al dat staan en lopen? Dan liet je je lekker masseren.
Handtekening scoren van je favoriete artiest? Geen probleem bij de signeersessies die elk uur gehouden werden.
Het thuisfront laten weten hoe het met je gaat? Dan stapte je gewoon in de welbekende VPRO “achterwerk in de kast”.
Mobieltje leeg? Even naar het oplaadpunt, waar overigens constant enorme rijen voor stonden (bellen die mensen zoveel of waren ze vergeten hun mobiel thuis helemaal vol te laden?).
Het is eigenlijk gewoon te veel om allemaal te benoemen. Je kan het zo gek niet bedenken of het staat er wel in één of andere vorm op Lowlands.

Prijzenswaardig overigens op Lowlands is het sanitair.
Geen dixie te bekennen, maar gewoon de good old porseleinen pot. En schoon natuurlijk, met wc papier. Daar kunnen vele festivals wat van leren wat mij betreft.
Kijk hoe het ook kan en ban de vieze dixie!!!

En dan het publiek!!
Zo relaxed en zo vriendelijk. Overal en altijd.
Ik heb nergens een chagrijnig of ruziezoekend mens kunnen ontdekken. Iedereen groet elkaar en trekt met elkaar op alsof ze al jaren elkaars beste vrienden zijn.

Last but not least: Lowlands is een ervaring die je eigenlijk een keer zou moeten meemaken.
En heb je het 1 keer meegemaakt dan weet ik zeker dat het niet bij 1 keer blijft.
Lowlands 2009? Ja, ik wil.