Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL, Festival aan de Werf
23 Mei 2007
Studio Orka: Lava, of de ontdekking van &hellip
Door Barbara Klomp met foto's van Anna van Kooij en Studio Orka (klik voor
vergroting). Gezien op Festival aan de Werf, 18 mei 2007
“Wacht daar maar onder de bomen, dan wordt u zo gehaald.” Dus daar stonden wij te wachten, onder de bomen in het Griftpark. Een deel van het publiek, vond het wachten te lang duren en deed een wedstrijd ‘zo-hard-mogelijk-van-een-grasheuvel-af-rollen’. Tot er een mevrouw naar ons toe kwam, een vrouw met laarzen aan en een helm op.
Zij is Brenda, zo stelt ze zich voor. En ze is de Financial Manager van de bodemonderzoekers. De baas zo gezegd. Ze nodigt ons uit mee te gaan naar hun onderzoekertent, maar niet zonder de nodige waarschuwingen (geen trillingen veroorzaken, dus niet stampen, misschien is Dominique wat humeurig, en vooral zwijgen over alles wat je ziet, het is heel spannend en heel geheim!).
In de houten tent, een heuse bouwtent, waar grote buizen een kleine tribune vormen, maken we kennen met de rest van de medewerkers. Dominique is de strenge en achterdochtige Hoofd Bodemonderzoeker en net als hij nogal chagrijnig toestemt dat wij in de tent mogen meekijken, struikelt Katrien binnen. “Geen trillingen!” roepen Brenda en Dominique. En dat is meteen de kennismaking met Katrien, de stagiaire, het meisje dat alles goed bedoelt, maar alles steeds net fout doet. De underdog waar we nu al van houden.
Zij onderzoeken de bodem, “da’s onze job”. Maar nu, steeds als ze 14 of 15 meter diep zijn, gaat de boor niet verder. En steeds blijken ze op een koffer te stuiten. Elke keer weer. Ze horen gekrabbel en gelach. Soms zelfs pianospel, flarden van gesprekken. En ze zijn er achter wat dat is. Maar dat is geheim. Vooral Dominique is daar erg stellig in. Hij wil het liefste dat wij, zijn publiek meteen weer de tent uit gaat. Want dit is zo bijzonder! Hun ontdekking is zo uniek! Dat mag eigenlijk niemand weten.
We komen tot een compromis en leggen een eed af. “Fluister na mij… ” begint Dominique. En wij fluisteren hem na. Wij leggen de gelofte af, en beloven niets te zeggen over wat wij zullen zien. Niets. Nada. En dan ook echt niets. Nee echt niet. En aangezien Dominique ons persoonlijk aanspreekt, durven we niet anders meer, zelfs als we dat zouden willen.
Dus ik houd mijn mond. Ik zeg niet van wat ik heb gezien. Ik zou toch niet geloofd worden. Want wat ik zag, daar in de diepste kronkels van het Utrechtse Griftpark, dat zal niemand snappen. Het is te ingrijpend. Als dit bekend wordt dan, nouja, dan zal niets meer hetzelfde zijn.
Na een minuut of vijftig verlaten wij de tent. Wij vrienden voor het even. Wij hebben net iets geheims gezien, of sterker nog, wij maakten zelfs even deel uit van een complot. En omdat de voorstelling zo fris en krachtig gespeeld wordt, hoef je echt geen zes te zijn erin te geloven.
Misschien dat het helpt. Misschien dat je net iets meer mee kan gaan en mee kan doen. Maar ook menig vader, moeder, opa en oma, roept en kijkt, slaakt een zucht van verbazing en blijft bij zijn of haar eed. Wij zullen niets zeggen van wat er zich in deze tent afspeelt. Alleen dan, dat het zeer de moeite waard is om zelf te gaan kijken!
Studio Orka - website
Festival aan de Werf - website