Onderwerp: OEROL, OEROL 2008

20 Juni 2008

Compagnie Marius met Allen die vallen

Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Compagnie Marius is specialist in het brengen van klassieke stukken in de openlucht of op locatie. Hun ingrediënten zijn eten & drinken, echte Belgische gastvrijheid, een halfronde tribune, een minimum aan decorelementen en wat de omgeving verder te bieden heeft. Dat opgeteld met een ijzersterke tekst maakt een voorstelling van Compagnie Marius tot een unieke ervaring.

Na het werk van Marcel Pagnol waarvan ze ondermeer Jean van Florette en Manon speelden heeft Compagnie Marius nu gekozen voor Beckett met zijn ongebruikelijke mix van humor en pathos, zijn grimmige maar montere tragikomische visie, zijn scherpzinnig pessimisme en brutale eenvoud.

Het publiek wordt bij de zandafgraving in Lies ontvangen bij de tap en bij het kaartje is een consumptie inbegrepen, een biertje vanzelfsprekend van even vanzelfsprekend uit België werd meegenomen. Terwijl de menigte aangroeit gaat ook de renbaan open en worden de toeschouwers in de gelegenheid gesteld aan de races deel te nemen of te wedden op de deelnemers. Al gauw is het een gezellige boel en vliegt de tijd voor de voorstelling aanvangt voorbij.

'Allen die vallen' speelt zich af op de openbare weg ergens tussen Pisbergen, Kakkershoek en Strontgat. Hoofdpersoon van de tragikomedie is madam Geiregat waarmee we kennismaken als haar omvangrijke derrière tussen het gras omhoog steekt omdat ze haar billen af moet vegen na het legen van haar darmen. Madam Geiregat haalt haar blinde man af van de trein maar die heeft vertraging dus ze heeft wel tijd voor een praatje.

De mogelijkheid daartoe krijgt ze ruimschoots bij de dorpsgenoten die voorbij komen zoals voerman Denaeyer met zijn ezel, de heer Slapstock op zijn fiets en meneer Pijpers die bereid is om haar per auto naar het station te brengen.  Madam Geiregat stort zich vol overgave op de heren - zowel letterlijk als figuurlijk - en de dubbelzinnigheden vliegen om je oren. Zelfs de gelovige dorpsgenote die haar de trap van het station ophelpt kan niet aan haar ontsnappen. Menigeen verdwijnt tijdens de conversaties onder haar rokken of krijgt haar boezem onder zijn neus geduwd (als het meevalt). De grappen zijn plat en het het onhandige geklungel van de spelers leidt tot veel hilarische toestanden. Slapstick van niveau dus waarbij de ene grap na de andere wordt afgevuurd en menig lachsalvo van de tribunes klinkt.

Als haar man Dan eindelijk aankomt met de trein praten ze onderweg naar huis over zijn besluit om niet meer naar kantoor te gaan. Als madam wordt uitgejouwd door kinderen uit de buurt vraagt Dan zijn vrouw of ze wel eens een kind heeft willen vermoorden. Kort daarna komt madam Geiregat er achter waarom de trein van haar man vertraging had: er is een kind uit de trein gevallen en onder de wielen terecht gekomen.

Allen die vallen is een kolderiek stuk met een grimmig onderlaagje dat tegen het eind pas echt naar de oppervlakte komt. Dat gaat tegen het einde van de voorstelling wel een beetje ten koste van het tempo dat in de eerste helft behoorlijk hoog ligt. Maar blijft staan dat Compagnie Marius een prima klucht weet neer te zetten die absoluut de moeite waar is om te gaan zien.

Van en met: Waas Gramser, Kris Van Trier, Frank Dierens, Kyoko Scholiers (spel), Thijsje Strypens (kostuums), Koen Schetske, Stevie Van Haver, Bram Verhagen (techniek en ruimtelijke ordening), Jeroen Deceuninck (productie), Annelies Van den Berghe en Hilde Vanhoutte (kantoor).