Onderwerp: POP-ROCK
8 April 2008
Silje Nergaard en Het Metropole Orkest, een bijzondere samenwerking
Door Aukje met foto's van Marjolein Dellebarre (klik voor vergroting)
Paradiso 5 april 2008
In november 2007 kreeg de begaafde Noorse zangeres Silje Nergaard de Nederlandse prijs ‘Edison Music Award’ voor jazz uitgereikt, een onderscheiding voor ‘geluidsdragers van bijzondere kwaliteit’. Een terechte prijs, want zeker met haar laatste album ‘Darkness out of blue’, waarvan zij alle nummers zelf heeft geschreven, weet zij de luisteraar te verrassen en te overtuigen met verschillende stijlen zoals jazz, gospel en folk.
Tijdens het Edison Galaconcert dat volgde werd ze voor de gelegenheid begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Vince Mendoza. Het resulteerde in een verdere samenwerking: een cd die in augustus 2008 zal worden opgenomen.
Ik ben aanwezig bij het voorproefje van deze cd, een gedenkwaardig optreden in Paradiso op 5 april 2008. Niet alleen worden nummers uit Silje's repertoire van de afgelopen tien jaar gespeeld, maar ook nieuwe nummers worden gepresenteerd. Haar songs lenen zich uitstekend voor een orkest, of misschien moet ik zeggen dat Vince Mendoza een ster in arrangeren is en daardoor van elk nummer een meesterwerk kan maken. In ieder geval voelt het alsof ze elkaar aanvullen en ze elkaar naar een hoger niveau tillen. Er is wel een verschil wanneer Silje met alleen haar band optreedt. Daar wordt veelvuldig gelachen en is er ruimte voor muzikale uitstapjes die op cd’s niet terug zijn te horen. Ditmaal is alleen haar vaste drummer van de partij. Met het orkest is er een vast stramien waar iedereen zich aan dient te houden, ook Silje. Geflirt wordt er wel even, met trompet-solist Ruud Breuls. Maar meer dan dit krijgen we niet te zien, daar ze de leider van het orkest, Vince Mendoza, nauwlettend in de gaten houdt.
Desalniettemin is het concert één van de meest bijzondere ooit. Hoewel de halve zaal van Paradiso wordt ingenomen door de leden van het Metropole Orkest, voelt het alsof ik betrokken ben bij een intiem huiskamerconcert. Dit gevoel wordt versterkt door de aanwezigheid van haar ouders én man. De laatste wordt zelfs uitgenodigd om een duet met Silje te zingen (‘I don’t want to see you cry’) en dat doet hij niet onverdienstelijk.
Oud werk wordt afgewisseld met nieuw werk. Ze zingt de titelsong van het nog niet uitgebrachte album, ‘Based on a thousand true stories’ en andere onuitgebrachte nummers (‘Come in from the garden’ en ‘Laura’). Daarnaast zijn de succesnummers Paper Boats, Dance me love, Let me be troubled, Be still my heart en Japanese Blue te horen. Even maakt ze een uitstapje naar haar idool Joni Mitchell, op verzoek van Vince Mendoza. Een beetje eng vindt ze dat wel, het zingen van ‘Love’, dat Vince Mendoza voor Joni Mitchell arrangeerde. Maar een kwalitatief goede zangeres als Silje Nergaard gaat dat uitstekend af.
Aan het eind van het concert is het publiek onverdeeld enthousiast. Er worden twee toegiften gegeven (‘Be still my heart’ en ‘Japanese Blue’), maar het publiek laat Silje niet gaan. Silje en Vince Mendoza lopen het podium op en af om het aanhoudende applaus in ontvangst te nemen, maar het publiek stopt pas met klappen wanneer ze het allerlaatste nummer inzetten. “We tried to leave but we couldn’t,” grapt Silje.
Aangezien alle nummers al zijn gespeeld, krijgen we een reprise van ‘Come in from the garden’.
Het verenigen van deze twee muzikale wonders is een gouden greep gebleken. De muziek bevat een ontroerende stilte die ik nooit eerder in Paradiso hoorde. Een stilte waarin je een speld kan horen vallen (in dit geval hoorde ik apparaten zoemen). Dit was mede te danken aan een perfect op elkaar afgestemd geluid en prachtige arrangementen waarin kleine muziekmomenten werden afgewisseld met bombastische hoogtepunten. Ideaal voor een zaal als Paradiso, waar de akoestiek in een bezetting als deze pas echt tot zijn recht komt.
Silje Nergaard - website en MySpace
Metropole Orkest - website
Vince Mendoza - website
Paradiso - website