Onderwerp: POP-ROCK
14 Juli 2007
Sean Lennon op 1e editie Paard Open Air
Door Emiel Goor met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)
Als je de naam Sean Lennon hoort is het eerste wat in je opkomt; ‘zoon van’. Het lijkt dan ook onmogelijk om je uit de schaduw van je beroemde vader te spelen. Slechts weinigen die dat deden. Jeff Buckley lukte het met vader Tim. De vraag is echter of je dat wil. Als zoon van een absolute grootheid als John Lennon en een artistiek iemand als Yoko Ono ben je genetisch gezien verzekerd van talent. Dat talent kun je dan beter gebruiken om je eigen weg in te slaan dan je vader naar de kroon steken.
Sean is opgegroeid tussen de beroemdheden en was al vroeg met acteren en musiceren bezig. Zo deed hij in 1988 mee in de film ‘Moonwalker’ met Michael Jackson. Op ‘Mama Said’ van Lenny Kravitz en ‘Rising’ van zijn moeder zijn z’n eerste muzikale bijdragen te horen. Door zijn bijdrage op een album van zijn toenmalige vriendin Yuka Honda, kwam hij in 1997 terecht bij Beastie Boys label Grand Royal Records. Daar werd zijn eerste album ‘Into The Sun’ uitgebracht, in 1999 gevolgd door de EP ‘Half Horse, Half Musician’. Vervolgens werd het stil rond zijn persoon. Tot in 2006 ‘Friendly Fire’ op Capitol Records werd uitgebracht.
Vanavond, woensdag 11 juli, staat deze Sean Lennon dus op het programma op de 1e editie van Paard Open Air in het Openluchttheater Zuiderpark. De locatie is ideaal, het is droog, dus het belooft een mooie avond te worden. Het theater, dat plaats biedt aan 900 man, is voor een derde gevuld. Een aardige opkomst voor een relatief onbekende muzikant. Zal de achternaam dan toch helpen? Dan wordt het optreden aangekondigd, maar eerst heeft het Paard nog een verrassing in petto. Niemand minder dan Martha Wainwright, inderdaad, dochter van Loudon Wainwright III en zus van Rufus, zal een paar liedjes verzorgen als een soort minivoorprogramma. Ze is hier aanwezig, omdat ze met de bassist van Sean’s band gaat trouwen. Allereerst verontschuldigd ze zich voor haar stem, want ze heeft een paar dagen eerder op het Engelse Glastonbury haar longen uit haar lijf geschreeuwd. Het klinkt desondanks alleraardigst en ze weet in haar uppie met schorre stem en moeizaam gitaarspel een prima sfeertje te creëren.
Dan is het de beurt aan Sean Lennon en band. Eerlijk gebiedt me te zeggen dat ik zijn nummers, behalve dat wat er op zijn MySpace pagina staat, niet ken. Lennon, voorzien van bril en baardje, blijkt te beschikken over een zeer goede stem. Zijn eerder genoemde, nu ex-vriendin, Yuka Hona staat echter de keyboards en Lennon zelf op gitaar. Daar blijkt hij ook het een en ander mee te kunnen en gooit er soms een heuse solo tegenaan. Het slide-guitar spel van zijn gitarist is ook erg mooi.
Veel van de liedjes worden behoorlijk gevuld met de oooooh’s en aaaaaah’s, wat de Beach Boys zo goed konden. Het lijkt dan ook geen toeval dat een cover van dezelfde band ‘Surfer Girl’ wordt gespeeld. Muzikaal gezien zit het ook een beetje in diezelfde hoek. Referenties met de Beach Boys, Paul McCartney en zelfs 70s Michael Jackson komen gaandeweg het optreden in me op.
Het is niet erg spannend wat ik hoor. De gemaakte verlegenheid van Lennon en zijn praatjes tussen de liedjes door zijn best leuk. De muziek is mij echter iets teveel van hetzelfde en kabbelt een beetje voort.
Het Openluchttheater is een prachtige locatie, die in mijn ogen veel vaker voor dit soort optredens gebruikt zou moeten worden. Sean Lennon weet me nog niet zo te overtuigen. Het is echt niet slecht en zijn liedjes klinken heus niet vervelend, maar het is het nog niet helemaal. Zelf heb ik het idee dat er nog veel meer in deze man zit, wat er vroeg of laat vast wel een keer uitkomt. Dat kan ook niet anders met zo’n vader.
Sean Lennon - website
Albums:
Into The Sun (1998)
Friendly Fire (2006)