Onderwerp: MUSICAL, VERWACHT
6 Maart 2008
Dirty Dancing: Om een echte man te zijn moet je kunnen dansen
Tekst en beeld van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Op de persbijeenkomst van Dirty Dancing sprak ik met de regisseur James Powell en Eleanor Powell, schrijfster van het verhaal en tevens verantwoordelijk voor de muziektheaterproductie Dirty Dancing die komende zondag in première gaat in het Beatrix Theater in Utrecht.
Geen musical? Nee en regisseur James Powell heeft er een aantal argumenten voor: "Een musicalproductie laat je even in een droomwereld vertoeven, haalt je eventjes uit je dagelijkse bestaan. En zeg nou zelf, hoe vaak barst je in je normale leven van alledag uit in een lied? Dirty Dancing gaat juist over het dagelijks leven en over mensen zoals wij zelf zijn. Het is een verhaal van alle tijden over jonge mensen die volwassen worden en voor het eerst in hun leven verliefd zijn. Een ander verschil met musical is dat in Dirty Dancing de muziek een plaats heeft net als in de realiteit; soms zing je met de band mee die staat te spelen, soms neurie je een melodietje na dat in je hoofd zit en soms mijmer je weg bij een romantische song. De muziek bepaalt in Dirty Dancing meer de sfeer dan dat het verhaal erin wordt verteld." Dat geldt overigens ook voor de dans. In Dirty Dancing wordt heel veel gedanst maar met allerdaagse bewegingen. Bij de casting is er ook gezocht naar dansers die er niet uitzien als dansers maar als 'gewone' mensen, juist om het gewone leven zo veel mogelijk te benaderen. "We willen het gevoel creëren dat je als toeschouwer in de film stapt", zegt Eleanor Bergstein die nauw betrokken is bij het hele creatieve proces van Dirty Dancing. Ze stelde de soundtrack van Dirty Dancing samen uit haar eigen lp-collectie en dat is een daarom een weerspiegeling van waar indertijd overal ter wereld naar geluisterd werd.
Eleanor heeft hele expliciete ideeën over de personages in het stuk en daarom is ze intensief betrokken geweest bij het castingproces in Nederland. "Hoewel de Baby's (uit de verschillende producties wereldwijd) uiterlijk niet op elkaar lijken hebben ze allemaal wel een bepaalde kwaliteit en uitstraling in hun persoonlijkheid die nodig is voor deze rol. Jette Carolijn (van den Berg) kwam auditeren voor de rol van Lisa maar ik zag meteen dat zij een Baby was. Voor de Penny's geldt dat nog sterker. Dat personage is heel interessant want dat moet iemand zijn die een echte schoonheid is en zich daar ook van bewust is maar die de ervaring heeft dat haar dat niks oplevert. Haar schoonheid is een nutteloos gegeven. En ze moet bovendien een 'working class prinsess' zijn, heel elegant maar zich onbewust van wat ze teweeg brengt bij andere mensen, mannen en vrouwen. We zijn werkelijk enorm gezegend met onze Penny's. Frances de Jong (die in Nederland de rol van Penny vertolkt) is iemand met een hele open en delicate uitstraling en is heel getalenteerd bovenop haar fantastische looks."
Ik vraag Eleanor of het niet moeilijk is om fris te blijven als je voor de zoveelste keer met een nieuwe cast dezelfde productie maakt. Ze schudt haar grijze lokken ontkennend en vertelt dat ze met het creatieve team wel video's van andere steden bekijken om te zien waar verbeteringen mogelijk zijn of aanpassingen gedaan kunnen worden. Die dingen worden weer verwerkt in de Nederlandse versie en er worden in het Beatrix Theater bovendien nogal wat aanpassingen gedaan op technisch gebied. Je hebt best kans dat die Nederlandse wijzigingen later ook weer worden doorgevoerd in andere steden. "Ook met de acteurs en dansers is ieder proces weer anders. De acteurs moeten leren om te dansen en de dansers hebben ook ieder een theatrale verhaallijn. Door het werkproces ontstaat 'ownership' van de productie bij iedere cast."
Ook Powell, die Dirty Dancing ondermeer regisseerde in het Londense West End, heeft die ervaring. Bovendien is het een muziektheatervorm waarin muziek, dans en toneel bij elkaar komen op een manier die nieuw is, ook voor de acteurs en dansers. En die enorm veel impact heeft op het publiek, juist vanwege de herkenbaarheid. "Geldt dat vooral voor vrouwen?" vraag ik hem. "Nee, helemaal niet. Ik ken zelfs een man die dansen is gaan leren na het zien van Dirty Dancing omdat hij er de overtuiging van had mee gekregen dat je om een echte man te kunnen zijn, moet kunnen dansen. Dan kun je de meisjes krijgen die je wilt. Maar ook voor oudere mannen - vooral die met opgroeiende dochters - valt er veel te leren bij Dirty Dancing: projecteer je eigen waarden en ideeën niet op je kinderen maar respecteer en bewonder wie ze zijn. Luister en kijk naar ze en als het niet helemaal lekker loopt tussen ouders en dochters: blijf communiceren! Veel moderne vaders verkeren in verwarring over hun rol ten opzichte van hun kinderen en zij zullen zeker dingen herkennen in Dirty Dancing."
Na de film - die door vele generaties grijs is gedraaid - is er nu de theaterproductie Dirty Dancing en na de gesprekken met Eleanor Bergstein en James Powell verheug ik me er helemaal op om het verhaal in het theater te ervaren. Want dat is waar het creatieve team op uit is: niet alleen kijken maar juist ervaren hoe het ook weer was toen je voor het eerst verliefd was...
Dirty Dancing - website