Onderwerp: OEROL 2008, OEROL

25 Juni 2008

Bomans, hoort u mij? van NUT

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Nog niet zo lang geleden kocht ik de cd-box 'Alleen op een eiland' een bundeling van de radio uitzendingen van het dagboek van een eilandbewoner waarvoor radiomaker Gé Goudswaard twee Nederlandse schrijvers, Godfried Bomans en Jan Wolkers had weten te strikken. Radiopresentator Willem Ruis zocht per dagelijks contact via de radio vanuit de Bredenburg in Warffum en Nederland zat aan de buis gekluisterd. Het is een historisch dokument die cd box, niet alleen omdat het een tijdsbeeld weergeeft maar vooral omdat het zo'n enorm contract is tussen de stijve angstige Bomans die het vreselijk vindt op Rottermerplaat terwijl Wolkers zich Adam in het paradijs voelt (en ook diens kostuum aantrekt) en zich ontfermt over scholekster met zere pootjes en aangespoelde zeehondjes.

Kennelijk waren meer mensen geraakt door deze cd's want op Oerol waren er twee voorstellingen aan dit fenomeen gewijd. De twee voorstellingen waren, zonder dat de toeschouwers dat wisten, een tweeluik maar dat zou gaandeweg de voorstelling blijken.

Ik bezocht Bomans, hoort u mij? het deel dat zich afspeelt in de Bredenburg die is ingericht in Hotel Paal 8. Meteen al bij binnenkomst waan ik mij in de zeventiger jaren en herken delen uit het interieur dat ook wij indertijd thuis hadden met veel oranje en groen. Bomans is net afgezet op Rottermerplaat en in de studio is men druk doende met de voorbereidingen voor de eerste uitzending die indertijd een technisch hoogstandje was.

Na enige vijven en zessen wordt er inderdaad contact gemaakt en kan Willem Ruis Bomans te woord staan. Het is al snel duidelijk dat Bomans zich niet happy voelt en absoluut niet op de radio wil praten over zijn onbehaaglijke gevoelens en angst voor de akelige meeuwen. Vooral de delen van de conversatie buiten de uitzending zijn mooi en geven een goed beeld van hoe het toen was.

In de studio is het een strijd om de leiding want Willem Ruis neemt al gauw het heft in handen ten koste van Gé Goudszwaard die dan ook op een bepaald moment onploft. Erg leuk is ook hoe de reclame wordt opgelost en de vergeefse versierpogingen die door de vrouwelijke presentator in de richting van Ruis worden ondernomen. Te erg over de top was de schreeuwige pariodie op de spelshows die Ruis later voor TV zou gaan doen. Dat had wat mij betreft wel weg mogen blijven.

De echte verrassing zit echter aan het eind van de voorstelling. Dan komt namelijk ineens een man de studio inlopen Het blijkt Bomans te zijn. Terwijl deze aan het woord is gaan de gordijnen van de zaal open en staan voor de ramen allemaal toeschouwers naar binnen te kijken: van de andere voorstelling. Zij zagen namelijk de andere kant van de radioverbinding, de eenzame Bomans op Rottermerplaat en beleefden zijn eenzaamheid van dichtbij.

Hilariteit alom en veel lachen en gewijs van publiek naar publiek is het resultaat. Een geweldige vondst die er voor zorgt dat iedereen met een enorme glimlach rond de lippen na de voorstelling het terras weer opzoekt waar in ons geval de Waddenparels een overgetelijk optreden ten beste gaven.

Spel:
Floor Leene, Guido Pollemans, David Cantens.

Regie:
Greg Nottrot en Alexander de Vree.