Onderwerp: POP-ROCK
16 Januari 2008
PUBLIEK VERDIENDE MEER VAN ROBYN EN VAN MELKWEG
Door Richard van de Crommert met foto's van Sang-Myung Beekman
Nog steeds moet ik bijkomen van de schrik. Waarom maakte de Zweedse zangeres Robyn zich op haar eerste concert ooit in Nederland er met een Jantje van Leiden van af? Het publiek droeg haar op handen. Maar misschien nog wel ernstiger: Waarom nam de Melkweg zo’n loopje met zijn publiek? Het duurde veel te lang om binnen te komen.
Laat ik bij het begin beginnen. Zaterdag 12 januari stond de blonde, als eigenzinnig bekend staande, zangeres Robyn op de planken in de Melkweg. De ontsteltenis sloeg direct toe toen ik om stipt om negen uur aankwam bij het Amsterdamse poppodium. De rij voor de concertzaal was langer dan ik ooit heb gezien. Zucht. Was er misschien ook iets leuks in de Oude Zaal? Nee. Niets van dat. Alleen Robyn trad die avond op. Wel is het zo dat de Grote Zaal een paar maanden geleden flink vergroot is. Er kunnen dus een stuk meer mensen in de Melkweg. Maar ja. De Melkweg mag dan wel een mooiere en grotere zaal hebben. De ingang van het poppodium is in de verste verte (nog) niet berekend op de hogere bezoekersaantallen. De rij wachtenden buiten stond tot aan de ingang van sportschool Splash. Dat is te lang. Toen ik ter hoogte van de ingang van The Sugar Factory stond, hoorde ik een fan roepen: “Moet ik ook in die rij gaan staan als ik al een kaartje hebt?” Ja dus.
Godzijdank regende het niet. Bijna bij de brug aangekomen, kwam een bezoekster van Cinecenter, de bioscoop aan de overkant, naar me toe. Wie er in vredesnaam optrad in De Melkweg? Dat wilde ze toch wel weten, want zo’n lange rij had ze er nog nooit gezien. “Ja, dat belooft wat, hè”, dacht ik glimlachend en legde uit dat er een bekende Zweedse popzangeres optrad die al jaren succes heeft.
Eenmaal binnen begon de ellende opnieuw. Wederom een helslange rij. Nu voor de garderobe. Dringen geblazen dus. Nog een geluk dat de Zweedse popzangeres een braaf en redelijk geduldig publiek heeft, anders was er ter plekke oorlog uitgebroken.
Tien over tien. Mijn jas was opgehangen. Snel de zaal in. Alsof er een engeltje op mijn schouder zat, zette Robyn net op dat moment haar eerste lied in. Wat een gelukje. De Zweedse maakte direct alles goed. De beuk ging er in. Wat een heerlijke spring in het veld is die Robyn toch&hellip
Maar al snel volgde een nieuwe ontgoocheling. Zo vol was die nieuwe zaal niet... Oké, de Melkweg was goed gevuld. Maar lang niet uitverkocht. Wat wordt dat met de nieuwe zaal als het wel volle bak is? Moeten bezoekers dan anderhalf uur voor vrijmaken voor ze eindelijk binnen zijn en hun jas hebben opgehangen? Dan wordt de nieuwe Melkweg een kleine ramp&hellip Ik moet er niet aan denken.
Liedje drie. Robyn trok haar vestje uit. Het publiek reageerde enthousiast. Als één ding duidelijk was, dan was het dat het publiek op haar hand was. Twee drummers nam ze mee. En een toetsenist. En zelf wist ze ook nog een riedeltje weg te trommelen.
“Dit is mijn eerste keer in Amsterdam”, riep Robyn naar haar fans. Ze zette liedje nummer zes in. De stemming onder het publiek was fabuleus en wilde er een leuke zaterdagavond van maken. ‘Be Mine’, een van haar grote internationale hits, werd enthousiast meegezongen.
De band werd geïntroduceerd en daarna volgde het mooi opgebouwde ‘With Every Heartbeat’, waarmee ze op dit moment in de hitlijsten staat. Gejoel. Woord voor woord werd het lied meegebruld. En daarna was het concert voorbij.
Huh? Nou ja, Robyn kwam nog even terug. Om een ultrakorte versie van haar wereldhit ‘Show Me Love’ ten gehore te brengen. Daarna jaste ze er nog snel het naar Prince riekende liedje ‘Jerk You Off’ achteraan. En opnieuw was het over.
Weer gejoel. En gelukkig. Robyn kwam weer terug.
Als uitsmijter zong ze nog maar eens ‘Be Mine’. Heel puur. Alleen met toetsenist. Er werd zelfs gesist in de zaal om iedereen tot stilte te dwingen. Een paar minuten later viel het doek alweer. Nu definitief.
Wat was er aan de hand? We waren nog geen vijftig minuten verder. Ik had verdorie langer in de rij gestaan dan het concert duurde... Ik begon aan mezelf te twijfelen. Ik had vast alleen de tweede set gezien. Dus sprak ik een uitzinnige twintiger naast me aan. “Drie kwartier”, zei hij. “Langer dan drie kwartier heeft het niet geduurd. En dat is inclusief de twee toegiften! Zonde. Maar het was wel mooi.”
Een ding was duidelijk. Dit concert was veel korter dan het publiek wilde. Wat was er gebeurd? Toch maar even bij het personeel van De Melkweg vragen. Had Robyn keelpijn? Ziek? Wilde ze de coffeeshops in? “Nee. Niks aan de hand”, werd me op het hart gedrukt. “Het concert was voor een uur ingepland. Maar vreemd is het wel. Ze had tien jaar geleden al haar eerste hit, dus ze heeft echt wel een groter repertoire dan dit.”
Om bij te komen van de teleurstelling dronk ik er nog een biertje. Het bezielde Amsterdamse publiek had meer verdiend van deze Zweedse popdiva.
Thuis kon ik het nog steeds niet geloven. Ik loop toch al vijfentwintig jaar alle poppodia, buurthuizen, stadions en sportpaleizen in Nederland af. Maar wat vanavond gebeurde was vreemd. Uit pure radeloosheid zette ik een elpee van Abba uit 1975 op. Zo bleef het gelukkig nog een beetje langer lekker Zweeds.
Robyn - website
Ik denk dat het publiek op dit moment van Robyn vooral haar laatste album verwacht aangezien we na Show Me Love in Nederland weinig meer van haar gehoord hebben. Tuurlijk, ze heeft vast een hoop gedaan in de tussentijd, maar zitten wij te wachten op al die nummers die wij niet kennen? Dan had er vast in je recensie gestaan dat het te onbekend was waardoor de zaal niet mee kon zingen..
Nee, ik ben het niet eens met deze recensie. Robyn was echt super! Ze knalde van dat podium af en de zaal was duidelijk helemaal enthousiast en daar gaat het uiteindelijk om!
Linda - 17-01-’08 15:11
Ikzelf was zaterdag ook aanwezig bij het concert van Robyn en vind het spijtig dat deze recensie zo negatief is. Vandaar dat ik even wilde reageren. Ik vind namelijk niet alle kritiek even eerlijk.
Esther (E-mail ) - 16-01-’08 15:36Vreemd trouwens dat ook ik om 9 uur aankwam en er maar een hele korte rij stond en ik zo binnen was, misschien niet goed op je horloge gekeken?
Zorg dat je vantevoren een kaartje hebt en dat je op tijd bent dat scheelt een hoop stress.
Verder is het vrij gebruikelijk dat een relatief ‘kleinere’ artiest een set van een uur speelt en ja ik heb ook gekeken en het was een uur geen drie kwartier.
Toen ik naar Kelly Clarksons concert ging in het HMH speelde zij ook maar een uur en dat is dan nog in een veel grotere zaal dan de Melkweg en een artiest die meer bekend is dan Robyn.
Het is niet vreemd laat ik het zo zeggen.
Ze gaf een goede show weg met veel energie en haar zang was ook prima.
De sfeer was goed dus ik begrijp de kritiek niet direct.
Ik heb een topavond gehad en ik ben niet eens echt fan van Robyn vind eerder haar laatste cd met name erg te gek.
Misschien lagen je verwachtingen te hoog, zonde want anders had je net als ik een topavond gehad.