Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL
3 Juni 2007
Ku-Do, een zoektocht naar waarheid door the Lunatics & Momggol
Door Mieke Kreunen met vervangend beeld (klik voor vergroting)
In de enorme Dockslandhal van de NDSM-werf in Amsterdam ging op 31 mei j.l. de voorstelling Ku-Do van The Lunatics uit Den Bosch en Corporal Theatre Momggol uit Zuid-Korea in première. Ku-Do betekent 'zoektocht naar waarheid' maar ook 'compositie van een schilderij' en van beide betekenissen vind ik wel wat terug in de voorstelling. Gedurende twee weken werkten vijf mensen van The Lunatics en vijf mensen van Momggol in Korea samen aan het ontwikkelen van de voorstelling om daarna de laatste maand in Nederland alles fijn te slijpen. Voor Momggol is de zoektocht naar gevoelens heel belangrijk en bij het theatraal vormgeven daarvan gebruiken de Koreanen vooral het lichaam en nauwelijks de expressie van het gezicht. Heel anders dus dan The Lunatics waarvan we vooral relativerende humoristische spektakelvoorstellingen gewend zijn. We laten ons verrassen door deze bijzondere combinatie. Als de voorstelling begint zien we allerlei houten vormen in een soort labyrinth met links daarvan een grote houten kubus. Net als in een constructiepuzzel kunnen daar delen uitgeschoven worden en er komen mensen tevoorschijn uit de kubus. Ze bewegen hun lichaam op een trage, vloeiende manier terwijl ze verschijnen en steeds meer blokken uit de kubus schuiven.
De twee vrouwen en vier mannen stapelen - naar Aziatisch gebruik - stenen op want gaan op reis, ze trekken jassen aan en bouwen van de blokken een weg die leidt naar het labyrinth. Eenmaal daar komen ze allerlei onbekende gevaren tegen en moeten er vechten tegen monsters, PacMan en elkaar en sommigen leggen zelfs het loodje. Maar gelukkig beschikken ze blijkbaar over meerdere levens en kunnen gewoon doorgaan in een volgend leven. Toch heeft hett ook een schaduwkant om vast te zitten in dit eindeloos spel van strijd en gevaar. Eén van de spelers weet gelukkig te ontsnappen en vindt de weg uit het doolhof. Het is een mooie voorstelling waarin op een bijna dansante manier wordt bewogen zoals in de beginscène en bij de slow motion vechtscènes. Veel spektakel is er ook natuurlijk zoals we van Lunatics gewend zijn met rook, water en lopende banden die zorgen voor schiiterende effecten in de bewegingen. Mooie beelden waarbij bovendien de schaduwen op de wand van de enorme hal nog een onverwacht extraatje opleveren. De samenwerking van regisseurs Koos Hogeweg en Jong-Yeoun Yoon heeft een beeldende voorstelling opgeleverd die absoluut de moeite waard is om gezien te worden. Onder de invloed van de Koreanen zijn de bewegingen van de acteurs gestilleerder dan we dat van The Lunatics gewend zijn en staan ze in een strakkere choreografie. Daarmee is de voorstelling wat serieuzer en minder met een knipoog maar tegelijkertijd theatraler geworden. De sobere industriële entourage van de Dockslandhal past uitstekend bij deze voorstelling met zijn sobere en ingenieuze decor waarin warm hout, koude brokken steen en de elementen lucht, water en vuur de hoofdbestanddelen vormen.
De voorstelling biedt een interessant spanningsveld tussen de Koreaanse subtiliteit van beweging en emoties en de Bossche extroverte spektakelelementen maar dat levert een voorstellling op die boeit van begin tot eind. "Er zal nog wel het één en ander veranderen in de voorstelling", zo werd ons van te voren verteld door iemand van The Lunatics. Wij zijn benieuwd en gaan proberen of we op Oerol, waar de voorstelling ook zal staan, nog een keertje kunnen gaan kijken omdat we ook wel benieuwd zijn hoe dit visuele stuk er buiten uit zal zien. The Lunatics - website Corporal Theatre Momggol - website