Onderwerp: POP-ROCK
23 December 2007
Feest met levende legende Billy Ocean in Paradiso
Door Aukje met foto van Paradiso
Gezien op 6 december
Billy Ocean, daar had ik een single van toen ik veertien was. Hoe zou het zijn om hem zoveel jaar later live te zien optreden? De Britse zanger is inmiddels 57, en zijn grootste hits dateren uit de jaren ’80. Het is dan ook afwachten wat de zanger op het podium zal laten horen, oude hits of alleen maar nieuw onbekend werk?
De krant stemt me gerust, ik lees dat zijn oude hits gespeeld zullen worden.
Het is altijd spannend om te horen wat artiesten hebben gedaan met nummers van twintig jaar geleden. Vaak hebben ze er een eigentijdse draai aan gegeven. Maar tijdens het concert merk ik dat Billy Ocean is blijven hangen in de jaren ’80, ook zijn nieuwe nummers hebben die terug-in-de-tijd-sound.
Hij opent met ‘Love really hurts without you’, uit 1976. Op het podium wordt al meteen een klein feestje gebouwd, dat vooral te danken is aan de breed glimlachende Billy Ocean, die zichtbaar geniet van het optreden. Het is ook lange tijd geleden (ongeveer vijftien jaar), dat hij voor het laatst op tournee was. Eind jaren ’70 was hij nog in Nederland te zien. Naar eigen zeggen schijnt hij benieuwd te zijn of mensen nog steeds kunnen waarderen wat hij doet en ging daarom toeren. Billy Ocean is nog steeds de best verkopende donkere artiest van Groot-Britannië, dus een gebrek aan fans is er niet.
Na het derde nummer (‘Mystery Lady’) vertelt hij dat dit de opening is van zijn Europese Tour. En dan begint hij over zijn uiterlijk. Dat is namelijk een tikkeltje anders dan menigeen had verwacht. Billy Ocean is niet meer die kortgeknipte man uit de jaren ’80, maar een echte rastafari met een wit baardje en grijze dreads. Gelukkig is hij er zelf erg content mee.
Dan kapt hij het intro van een ballad af. Om ons scherp te houden, grapt hij. Het nummer wordt opnieuw ingezet en is voor de lovers onder ons: ‘There’ll be sad songs to make you cry’. De nummers die volgen kabbelen allemaal op dezelfde jaren ’80 manier voort. Ze missen vaak een bridge, en bevatten alleen een verse en chorus. Daardoor komen de nummers saai over. Wat meespeelt is dat ik wacht op het moment dat hij zijn allergrootste hits gaat spelen. Maar dat gebeurt pas na twaalf nummers, zodat het wachten best een tijdje duurt.
In die tijd worden nog wat kleinere hits gespeeld, zoals ‘Love Zone’, ‘Red lights spell danger’ en nieuwer werk zoals ‘Live forever’. Volgend jaar komt zijn nieuwe album uit, waar we alvast een voorproefje van krijgen te horen. Tussendoor vraagt hij waar de dichtstbijzijnde coffeeshop is. Een standaard opmerking van artiesten, maar bij hem past het, hij is tenslotte de rastafari. Maar wanneer hem een joint wordt aangeboden vanuit het publiek weigert hij vriendelijk.
Hoewel hij al aardig op leeftijd is, is hij het flirten met de dames nog niet verleerd. “What did you say? Did you say you love me?” vraagt hij aan een meisje in het publiek. Ze knikt verlegen, en krijgt daarop een kus.
Daarna is het tijd voor het grote werk. Zijn vier allergrootste hits. De uitbundigheid van de zaal is onbeschrijfbaar wanneer hij ‘Suddenly’ inzet. Iedereen deint en zingt mee. Bij ‘Loverboy’ is dat ook het geval, maar bij ‘Get outta my dreams get into my car’ en ‘When the going gets tough, the tough gets going’ (uit de film ‘The Jewel of the Nile) wordt Paradiso pas echt afgebroken.
Een gepast moment om het podium te verlaten, en dat doet hij dan ook. Het overenthousiaste publiek schreeuwt hem terug naar het podium, waar hij nog één nummer speelt: ‘Carribean Queen (no more love on the run)'. Maar niets kan tippen aan die vier geweldige wereldhits. Zijn toegift bestaat daarom, heel wijs, uit maar één nummer.
De hele avond is de zanger goed bij stem, en wordt bijgestaan door twee achtergrondzangers (waarvan er één meerdere instrumenten bespeelt) en twee achtergrondzangeressen, waaronder zijn eigen dochter Cherie. Het moet toch prachtig zijn om dit feestje samen met je vader te kunnen vieren. De band speelt strak, en staat onder regie van Billy die ze af en toe aanwijzingen geeft. De interactie tussen Billy en het publiek is zeer vermakelijk. En hoewel de nummers een beetje saai zijn, is het bijzonder om deze levende legende te zien optreden. Hij gaf handjes bij de vleet, en ik vond het maar wat jammer dat mijn hand daar niet tussen zat.
Billy Ocean - website
Billy Saai?!
Ik kon er helaas niet bij zijn, maar zijn muziek wordt nog veel door mij gedraaid.
Zelf vind Billy Ocean een beetje een ondergewaarde zanger, die meer erkenning verdiend. Suddenly blijft vor mij een ultime lovesong.
Op de buurt berbeknoei van afgelopen zaterdag heb ik nog The goin get though gezongen.
Paul van der Werf (E-mail ) - 18-08-’08 10:32