Onderwerp: DANSLOG
29 Februari 2008
The day(s) after &hellip BEELDSCHOON première.
Blauwe plekken en computerproblemen
De hele vorige week zaten we in het theater, zelfs tot 23.00 uur 's avonds soms, om alles voor elkaar te krijgen, de belichting, de decors. Tussendoor moest ik nog van alles regelen, toititoi's verzinnen en klaarmaken (zo heeft iedereen op de première avond voor zijn of haar spiegel een hele berg met cadeautjes, super!). Voor de technici was het ook best stressen. Belichting en cue's die steeds maar veranderd worden. Bijvoorbeeld werkte de computeranimatie van Karin Post soms niet helemaal goed. Zo gebeurde het bij de generale repetitie op vrijdagavond dat die animatie en de muziek startten en na een paar tellen ook weer stopten, met als gevolg dat sommige dansers het toneel op vlogen en vervolgens schrokken en weer terug de coulissen in schoten...
Erg vermakelijk later, maar op zo'n moment, oei. En dat mag bij de première natuurlijk al helemaal niet gebeuren! Ook ging er een sprong van de trappen bij mij en mijn collega fout en kreeg ik twee enorm blauwe heupen waardoor ik 's nachts niet op mijn zij kon slapen, erg fijn...
Mijn eigen wereld
In zo'n week leef ik echt een beetje in mijn eigen wereld. Zo gefocust en geconcentreerd ben ik op de dans en de passen en de correcties. Er valt niet veel met mij te beginnen op sociaal gebied, haha. Het is best een zware pittige week zo voor de première. Je lichaam voelt moe en je spieren zwaar. Gelukkig krijg je op de dag van de première zo'n adrenalinekick; dan wil je echt, dan houdt niets je meer tegen en vergeet je alle moeheid en pijn om je heen en ga je er helemaal voor. Het toneel op, doek open, de energie. Je voelt de warmte van het verwachtingsvolle publiek op je af komen, de lichten gaan aan, de muziek start en voor je het weet zit het laatste ballet er ook alweer op.
“Nog een keer, nog een keer, nog een keer!!”, schreeuwt iets binnen in mij dan vaak. Het moment dat je danst op het toneel is eigenlijk zo'n unieke ervaring! Je spreekt en communiceert met je lichaam, je probeert alles zo mooi mogelijk en vloeiend te laten gaan, probeert accenten te maken waar die moeten, de correcties die je hebt gekregen uit te voeren, maar het is vooral zo ontzettend genieten!!!
Bewegen tot ik erbij neerval
Toen ik nog op de dansacademie zat was dat nog wel anders. Dan heb je nog zo weinig podiumervaring dat ik vooral zo ontzettend zenuwachtig was. Ik vond het zó eng om op het toneel te staan. Voordat ik op moest dacht ik altijd: “ Waarom in vredesnaam doe ik dit? morgen stop ik!” Nu, met meer ervaring, kan ik echt genieten van dat toneel, de controle die je voelt over je lichaam is ook zo'n apart, maar gaaf gevoel. Ik hoop dan altijd maar dat hoe ik me voel, dat ik dat ook kan overbrengen op het publiek, dat ze kunnen zien in wat voor emotie ik zit of dat ze de energie zien waarmee ik beweeg. En dat ik ze iets meegeef, leer of inspireer. Natuurlijk, eigenlijk dans ik in de eerste plaats voor mezelf, omdat ik het zo heerlijk vind om te bewegen en die verfijnde controle over mijn spieren en mijn lichaam te leren controleren, met alle voor- en nadelen die erbij horen, maar daarna komen natuurlijk de vaders, moeders, kinderen, opa's en oma's in de zaal, die wil je bereiken!!
Aan de champagne
Nadat het laatste stuk en de buiging erop zitten zijn we allemaal een beetje beduusd. Alles hebben we gegeven en zijn nu echt, echt moe... Daar komen Roel en Ton (de algemeen en artistiek directeuren van Introdans), Iris (onze repetitor), de choreografen en hmmm: champagne! Iedereen is uitgelaten, blij en tevreden. Na het nemen van wat groepsfoto's loop ik naar boven, naar de kleedkamer en haal mijn make-up eraf, neem een toitoitoi-chocolaatje en staar naar mezelf in de spiegel... Ja, ik voel me moe, maar voldaan en klaar om de theaters in Nederland te betoveren met mijn collega's en deze voorstelling BEELDSCHOON!
Snel kleed ik me om, trek mijn gala-outfit aan en ren, voor zover mogelijk op hakken, richting de foyer van de schouwburg. Tussen alle mensen zoek ik mijn vader. Mijn ouders zijn mijn trouwste fans en komen soms zelfs wel 2x naar een voorstelling kijken! Het werd nog een geslaagde avond met familie en vrienden!
Het zit er op
Ja het zit erop, niet alleen de première, maar ook mijn wekelijke schrijfsels voor Cultuurpodium.nl. Op de première avond kreeg ik tot mijn verbazing een ontzettend mooie foto van Mieke Kreunen als dank voor het bijhouden van dit weblog. Daar wil ik haar bij deze heel erg voor bedanken!! En natuurlijk ook alle mensen die dit zo eens hebben gelezen, leuk!! En misschien ga ik nog wel een paar keer een berichtje hier achterlaten over wat de dansers van Introdans Ensemble voor de Jeugd allemaal uitspoken!
Tot ziens in het theater!
Karin
Introdans - website
Meer logjes van Karin lezen? Ga naar Cultuurpodium Backstage. Als je daar op Karin's foto klikt kun je meer artikelen over haar belevenissen lezen.