Onderwerp: OEROL 2008, OEROL

22 Juni 2008

De onnoembaren van Jellie Schippers

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Op de Kleiplak speelt de voorstelling De Onnoembaren van Jellie Schippers. De aanvangstijd is gewijzigd van 22.00 uur naar 19.00 uur ivm het tij. Dat belooft wat. Vorig jaar imponeerde Jellie Schippers met haar voorstelling Solveigh en velen die dat toen zagen kozen ook nu haar voorstelling.

Aangekomen op de Kleiplak moeten we onze schoenen inleveren en krijgen in ruil daarvoor een paar rubberen laarzen in de goede maat uitgereikt. Als iedereen zijn laarzen aan heeft worden we naar een plek op het wad geleid waar een serie bankjes staan in een flauwe bocht gedrapeerd rondom een drooggevallen schip. Op het schip zit een man.

De man begint te spelen en te zingen en in de verte komt een vrouw aanlopen, een sirene die meegesleept door het gezang van de man een paar noten meezingt. Ze schrikt er zelf van maar is toch geïntrigeerd door de man die blind blijkt te zijn en haar alleen kan horen maar niet zien. De sirene klimt op het schip en beweegt zich tot dicht in zijn buurt terwijl ze de echt aanraking aanvankelijk zorgvuldig weet te vermijden. Toch is het onvermijdelijk dat de twee elkaar fysiek vinden, net op het moment dat zij terug moet in de zee omdat ze al te lang op het droge is.

De Onnoembaren is een mooi 'koningskinderen' verhaal dat evenmin een goede afloop kent. Het is een thema dat ook zonder tekst theatraal verbeeld kan worden en zelfs met een knipoog als de blinde schipper de sirene per ongeluk ondersteboven aan de waslijn hangt tot hilariteit van de toeschouwers.

Het is een prachtige mis-en-scene die optimaal gebruik maakt van de natuur, de geur van het wad, de adembenemend mooie luchten, de stilte en het tij. Want terwijl de voorstelling aan het spelen is komt het water op en al snel zit het hele publiek met de voeten in het water en spoelt er allerlei waddenpopulatie voorbij: kleine krabbetjes, visjes, wier, kwalletjes. Naast de geluiden van de twee spelers is alleen het gekabbel te horen van het water als er iemand zijn voeten even verzet.

Dat geheel maakt de voorstelling tot een unieke ervaring al blinkt de voorstelling niet uit door theatrale kracht van de acteurs, de natuur maakt het meer dan goed.

Als extraatje krijgen we nog het schitterende schouwspel van de toeschouwers die verbonden door de zitbankjes door het water ploegen en scherp afsteken tegen de avondlucht. Wat een kadootje!