Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL
11 Juli 2007
Back to the future van Productiehuis d*Amor
Door Mieke Kreunen
De bouwput van het voormalige restaurant Boeddha in Amersfoort is de plaats waar de voorstelling Back to the future gaat plaatsvinden in het kader van Festival Etcetera. Een locatie die zich uitstekend leent voor een stuk dat gaat over 11 september 2001. Als het publiek plaatsneemt op de tribune hebben we de gelegenheid het decor even in ons op te nemen. Het stelt restaurant Windows on the World voor in het WTC in New York. De tafeltjes zijn heel sfeervol gedekt en zacht licht geeft een stemmige sfeer. Rechts op de grond, voor een tafel waarop wijnflessen staan ligt een soldaat met een bebloede jas midden in een plas water. De voorstelling gaat over twee hoogbejaarde mannen die elkaar op dit dag treffen in het WTC en in gesprek raken over hun gemeenschappelijke verleden. Ze vochten samen in de loopgraven van de Eerste Wereldoorlog en maakten daar iets mee dat hun leven voor altijd heeft bepaald. In een afwisseling van scènes tussen heden en verleden komen we er langzamerhand achter wat die gebeurtenis was. Het heeft te maken met die man die in die plas lag aan het begin en die later nog terug komt met een gitaar. In de oorlog was dat hun vriend maar ook hun meerdere.
Er hangt een sinistere sfeer die doet vermoeden dat er iets naars is dat de mannen bindt. Een verbond dat ze in het verleden sloten. Dat ze het niet accepteerden dat hun meerdere en vriend het respect opeiste dat bij zijn rang paste en dat zij hem niet serieus namen en hem ridiculiseerden. Zo beslopen ze hem terwijl hij zijn behoefte zat te doen in de struiken. Pestgedrag zoals dat ook nu nog voorkomt tussen jonge mensen. Aan het eind vallen dingen samen. Het gevecht waarbij de vriend gewond raakt en de vliegtuigen die het WTC in vliegen en de grond onder voeten van de twee mannen weg slaan. Nu is er geen weglopen meer bij wat ze wel deden toen hun vriend gewond was, 84 jaar geleden op het slagveld. Toen ze wegliepen en hem achterlieten om te laten kreperen.
Veel geweld in deze voorstelling, zowel in het verhaal als ook fysiek, in het decor en in het geluid. Alles rauw en hard. Dat maakt het op sommige momenten aangrijpend en op andere momenten is het overkill. Dat zelfs het decor naar beneden komt is daarvan zo'n voorbeeld. Hoewel het thema zich niet bepaald leent voor een verfijnde aanpak had het allemaal van mij wel iets subtieler gemogen. Neemt niet weg dat de voorstelling wel indruk maakte en menigeen in het publiek sprakeloos achterliet na zo'n heftig stuk. Productiehuis d*Amor - website Festival Etcetera - website Spel Mark Kraan, Viktor Griffioen en Jef Hoogmartens Eindregie Casper Vandeputte