Onderwerp: POP-ROCK
29 Maart 2008
Zomerse cd-presentatie van Room Eleven
Door Aukje met foto's van Jan Anno Boonstra (klik voor vergroting)
Paradiso 12 maart
Zangeres Janne Schra begon in 2001 samen met Arriën Molema een singer/songwriter duo. In 2004 breidden ze hun duo uit naar een band met drie extra leden. Room Eleven was geboren.
Hun eerste optreden was in datzelfde jaar op De Uitmarkt, en in 2006 brachten ze hun eerste album uit met de opvallende titel ‘Six white Russians and a Pink Pussycat’. Het leverde hen een gouden én platina plaat op en de Essent-award voor jong talent. Succes alom dus voor Room Eleven. Inmiddels is hun roem de Europese grenzen ontstegen en is Japan veroverd. Nu de rest van de wereld nog.
Op 12 maart presenteerden ze in Paradiso hun tweede cd ‘Mmm...Gumbo?’ Ook al zo’n opvallende titel, die te danken is aan het gerecht dat zangeres Dayna Kurtz de leden van Room Eleven voorschotelde. Dayna Kurtz raakte bij het nieuwe album betrokken door een brutale e-mail van Janne Schra, met de vraag of Dayna zin had in een duet met Janne. Dat had ze, maar ze raakte zó enthousiast dat ze de band aanbood het album in haar eigen studio te laten produceren. Dat liet de band zich geen twee keer zeggen! Room Eleven combineert verschillende niet-hedendaagse muziekstijlen. De nummers bevatten voornamelijk invloeden uit de jazz, maar ook soul, folk, latin, blues en pop. Dit levert intieme songs met een zorgeloze sound op. Spil van alle nummers is de bijzondere stem van de charmante Janne Schra. Haar stem bevat ingrediënten uit de vroege jazz, en doet sterk denken aan het geluid van Billie Holiday en Madeleine Peyroux.
Het begin van het concert verloopt stroef, daar de band de uitverkochte zaal, die vooral is gevuld met vrouwelijke twintigers en dertigers, eerst zes nieuwe nummers laat horen. Het vergt veel van het publiek waardoor een gebrek aan energie ontstaat. Daarbij zijn de leden van de band geen podiumbeesten en hebben ze niet de kracht om de zaal op te hitsen. Het publiek achterin kletst zelfs ongestoord verder, iets dat de muziek van Room Eleven niet verdient.
De nummers zijn echter stuk voor stuk pareltjes. Onbezorgd, onbezonnen en vrolijkmakend. Ze doen me denken aan Corinne Bailey Rae en Erikah Badu, maar de band weet een eigen sound te creëren door een brede mix aan stijlen te presenteren waardoor ze moeilijk in een hokje zijn te plaatsen.
Ze openen met ‘Hey hey hey’, de zomerse single van het nieuwe album. Pas na het zesde nummer is het tijd voor bekender werk: ‘Come Closer’ en ‘Flavour’. Het publiek kan eindelijk meezingen, wat dat de sfeer ten goede komt en de band losser maakt. Maar net als het publiek wat uitbundiger is vraagt Janne Schra bij het volgende nummer om stilte omdat ze een heel ‘zacht’ liedje gaat zingen, ‘Swimmer’. Muisstil wordt er geluisterd naar de bijzondere tekst, die gaat over iemand die zonder nadenken de diepte induikt.
Grappig is het onderwerp van het liedje ‘Seeds’, even verderop in de setlist. ‘Seeds’ slaat op de bloesem die in het voorjaar ronddwarrelt in Amsterdam en grote ergernis kan veroorzaken. We horen Janne zingen:
‘When I come home
There are twelve in my shoes
One in my bra
The one I kept for you’
Janne Schra had zichzelf ten doel gesteld om voor het nieuwe album niet te schrijven over liefde, maar dat is niet helemaal gelukt, zo bewijst ook bovenstaande tekst. Aan het eind van de setlist volgen de ongecompliceerde meezingers ‘I wanna be your...’ en ‘One of these days’. Hekkensluiter is ‘Always’, begeleidt door Arriën Molema op de ukelele.
Al snel volgt een toegift met het onbekende ‘Stronger’. Hoewel de band daarna het podium verlaat, is het concert nog niet afgelopen. Het publiek wil meer, en Room Eleven gééft ze meer met twee bekende nummers: ‘Somedays’ en ‘Sad song’.
Een gedurfd optreden, vanwege de opening met maar liefst zes onbekende nummers. Het is dan wel een cd-presentatie, maar om de aandacht van het publiek vast te houden is een bekend nummer in het begin geen overbodige luxe. Maar het concert stemt tot vrolijkheid en onbezorgdheid en laat me even in de waan dat het zomer is. Room Eleven is een bijzonder product van Nederlandse bodem, met veel potentie en een uniek geluid. Een geluid waar ik persoonlijk erg blij mee ben, want het laat een groot en jong publiek kennis maken met jazz. Daarbij werkt hun introverte maar ontwapende performance aanstekelijk en kun je bijna niet anders dan de leden van de band omarmen, net als hun muziek.
Room Eleven - website, Hyves en MySpace
Janna Schra - website
Paradiso - website
Janne Schra (zang)
Arriën Molema (gitaar)
Tony Roe (toetsen)
Lucas Dols (contrabas)
Maarten Molema (drums)