Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, POP-ROCK

5 Juli 2008

Equilibrio de wereldpremière!

Door Marit van Eisden met foto's van Andy Doornhein

Vrijdag 4 juli 2008 was het dan zover, na maandenlange voorbereidingen voor de Rockopera Equilibrio was de dag van de premièrevoorstelling aangebroken.

Aangezien we eerder deze week aanwezig waren bij de generale repetitie en de gehele show al gezien hebben vond ik helemaal geen straf om deze bijzondere voorstelling nogmaals te gaan bekijken. Ik vond het namelijk erg indrukwekkend. Hetzelfde als je een goed boek gelezen hebt of een goede film hebt gezien, dat je met je gedachten nog enkele dagen vast in het verhaal. Dat was nu ook het geval. Dikwijls is het zo dat als je iets voor de tweede keer ziet er weer andere dingen uitspringen, opvallen of er veranderingen hebben plaatsgevonden. Het was alsof we een paar weken geleden de voorstelling gezien hadden, wat is deze gegroeid! En dat met maar één dag ertussen. Iedereen zat er lekker in en met de schmink op de gezichten werd alles nog echter.

Doordat het orkest en de band op het podium zitten is er niet veel ruimte over voor decors. Achter het orkest en de band staat een grote, hoge stellage met een bank. Dit is de vaste plaats van Lady Sophia (Simone Simons). Sophia is een godin en waakt over de aarde, vanaf haar plek kan ze alles in de gaten houden. Zij opent de voorstelling met het nummer “My Song of Creation”. Mooie, heldere stem die wel wat engelachtigs heeft, evenals haar mooie blauwe jurk. Mooi contrast met het rode haar van Simone.

Alles in deze wereld draait om de balans tussen het goede en het slechte, oftewel de balans tussen Aveline ( Michelle Splietelhof) en Primos ( John Vooijs). Beide hebben een eigen wagentje waarop ze over het podium worden gereden, die precies in elkaar passen als de balans in orde is. John is een zwart met zilver pak gekleed, evenals zijn volgelingen.  Michelle draagt een donkerrood jasje  met een goedkleurige broek. Met deze kleuren wordt het verschil tussen het goede en het slechte weergegeven.

Dan is er nog Diegu, de reiziger(Bas Dolmans). Hij stelt zichzelf voor in het lied “The Traveller” waarin duidelijk wordt dat hij eigenlijk niet weet wie hij is, maar hij merkt wel dat hij in de gaten wordt gehouden. Via de twee grote beeldschermen aan weerzijden van het podium zien we dat hij vanuit de woestijn aankomt en door de regen op zoek gaat naar een schuilplaats. Hij klopt aan bij Primos, die hem voor gek verklaard en weg stuurt. Maar vanzelfsprekend kan Diegu terecht bij Aveline, die samen met haar volk Diegu probeert te redden van een ziekte. Maar de Dood gaat aan Diegu voorbij, tot grote ergernis van de Dood zelf!

Maar als op een gegeven moment Primos zo wanhopig is en niet meer wat hij moet doen en een grote leegte voelt, sluit hij een pact met de Dood ( George Oosthoek). De Dood heeft ook zijn eigen vaste plaats, namelijk in een grote zwarte doos die aan het podium staat. Voordat de Dood zijn plaats verlaat zie je langzamerhand al de rook eruit opstijgen en begint de muziek steeds dreigender te worden. Ook zijn volgelingen komen langzaam naar voren om hem bij te staan. De Dood is gekleed is een witte jurk, iets heel anders dan je in eerste instantie zou verwachten.

Door het pact van Primos met de Dood is de balans tussen goede en slechte verstoord. In het nummer “The Conflict” hopen Aveline en Diegu op een wapenstilstand met Primos… maar hij heeft andere plannen. Dit mondt uit in de dood van Primos, hij wordt gedood door Diegu die Aveline probeert te beschermen. Maar toch zullen deze twee zielen met elkaar verbonden blijven.. Intertwinded, for all time.
De Dood is nog niet klaar met Primos en brengt hem terug tot leven. Rise!
En wat een geweldig nummer is dit! Vier van de vijf solisten laten zich horen en hoe! Mooie combinatie van stemmen, krachtig en vol. John Vooijs en Bas Dolmans hebben beide een geweldige rock stem die prefect bij elkaar passen en ook wel wat van elkaar weg hebben.
Michelle Splietelhof zingt deze teksten alsof ze nooit anders gedaan heeft. Het nummer “My Time of Need” is daar een goed voorbeeld van. George Oosthoek is een echte grunger, ongelofelijk wat hij met zijn stem doet. Past echt perfect bij de rol van de Dood, een echte griezel!

Als Sophia t Diegu bij zich roept  geeft ze hem de taak om de balans tussen en goede en slechte te herstellen. Dit is blijkbaar altijd al zijn lot geweest, zo blijkt in het nummer “Destiny Unveiled”.
Uiteindelijk weet Diegu Primos ervan te overtuigen zijn verbond met de Dood achter zich te laten en het goed te maken met Aveline, zodat de balans uiteindelijk hersteld wordt in het nummer “Balance Restored”. Prachtig nummer!

Dat deze voorstelling anders is dan anders mogen duidelijk zijn. Door de combinatie van het orkest, de band, de solisten, het bijzondere verhaal en de geweldige muziek is dit een voorstelling die op mij een onuitwisbare indruk gemaakt heeft. Jammer dat Equilibrio slechts een aantal dagen te zien is geweest maar ik heb er intens van genoten. ,In het najaar volgt er nog wel een dvd van deze voorstelling en ook is er een CD verkrijgbaar.