Onderwerp: MUZIEK
1 Maart 2008
Is Danny Malando de nieuwe koning van de Jordaan?
Door Richard van de Crommert met foto's van Jos de Vos (klik voor vergroting)
De hele Jordaan was afgelopen week naar Amstelveen uitgerukt om Danny Malando en zijn orkest te zien. De Amsterdamse buurt is de thuishaven van de orkestleider en dat was te merken. Het is dan ook opmerkelijk dat Malando, die eerder in een uitverkocht Tuschinski, Concertgebouw en Carré stond, in zijn huidige tournee Amsterdam aan zich voorbij moet laten gaan.
Dankzij de grote schare vaste fans zat de stemming er al snel goed in. Een stamgast van café Papeneiland, aan de rand van de Jordaan, lijkt zo nu en dan te denken dat het publiek voor hem is gekomen. Joop heeft nogal veel aandacht nodig. Maar geen moment werd dat extreem storend. Malando weet er zelfs nog een paar grappen over te maken. Zijn twaalfkoppige orkest, met zes strijkers en drie accordeonisten, doet wat het moet doen. Populaire klassiekers spelen op een manier die in Nederland ongeevenaard is. Ooit opgericht als tango-orkest, maar inmiddels passeren ook de rumba en de chachacha de revue. Gelukkig is er ook ruimte ingebouwd voor rustige nummers. Zo speelt Gert Wantenaar het geweldige Moon River van Henry Mancini op de bandoneon. Malando zelf speelde tijdens het nummer gitaar en percussie. Het overbekende True Love krijgt later op de avond een andere dimensie als het op trompet wordt gespeeld.
Als de danssalon wordt geopend, komt er direct een echtpaar het podium op. Snel gevolgd door nummer twee. Van de hele schouwburg krijgen de eerste vier dansers een applaus.
Pianist Huug den Ouden, die jarenlang werkte met Toon Hermans en Dorus, weet de zaal muisstil te krijgen als hij als een ware vingerfluiter Droomland inzet. Het publiek weet niet wat-ie ziet&hellip. Voor bijna elke muzikant is een speciaal plekje in de show ingebouwd. Zo krijgt concertmeester Ernö Olah enkele solo’s op zijn viool en mag Dominique Paats zijn kunsten op accordeon laten zien. Vocaal wordt Malando bijgestaan door Rebecca Lobry die in loepzuiver Spaans en Portugees de zaal aan haar voeten krijgt. “In Brazilië denkt iedereen dat ze Braziliaanse is en dat begrijp ik goed”, lacht Malando.
Speciaal voor zijn moeder die in Amstelveen in de zaal zit speelt Danny de klassieker Olé Guapa, wat mooi meisje betekent. “Het lied is geschreven door mijn grootvader”, licht de orkestleider toe. “Speciaal voor een mooi meisje.” Het nummer is wereldwijd een succes geworden, niet gek voor een poldertango.
Toeren is toch het leukste wat er is”, verzucht Malando. “We doen nu een tournee van drie maanden, maar wat mij betreft mag het veel langer duren. Dit is waar je het voor doet.”
Een Amsterdamse medley is onvermijdelijk, zeker als je weet dat Malando plannen heeft om in 2010 met zijn orkest een optreden te geven op zijn eigen Noordermarkt. Ik weet een ding zeker: als dat plan lukt, wordt het dringen geblazen, want aan fans uit de Jordaan heeft Malando geen gebrek.
Malando - website