Onderwerp: VERWACHT
15 Maart 2008
Solo+, Duo, Trio
Door Hans Flupsen
Mory Kanté met band Mory werd in Maart 1950 geboren in Guinee, en hij groeide op in Mali. Hij werd genoemd naar zijn grootvader, die was de spiritule leider van Mory's stam. Ook zijn vader, die 109 werd, was stamhoofd van de griots, Mory is er een van 38 kinderen. Mory Kanté speelde aanvankelijk balafoon. Rond zijn 15e, rond de tijd dat hij werd ingewijd tot griot, leerde hij spelen op de kora en maakte kennis met andere muziekstromingen. In 1971 speelde hij gitaar en balafoon bij The Rail Band, later ging hij ook zingen. Verder deed hij studie naar traditionele Afrikaanse muziek-instrumenten.
In 1984 verhuist hij naar Parijs, en daar wordt "Yéké Yéké" opgenomen dat twee jaar later een enorme hit wordt. Mory verdient bakken geld, woont in Parijs en vervreemdt steeds meer van zijn Afrikaanse roots. Maar het wordt minder, hij oogst kleine succesjes, het publiek wordt minder enthousiast. Ook zelf vindt hij steeds minder bevrediging in wat hij doet. Wanneer in 2000 deze song weer opduikt in de film the Beach, begint een nieuwe succesperiode. Jarenlang liep hij al met het idee rond om een traditioneel, akoestisch album te maken. Hij duikt maandenlang de studio in en zo ontstaat Sabou: een bescheiden eerbetoon aan de Afrikaanse muziek en haar instrumenten. En... Sabou breng hem terug. De akoestische, traditionele muziek oogst lovende kritieken. Dat levert in 2006 een wereldtour op. Na de tour ontwikkelt hij een nieuw project: de ’Mory Kante-muziekschool’ in Bamako. In die stad is al een hele wijk naar hem vernoemd.
Pianoduo Post & Mulder Goede muziek zonder krans...... in het Bimhuis staan twee vleugels waarop..... Helene Post en Nora Mulder werken spelen voor 2 pianos van Olivier Messiaen en Claude Vivier. "Désintégration" en "Visions de l'Amen": vernietiging en schepping, veel verder kunnen twee thema's niet uit elkaar liggen. Wat de componisten bindt, is hun fascinatie voor religie, liefde en spiritualiteit waarbij Messiaen nooit en Vivier altijd aan God twijfelde. De Canadees Claude Vivier studeerde in Europa, o.a. bij Gottfried Michael Koenig en bij Karlheinz Stockhausen. In deze jaren schreef hij Désintégration en andere werken waarin zijn obsessie met thema's als dood, jeugd, liefde en onsterfelijkheid naar boven kwam. In 1979 schreef hij de opera "Kopernikus", met een eigen libretto. Zijn tweede opera werd nooit voltooid: Vivier werd vermoord op 34-jarige leeftijd. Désintégration (1972) begint met een ritmisch "thema", overvloedig opgevuld met noten. De pianisten spelen eerst afwisselend maar naarmate ze elkaar naderen, overlapt het thema en wordt het langzaam door zichzelf opgeslokt. Uiteindelijk blijft er nog maar 1 eenzame noot over. De diep religieuze Olivier Messiaen hield zich al tijdens zijn studie bezig met Middeleeuwse mystiek, astronomie en ornithologie. Andere inspiratiebronnen waren Indiase ritmen, Gregoriaanse muziek, Russische muziek en de natuur om hem heen. 'Visions de l'Amen' is uit zijn experimentele periode waarin hij exotische ritmes en reeksen in zijn stukken verwerkte. Messiaen speelde dit werk jarenlang over de hele wereld met zijn latere vrouw, Yvonne Loriod.
Wasilewski Trio Met producer Steve Lake staan we stil bij 40 jaar ECM-Records en bezien de toekomst van dit jazzlabel met de jonge Polen van het Marcin Wasilewski Trio. In 1991 debuteerden drie studenten van de Muziek Hoge School in Warschau als het Simple Acoustic Trio.Ze wonnen dat jaar de derde prijs bij de Poolse jazz wedstrijd voor juniors. In het zelfde jaar won een bandleider van zestien jaar: Marcin Wasilewski de vierde prijs op het International Jazz Pianisten festival in Kalisz. Twee jaar later was de band goed voor de eerste prijs bij het Festival “Chorus ‘93” in het Franse Sorgues. In 1996 deed de band mee met twee jazzcompetities: .In Spainhe, in Getxo won de band goud en Marcin Wasilewski werd gekozen tot beste solist van het festival. Ook in 1996 wonnen ze het Leverkusen Jazz Festival, en alweer bleek Marcin Wasilewski de beste solist op de piano. In oktober 1999, speelde de band op het “Jazz All Fil De L’oise” festival in Frankrijk, waarop de volgende maand “Habanera” (Not Two) werd opgenomen. In de herfst van 2001 volgde “Lyrics”. Dat was een gevolg van de samenwerking met de Poolse saxofonist Henryk Miskiewicz en het Simple Acoustic Trio, en kreeg de mooiste prijs van de Poolse platenindustrie de “Fryderyk” 2001 als beste jazz album van het jaar. Gelijkertijd werd S.A.T. tot de beste akoestische band gekozen door de lezers van het poolse blad “Jazz Forum" Vrije Geluiden - website