Onderwerp: OEROL 2008, OEROL
18 Juni 2008
Night Bright Days van Hanneke de Jong (Shakespearience II)
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Eén van de pareltjes van het Oerolfestival is de voorstelling Night Bright Days van Hanneke de Jong. Degenen die vorig jaar haar Shakepearience hebben gezien zullen daar niet verbaasd over zijn want ook daarmee wist ze grote indruk te maken op Oerol 2007. Hanneke de Jong maakte deze voorstelling in het kader van het Atelier Oerol waarin jonge makers in staat gesteld worden met ondersteuning van een team doorgewinterde professionals hun ideeën uit te werken en vorm te geven.
In de voorstelling worden universele thema's aangesneden aan de hand van Shakespeare's mystieke vraag over het zijn en het niet zijn. Ze vertelt over hoe het bij haar begon, de ontdekking dat ze ergens begon en ergens ophield, een inzicht dat de wereld meteen verdeelt in een ik en een niet-ik. Maar ook de niet-ik zit in het ik omdat je het waarneemt, ruikt, proeft en hoort. De vraag is wat waar is en wat niet. Wat bestaat en wat niet en of het alles is of niets.
Hanneke de Jong neemt haar publiek mee op haar zoektocht naar de antwoorden op al die vragen die hoogdravend lijken maar in de wereld van De Jong heel toegankelijk en tastbaar worden. Dat heeft te maken met de heldere en zuivere manier waarop ze zichzelf neerzet in relatie tot ons, haar publiek. Ze vertelt ons haar muzikale beeldverhaal met behulp van een aantal door haarzelf geschreven en gezongen songs en videoprojecties van filmmaker Jonas de Witte. Ze wordt begeleid door haar inspiratiebron Shakepeare die vertolkt wordt door Jaap Berends die bovendien de muzikale ondersteuning en de geruisloze changementen in het decor voor zijn rekening neemt. Een decor dat overigens geniaal in elkaar zit.
Iets dat bij binnenkomst lijkt op een projectiewand blijk namelijk een witte box met verwijderbare en neerklapbare wanden te zijn waar bovendien ook vloeren en plafond van kunnen scharnieren en bewegen. Op alle witte vlakken van deze box worden werkelijk schitterende projecties getoond. Het jasje dat ze bij zich heeft is bijvoorbeeld niet alleen fysiek maar ook nog als projectie aanwezig en zelfs De Jong blijkt niet alleen in drie maar ook in twee dimensies te bestaan. Dat maakt de grens tussen ik en niet-ik wel erg een erg spannend vraagstuk.
Niets is wat het lijkt bij De Jong en what you get is a lot more than what you see. Veel stof om over na te denken dus en ook daarvoor is gelegenheid in de voorstelling als er een moment van bezinning en reflectie wordt gecreëerd op een speciaal daarvoor ingerichte plek. Hierna is de cirkel rond want krijgen we het antwoord op de laatste vraag namelijk wie hier nou de toeschouwer is van wie.
Ik heb werkelijk genoten van deze voorstelling, zoals ik al eerder zei een pareltje. Het is zonde en bizar dat een jong talent als Hanneke de Jong zo weinig in de theaters te zien is. Daar moet wat mij betreft echt snel wat aan veranderen want deze maakster heel wat te melden en weet dat te doen op een manier die velen ontroert en raakt. Dus programmeurs opgelet!!!
Concept: Hanneke de Jong / Jonas de Witte.
Actors/performers: Hanneke de Jong, Jaap Berends.