Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, DE PARADE
20 Juli 2008
Wie is er bang voor de dood?
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Vorig jaar kroop Alix Adams nog een laatste keer in de huid van Eva Vorsselmans (de spirituele bewoonster van Hertenkamp) voor de voorstelling Mikado maar dit jaar is ze terug met een indrukwekkende voorstelling over de dood. Maria-Jeanne Opshoorn is begrafenisbegeleidster uit volle borst en zij heeft over alle aspecten van de dood ruimschoots nagedacht. Zij is onze reisleidster in het land van het grote onbekende niets, of zou er leven zijn na de dood? Voor deze voorstelling vormt Adams een duo met Kim Scheerder die we vorig jaar nog zagen in de voorstelling Caroussel op het Oerolfestival.
Haar motto is 'Fake it until you make it' en haar plan is een begrafenis te karaoken, alles aspecten ervan te beleven en in de volle breedte te ervaren zodat je er als het moment supreme eenmaal aanbreekt niet meer bang voor bent. Het publiek krijgt geen kans om lekker achterover te zitten want gezongen moet er worden: "waarheen, waarvoor" op een lekkere discobeat.
Maar ook worden er interessante feiten en fenomenen rondom het sterven behandeld door de voorgangsters (hoe heet het vuur moet worden voordat je schedel knapt) en wordt ook het publiek gevraagd welke aspecten van de dood angst inboezemen. Dat ze watjes in je neus stoppen bijvoorbeeld is bepaald geen aantrekkelijk vooruitzicht.
Hilarische momenten en samenzang worden in deze voorstelling afgewisseld met spirituele inzichten en waarachtige ervaringen over de dood. De dames zijn het eens met Rossiter W. Raymond:"... de dood is slechts een horizon;
en een horizon is niets behalve de begrenzing van onze waarneming."
Het manshoge papieren bootje op het toneel is het schip dat in de loop van de voorstelling naar die einder zal varen maar ook de toeschouwers mogen hun eigen kleine bootje vullen met dierbare dingen ze ze mee willen nemen naar gene zijde. En dat daar een enthousiast welkomstcommitée zal staan te wachten is een ding dat in dit geval wel zeker is.
Het knappe van deze voorstelling is dat het absoluut niet zweverig wordt maar op een prettige familiaire manier de dood heel dichtbij en bespreekbaar maakt waarbij humor en verwondering over de dingen die er dan naar boven komen voor de nodige lucht zorgen. Ontroering en ontlading staan in deze voorstelling heel dicht bij elkaar en daarmee kom je met een glimlach weer naar buiten en met een stukje minder angst voor wat je ooit te wachten staat. Want als het zo wordt dat je net hebt gekaraoked dan is het absoluut een leuk vooruitzicht.
De Parade - website