Onderwerp: FAME LOG, Williams weblog

29 Januari 2008

Wat is het toch een heerlijk vak...

Hallo allemaal, het is inderdaad een tijdje geleden dat ik een blog heb achter gelaten, maar deze zal boordevol komen te staan met wat er allemaal de afgelopen weken is gebeurd. En ik kan je vertellen dat is niet weinig. Zo zijn we voor het eerst het theater in gestapt, hebben we de eerste try-outs gespeeld en natuurlijk 20 januari de première van de nederlandstalige musical Fame gespeeld. Maar voor we zo ver zijn ga ik even terug in de tijd en dat is de eerste dag theater in IJmuiden.

Deze dag vind ik altijd heel spannend en gezellig. Je gaat allemaal voor het eerst de bus in richting theater en dat met het idee dat je met deze groep mensen het komende jaar het hele land door reist. En de eerste reis is IJmuiden. Voor zover ik tours heb gespeeld bij V&V Entertainment is dithet gebruikelijke theater om op te starten. Oftewel het samenkomen van alle disciplines.

Eenmaal in het theater mochten we nog niet het toneel op want we kregen vanuit de zaal natuurlijk de eerste kijk op het decor. Van te voren hebben we dit in marquette al gezien (miniatuur) maar nu staat het er dan op ware grootte. We zaten allemaal in de zaal en het doek ging omhoog. De reacties waren waanzinnig en dat kan ook niet anders. Wat een prachtig decor! Het verhaal speelt zich af in een theaterschool in New York. In New York is alles immens, maar dat kun je ook zeggen van het decor!! De rest van de routine op deze eerste dagen is fysieke warming up, de vocale warming up en dan de zenders(microfoons) plakken.



Het grote magische woord van deze dagen is GEDULD. De eerste twee dagen zijn we van de eerste minuut tot de laatste minuut door het stuk gelopen. De lichten worden dan gemerkt. Dat wil zeggen dat het licht wordt afgesteld op de plekken waar mensen staan of dansen. Ook moeten er decor-changementen worden gerepeteerd. In Focus (het repetitiegebouw in Amsterdam waar we eerst werkten) wordt alles nog gedaan met bijvoorbeeld een tafel, maar deze tafel is in werkelijkheid een trap van 2 meter bij 3 meter hoog. En zo ga je de eerste dagen, die van 's ochtends 10 tot 's avonds 18 uur zijn, door al deze facetten heen. Ondertussen als je even niet in een scène zit kun je met de mensen van de kleding bespreken of je alles al hebt en in welke scène je wat aan moet doen.

En dan de derde dag: jawel, de allereerste doorloop in het theater. Spannend!!! Dit wordt in theatertermen ook wel een stop-en-go genoemd. Eigenlijk zegt deze term het al want in principe ga je altijd door totdat de regisseur via een microfoon aangeeft dat er gestopt moet worden. Vaak voor een changement of bij kledingwissels die nog niet worden gehaald. Maar ik moet zeggen, omdat we al in Focus goed op schema liepen, dat de eerste doorloop al een heel goed gevoel gaf over hoe de show ging worden. Iedereen is in deze dagen op volle toeren aan het draaien. De dagen veranderen ook naar avonden en zo zijn we met een mannetje of 70 dag en nacht bezig om er een wervelende show van te maken.



Iedereen is zenuwachtig want dan is het de dag van de generale repetitie. Het allereerste publiek gaat de zaal in om vol spanning te bewonderen wat deze musical gaat brengen. Met de generale repetitie zitten er vaak alleen maar vrienden of familie in de zaal, wat natuurlijk altijd een goede sfeer geeft, als je voor het eerst voor publiek moet spelen. Daar gaan we dan, na 7 weken hard werken, het allereerste publiek. De muziek begint, het doek gaat op, de kriebels komen en dan.... GAAN!
Aan het applaus ligt het zeker niet en de reacties erna zijn ook super positief. De eerste druk is een beetje van de schouders af maar dan, morgen, de allereerste try-out, oftewel het allereerste betalende publiek. Zullen de reacties hetzelfde zijn? Zullen deze mensen, die niemand kent, ook zo uit hun dak gaan? Het antwoord is: ja! De try-outs lopen als een trein en het publiek is dolenthousiast.

We gaan door naar Oss waar we meteen een weekend van vier shows voor onze kiezen krijgen. Hoe verdeel je dan je energie? Hoe kun je toch vol een show zingen en dansen in de middag en 's avonds opnieuw. Allemaal dingen die je moet gaan beheersen om het een heel jaar vol te kunnen houden. In het weekend wordt ook de EPK opgenomen (EPK staat voor Electronic Press Kit). Er staan dan 3 camera's in de zaal die de volledige voorstelling opnemen voor diverse doeleinden, bijvoorbeeld voor reclame, of beeldmateriaal voor promotie. Na in Oss zes try-outs te hebben gedraaid gaan we weer door. Nu op naar Veenendaal waar ook de cd-opname zal plaatsvinden.



MAAR... dan wordt je wakker en je gelooft het of niet... 5 dagen voor de première en je bent ziek! Ik heb nog nooit een show gemist omdat ik ziek was dus ging ik beroerd en met een dikke keel op naar Veenendaal. Je weet ook dat er cd-opnames zijn en met een dikke keel voel je je dan niet beter. Gelukkig komt de adrenaline los en daarmee kan het menselijk lichaam behoorlijk wat aan en natuurlijk helpt het ook dat wij in goede conditie verkeren. Dus ik sla me door de shows in Veenendaal en hoop dat ik snel weer beter word.

En dan is het vrijdag 18 januari, twee dagen voor de première, en zijn we aangekomen in het theater in Tilburg waar ook de première plaats zal vinden. Ik ben nog steeds niet echt helemaal beter en een half uur voor de show heb ik nog rond de 38 graden koorts. Het moeilijke van deze situatie is dat we nog voor de première zitten en de understudy's nog niet zijn ingewerkt. Understudy's zijn de mensen die 'vaak' in het ensemble spelen en ook een (hoofd)rol moeten instuderen voor het geval iemand ziek of onverwacht verhinderd is. In mijn geval is Stephan Holwerda, die de rol van Goodman King speelt in de show, mijn understudy maar hij is nog niet zover om op te gaan. Dat betekent dus dat als jij niet speelt je een zaal van 1000 man moet teleurstellen.

Ik besluit ervoor te gaan en eenmaal in de show loopt alles eigenlijk best goed. Tweede akte en we kruipen richting 39 graden koorts. Gelukkig heb ik in de pauze geregeld dat ik een hotel krijg in Tilburg zodat ik meteen mijn bed in kan en niet nog eerst anderhalf uur in de bus terug moet naar Amsterdam. Nog 1 scène te gaan en we zitten nu op 39,4... De zaal applaudiseert weer als een dolle, een heerlijk gevoel, maar ook een verlangen naar een bed. In die nacht heb ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet en de volgende dag, 1 dag voor de première is mijn koorts weg! Nog een beetje gammel doe ik de laatste show voor de première en godzijdank voel ik me kiplekker op 20 januari 2008, de dag van de première van de Nederlandstalige Fame.



Deze dag heeft toch wel een gouden randje. Er is zoveel spanning maar ook zo'n goede sfeer! Het begint altijd met de toi toi's. Dit zijn kleine kadootjes of gekke dingetjes die je elkaar geeft om succes te wensen voor de show. Dit vind ik altijd een bijzonder ritueel. Dan zijn er de praatjes en de peptalks. Zo zegt bijvoorbeeld de sponsor iets en geeft Albert Verlinde een goede oppeppende speech. Nog een uur voor aanvang en het lijkt altijd alsof er twee keer zoveel mensen zijn die dan rondlopen. Iedereen is er en iedereen is gespannen...

Jim en ik zitten bij elkaar in de kleedkamer en zetten nog even wat lekkere muziek op, maken lol om dan weer even 5 minuten stil te zijn. Het is zover, na 9 weken bloed, zweet en tranen, repeteren, generale en try-outs... DE PREMIERE!! En wat een daverend applaus op het einde! Het publiek uit zijn dak! De reacties zijn overweldigend! De recensies waanzinnig! Iedereen is trots!
Wat is het toch een heerlijk vak....

Tot snel,
Ciao, William

De Nederlandse Fame - website & Hyves

Als je alle logjes van William wilt lezen klik dan hier.