Onderwerp: CIRCUS EN SHOW
17 Maart 2008
De wonderschone wereld van Varekai
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Het woord Varekai betekent 'waar dan ook' in het Romani, de taal van de Roma zigeuners. Dat drukt inderdaad perfect de sfeer uit van de nieuwste voorstelling van Cirque du Soleil met die titel want overal vandaan komen wonderlijke wezens die op weg zijn naar waar dan ook terwijl ze hun schone kunsten aan ons komen laten zien. De verwijzing naar het nomadische bestaan van zigeuners heeft misschien wel te maken met enige nostalgie naar het zwervende bestaan van de straattheaterartiesten, waar immers de roots van het Canadese circus liggen.
Wonderschoon is het zeker in de show, die een mengeling is tussen acrobratiek op de grond en in de lucht, mime, lichaamskunst, juggling, theater en muziek. De aankleding en het decor bepaalt namelijk - net als in de andere Cirque du Soleil shows die we in Nederland zagen - voor een belangrijk deel de bovenaardse sfeer van dit moderne circus dat keer op keer laat zien te wortelen in de meest klassieke circustradities. Dit keer zijn dat ondermeer Icarische Spelen, Chinese Watermeteoren en Georgische dansen.
Vier personages spelen een hoofdrol in het verhaal van Varekai. Alles begint met de jonge man Icarus die neerdaalt uit de lucht en terecht komt in een magisch bos dat bevolkt wordt door allerlei kleurige en fantasierijke wezens. Zijn levenskracht helpt hem voort en hij wordt daarbij geïnspireerd door De Gids die hem helpt zijn weg te vinden naar zijn wedergeboorte. De Verloofde is een exotisch wezen dat Icarus in vervoering brengt en haar licht helpt hem verder terwijl De Luchtwachter de herinneringen van de wereld verzamelt en de tekens begrijpt die het universum aan Icarus geeft. Uiteindelijk ondergaan zowel Icarus als De verloofde een metamorfose en wedergeboorte in een prachtige finale.
Dominic Champagne schreef en regisseerde deze show in 2002 en werd indertijd gevraagd vanwege zijn bewerkingen van klassieken uit de wereldliteratuur voor theater en televisie. Eiko Ishioka die verantwoordelijk is voor het kostuumontwerp debuteert net als Champagne met Varekai bij Cirque du Soleil, dat haar als toeschouwer al betoverd had voordat ze er als ontwerper bij betrokken raakte.
Het decor werd ontworpen door Stephane Roy, van wie we eerder werk zagen in Dralion, de show die enkele jaren geleden ons land aandeed en dat geldt ook voor componiste Violaine Corradi die eveneens bij Dralion betrokken was. De choreografie is in handen van Michael Montanaro en Bill Shannon en deze laatste is de bedenker van een unieke techniek om op krukken te dansen. De Solo on Crutches is dan ook één van de meest opmerkelijke onderdelen van Varekai.
Het meest ben ik van de verschillende nummers onder de indruk van de schitterende luchtacrobatiek die Varekai te bieden heeft zoals The Flight of Icarus en de Aerial Straps en de vliegende onderdelen op de grond zoals de Icarian Games en de Russian Swings. Iemand vertelde me eens dat bij circus je adem af en toe in je keel moet stokken en dat gebeurt bij die onderdelen meermaals. De clowns zijn wat mij betreft in (bijna) ieder circus de zwakste schakel en dat is ook in Varekai het geval als was de act waarin de zanger wanhopig probeert Ne me quitte pas in de spotlights te zingen nog wel aardig. Ook hou ik niet zo van het gedoe met het publiek maar wellicht vind iemand anders dat juist helemaal fantastisch.
De grootste betovering van het Cirque du Soleil is echter ook in deze voorstelling weer het decor met al die schitterende wezens die overal verschijnen en verdwijnen waardoor je ogen en oren tekort komt en er steeds nieuwe dingen te ontdekken vallen. Een sprookjeswereld waarin je eventjes een paar uurtjes mag vertoeven en waar het fantasievolle bestaan zich zonder vaart te verliezen aan je voltrekt. De tijd vliegt en voor je het weet staan al die wonderlijke Varekai-wezens op de rand van het grote podium om zich nog één keertje in vol ornaat aan het publiek te presenteren. En bij Cirque du Soleil is er de goede gewoonte om ons zachtjes weer terug te leiden in de wereld van alledag want na die laatste keer komen de artiesten nog een aller allerlaatste keer terug maar nu met hun pruik in de hand zodat we met eigen ogen kunnen zien dat het maar mensen zijn van vlees en bloed.
Iemand vroeg mij of het nieuw was wat ik gezien had in deze show. Dat is het niet, althans niet ontzettend nieuw, maar anders is het zeker en daarom is ook deze voorstelling van Cirque du Soleil zeker een bezoek waard, al blijf je niet gezellig even hangen in de foyer waar je een behoorlijk bedrag moet neertellen voor eenvoudige frisdrank en koffie. Waarom je toch moet gaan is omdat je zelden een show zult zien die professioneler, fantasierijker, betoverender en inspirerender is dan Varekai. Dat blijft de moeite waard!
Tot half mei is Varekai te zien in de Grand Chapiteau naast de Arena in Amsterdam. Kaarten, speellijst en informatie via de website.
Varekai - website