Onderwerp: MUSICAL, OEROL 2008, OEROL

16 Juni 2008

Compania GRAN REYNETA met Les cauchemars de Toni Travolta

Door Paolo met foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Op het Voetbalveld West speelt Les cauchemars de Toni Travolta, de openlucht musical-theatervoorstelling van het Chileense gezelschap Gran Reyneta. Wie vaker op Oerol komt heeft het gezelschap wellicht twee jaar geleden ook gezien met het schitterende Roman Photo.

In de Oerol krant wordt de voorstelling als volgt aangekondigd: “Papa lijkt op John Travolta, mama vertoont overeenkomsten met Liza Minelli en dan zijn er nog drie kinderen. Papa is gefascineerd door het leven van de sterren van Hollywood en dat brengt onrust in de tent. Twee toekomstscenarios’s ontvouwen zich, de ene waar, de ander een droom. Welke is echt? De nachtmerrie van Toni Travolta is een melodramatische en mythische Franstalige musical".

Wat ons - overigens bij prachtig weer - werd voorgeschoteld was meer een muzikaal allround theaterspektakel dan een echte musical, maar is wellicht een kwestie van semantiek. Want een groot spektakel is het zeker! Met meer dan 30 kledingchangements en scènewisselingen, die alle op het podium plaatsvinden (theater in zijn meest pure vorm dus) zien we in een moordend tempo het levensverhaal van Toni Travolta en daarnaast dat van zijn droomwereld op het podium voorbijkomen.

Er vonden ook voortdurend plaats verwisselingen plaats van acteurs/muzikanten tussen theaterpodium en orkestpodium. Alle acteurs en muzikanten losten elkaar daarbij steeds af en waren ook nog toneelknecht als dat zo uitkwam. Zo werd de productie geheel in een soort “eigen beheer" uitgevoerd en met nogal wat flair. Kleurige kleding, hier en daar heel erg fout, zingende sexy uitgedoste dames (New York, New York in het decor van en met danspasjes uit de musical Cabaret), veel special effects en één grote drukte met veel geren en gedoe.

Acteurs die op dat moment hun rol hadden vervuld en niet meer nodig waren werden gewoon van het toneel af geschopt en vielen aan de zijkant in het gras. Bij de techniek gingen wel een paar kleine dingetjes mis. Na een bomontploffing ontstond een gevaarlijke smeulende grasbrandhaard naast het podium die eerst met de voeten en daarna met een brandblusser moest worden geblust. Na een geweerschot (zonder echte kogels, zo werd hem achteraf door het gezelschap verzekerd) werd één van de fotografen geraakt waardoor zijn T shirt deels aan flarden was geschoten. Maar verder is de gehele ruim een uur durende voorstelling een bonte aaneenschakeling van humoristische en cabareteske scenes.

Zo zijn we getuige van de conceptie van het eerste kind, die plaatsvond in een daartoe recht overeind opgesteld tweepersoonsbed en daarna de bevalling van dat eerste kind, met springende vliezen en al. Later tijdens de voorstelling zou zelfs nóg een tweeling op het toneel worden geboren. Oma sterft in de rolstoel tijdens de 15 jarige verjaardag van deze tweeling en liet de eigendomspapieren van een soort nachtclub na. Eén van de zoons wordt uitgezonden als militair naar Irak en komt daarbij voor onze neus om het leven. Ook deze oorlog wordt met alle theatrale hulpmiddelen zowel oorloshandelingen als vervoer door de lucht kracht bij gezet.

De finale is een schitterende uitvoering van Singing in the rain waarbij het begrip 'rain' heel ruim wordt opgevat als de regen allengs verandert is een stortvloed aan ijsblokjes die op de zangeressen neerkomt.

Gran Reyneta maakt theater in de traditie van grote internationale groepen zoals Royal de Luxe maar ook zijn wer wel verwantschappen te ontdekken met Nederlandse locatietheater gezelschappen zoals Lunatics, Vis á vis of de Dogtroep (die overigens dit jaar wordt opgeheven).

Het is een vlotte, grappige en swingende voorstelling die van het publiek een staande ovatie kreeg en dat was helemaal verdiend wat mij betreft.