Onderwerp: DANSLOG
19 Februari 2008
Voorstelling BEELDSCHOON! voelt bijna als ‘af’
Vandaag is het zaterdag en heb ik sinds lange tijd weer eens lekker uit kunnen slapen. Dat had ik even nodig want het zijn heftige tijden. In de laatste weken voor de première merk ik altijd dat ik een beetje humeurig en extra prikkelbaar ben. Dat komt omdat je zo gefocussed bent op die ene avond. Je bent zowel lichamelijk als geestelijk helemaal geconcentreerd bezig met voorbereidingen. De passen, tellen, correcties. Wat weet ik nou nog niet helemaal zeker, welke pas gaat steeds de mist in, etc. en dat kost veel energie. Daar komt bij dat ik ook niet zo snel tevreden ben. Ik ben best een Pietje precies, wat soms best lastig is. Want ook al weet je hoe een pas of beweging eruit zou moeten zien, dan kan het voorkomen dat die voor jouw lichaam veel moeilijker is om te maken dan voor een ander. Logisch, want ieder lichaam is natuurlijk anders. Maar zoiets vind ik frustrerend. Zo zit er bijvoorbeeld in de korte, explosieve solo die ik dans in BEELDSCHOON! een sprong die voor een man goed te doen is, maar voor mij,... aiaiai.
Soms voelt het gelukkig anders dan dat het eruit ziet. Zo hoor je vaak van het publiek dat alles er zo mooi eruitzag dat het zo makkelijk en soepel lijkt, terwijl wij, de dansers, wel anders weten! Pas als we van het toneel afkomen en de coulissen in rennen, staan we te hijgen, op adem te komen en onze bezwete hoofden af te deppen met de tissues die standaard klaar staan naast het toneel.
Last minute werk voor BEELDSCHOON!
Afgelopen week woensdag hadden we nog een avondrepetitie van het ballet van Karin Post. Toen bleek dat de muziek verkeerd onder de animatie was gemonteerd. Gelukkig was dat voor de doorloop afgelopen vrijdag verholpen. Ook waren sommige kostuums nog niet helemaal af of zaten net niet goed, dat moet dan gelijk goed afgemaakt worden. Vorige week begonnen we met het instuderen van de balletten van Jody Sperling en ze zijn af. Drie danseressen dansen in grote witte kostuums tussen spiegels door. Heel erg mooi en straks in het theater nog veel mooier. Er is ook een solo, in eenzelfde soort kostuum, maar dan staat de danseres op een verhoging en bestaat het kostuum uit meerdere lagen en langere zijde. Het gevoel dat het heen en weer bewegen van die lappen zijde je geeft, is geweldig! Je voelt je een soort trotse koningin die de wereld doet bewegen. Ik ben second cast (dus zeg maar de ‘stand in’) dus oefen af en toe mee in dat kostuum.
Bijna het podium op
Deze week zitten we bijna elke dag tot 23:00 uur in het theater. Onze premières zijn, op een hele enkele keer na, altijd in de Schouwburg van Arnhem. Dit theater voelt zelfs een beetje als mijn tweede thuis en dat is voor zo'n première wel prettig! Elke dag wordt er dan door de mensen van de techniek en choreografen of repetitoren gewerkt aan de belichting van alle balletten en worden alle ‘cues’ doorgenomen: wanneer moet het licht aan, komen de dansers daarvoor op het toneel of daarna, waar op het toneel staan alle decors en hoe gaan ze daarna af, etc, etc. Er komt een hoop bij kijken en dat moet in een week allemaal georganiseerd worden. Een hectische, maar meestal ook een leuke week, waarin alles ‘af’ gaat voelen en onze eventuele stress en frustraties overgaan in plezier en we vol goede moed uitkijken naar de première. Je krijgt dan steeds meer het gevoel dat jij de choreografieën, passen en bewegingen beheerst. En niet andersom..
Daar gaan we, nog een paar dagen!! Kom maar op!!
Liefs,
Karin
Introdans - website
Meer logjes van Karin lezen? Ga naar Cultuurpodium Backstage. Als je daar op Karin's foto klikt kun je meer artikelen over haar belevenissen lezen.