Onderwerp: JAZZ
18 Mei 2007
Robin McKelle: 'Voor mij zit Sarah Vaughan op een andere planeet!’
Door Hans Frederiks
Robin McKelle bracht de cd 'Introducing' uit die insloeg als een bom en inmiddels reist ze de wereld over om haar album te promoten. Zo was ze een aantal maanden geleden in Amsterdam voor een uitverkocht optreden in het Bimhuis waar Cultuurpodium al eerder over schreef. Nu treedt ze binnenkort op bij The Hague Jazz. Hans Frederiks had een interview met haar, waarin ze vertelt over de totstandkoming van die cd, haar muzikale invloeden en de 2000 bruiloften waar ze zong voordat ze de kans kreeg om die cd te maken. Naar wat voor muziek luisterden jouw ouders toen je jong was en waarnaar luisterde jij? ‘Ik luisterde nog niet erg naar jazz, het was voornamelijk popmuziek. Ik luisterde pas naar jazz toen ik een jaar of 13, 14 was, in de muzieklessen die ik in die tijd op school kreeg. Als een typisch Amerikaanse puber luisterde ik naar Whitney Houston of Mariah Carey, die populair waren in die tijd. Mijn vader reisde toen ik jong was, onder andere naar Brazilië. Daarvandaan nam hij bossanova en zo mee, maar het sprak me niet zo erg aan. Mijn moeder zong in een koor van de katholieke kerk. Ik zong bij haar in het koor. Zij bepaalde daar wat er gezongen werd, eigentijdse christelijke muziek. Ik zong altijd al en zong ook veel met haar; geen gospel, maar katholieke gezangen, soms een beetje gregoriaans, maar meestal in het Engels.’
Waar komt dan die jazz vandaan? ‘We hadden een piano thuis en ik speelde altijd al, ook voordat ik les nam. Toen ik zes was begon ik met klassieke pianolessen. Mijn vader en moeder stimuleerden me om les te nemen en ik vond dat erg leuk. In de 3rd grade en 4th grade speelde ik cello, daarna speelde ik de french horn; en ik speelde nog steeds piano. Dat klassieke was het niet helemaal voor me en ik vroeg aan mijn ouders of ik jazz-pianolessen kon volgen. Mijn leraar ontdekte dat ik ook zong en dus speelde ik de helft van de les piano en de andere helft speelde hij en zong ik. Dan leerde hij me over fraseren en allerlei zangtechnieken.’ Is je stijl nog beïnvloed door de popmuziek die je als puber luisterde? ‘Ik ben beïnvloed door soulmuziek en R&B. Dat kun je in mijn stem horen. Maar in jazz kun je expressiever zijn; je hebt meer vrijheid met de melodie en de tekst, je kunt meer variëren, je kunt het elke keer op een andere manier interpreteren. Dat zou ook wel bij popmuziek kunnen, maar dat is daar niet zo gewoon. Met de songs die ik schrijf is de invloed van jazz ook groter dan die van pop. Het is niet per se dat popmuziek minder uitdaging betekent, want soms zijn de eenvoudigste dingen het moeilijkst te zingen.’ Hoe is je cd Introducing Robin McKelle eigenlijk ontstaan? ‘Ik woonde een aantal jaren geleden in Los Angeles en daar ontmoette ik Willie Murillo. Ik deed daar allerlei dingen voordat ik als achtergrondzangeres ging toeren, zoals het spelen op bruiloften en dergelijke. Ik moest op een trouwerij spelen en daar was Willie Murillo ook. Ik begon te zingen en hij had onmiddellijk iets van: hee, waar kom jij vandaan? Hij wilde eigenlijk vrijwel meteen erg graag met me werken. We raakten bevriend en hij belde regelmatig met de vraag wanneer ik de cd ging doen. Maar ik wist het steeds niet, ik wist niet welke kant het op moest. Hij belde me drie jaar lang om de paar maanden met deze vraag. Ik probeerde ondertussen uit te zoeken waar ik precies stond. Ik houd van soul en van R&B, ik houd van jazz, ik moest bepalen wat me het meeste aansprak en me daarop te richten. Toen ik eenmaal had besloten wat ik wilde, zei Murillo: oké, cool! Daar heb ik op zitten wachten! Hij was altijd overtuigd van mijn talent en wilde me overal mee helpen. Dat was fantastisch. Het is een tough business om in deze industrie mensen te vinden die zo in je geloven en die ervoor willen zorgen dat je kunt doen wat je wilt doen. Veelal zegt de platenmaatschappij wat je moet doen en ik had hier de vrije hand.’ Ik las ergens dat je geld moest lenen voor het maken van de cd... ‘Mijn ouders wilden me helpen, ze leenden me geld voor het maken van de cd. Twee weken later ging de telefoon en het was iemand van mijn label. Hij belde out of the blue en vroeg waar ik op dat moment mee bezig was. Ik zei: ik ben bezig met het opnemen van een bigband-cd. Hij vroeg meteen: heb je meer geld nodig? Ja ja, riep ik en zij kwamen met geld en zo ging het door. Het project liep eigenlijk fantastisch. Ik kreeg wat publiciteit en hier zit ik nu... Ik zong al een hele tijd, maar het lijkt erop of allerlei lijntjes op een gegeven moment bij elkaar kwamen. Ik koos voor wat ik wilde doen en het gebeurde verder gewoon. I feel really lucky.’ Heeft het succes je veranderd? ‘Het succes van de cd opende de deur voor mij om dingen te doen die ik leuk vind, zoals optreden. Ook geeft het me de mogelijkheid om een publiek te bereiken dat ik daarvoor niet had. Ik voel wel dat er veranderingen zijn. Mijn leven verandert nu, ik ben on the road en het windt me op. Ik ben vereerd dat mensen de cd mooi vinden. Elke keer wanneer ik opkom en ik zie dat er mensen zitten die hun geld hebben uitgegeven om naar mij te komen luisteren, raakt me dat. Ik heb mijn hele leven wel gezongen en had toen ook een publiek, maar nu komen ze echt voor mij en dat maakt me dankbaar dat dit nu gebeurt. It makes me feel very fullfilled inside dat ik de kans krijg om te kunnen doen wat ik altijd graag had willen doen. Ik weet niet of dit succes me heeft veranderd, maar ik zit er nu midden in en het voelt niet zo. Het is soms vreemd als ik de posters voor een optreden zie hangen, en allerlei mensen me e-mailen over dit en dat, dan vind ik het net niet echt. Maar ik ben er dankbaar voor. Ik probeer gewoon door te gaan.’ Je treedt niet op met een bigband. Hoe anders klink je nu? ‘Ik toer nu met een trio. We kunnen het ons niet veroorloven om met een bigband te toeren, maar deze zomer in Frankrijk zal ik wel met een bigband spelen. Bij het trio is er veel meer mogelijk voor mij om te experimenteren. Ik speel ook een nummer van mezelf en mensen vragen waarom ik er niet meer doe. Ik vind dat ik daarvoor nog niet goed genoeg ben. Daarnaast houd ik er van om interactie met het publiek te hebben en dat is minder wanneer je achter de piano zit te spelen en zingen. Ik ben nog lang niet goed genoeg op de piano. Ik ben pas op de helft van wat ik denk dat het moet zijn. Met mijn stem zit ik hier en met mijn pianospel zit ik daar (wijst met haar hand omhoog voor haar stem en een stuk lager voor haar pianospel, HF). Ik vind het ook moeilijk om het samen goed te doen. Voor het optreden hebben we de nummers die we van de cd spelen van een ander arrangement voorzien. We kunnen het op toneel niet uitvoeren zoals het op de cd klinkt. Maar wat we samen doen werkt wel, vind ik.’ Hoe is het om met Sarah Vaughan te worden vergeleken? ‘CRAZY!! Ik voel me vereerd en gevleid. Maar eerlijk gezegd: ik voel het alleen zelf niet zo. Ik keek altijd erg tegen haar op en werd door haar geïnspireerd, dus het is verbazingwekkend om met haar te worden vergeleken. Ik zie mezelf helemaal niet al op zo’n niveau. Voor mij zullen zulke grootheden altijd onbereikbaar zijn. Wat moet ik ervan zeggen? Dank je wel. Maar die vergelijking geeft je ook heel veel verantwoordelijkheid. Ik begrijp ook wel dat een recensent graag een vergelijking maakt met een andere zangeres, zodat de lezer een beetje weet hoe iets klinkt. Maar ik probeer mijn eigen weg te gaan. Voor mij zit Sarah Vaughan op een andere planeet.’ Welke kant gaan je eigen composities op: pop, jazz, iets ertussenin? ‘Die gaan meer de popkant op, maar ze hebben absoluut veel invloeden uit de jazz. Dat zit ook in me, het is meer soulful, maar ze veranderen tijdens het schrijven voortdurend. Iets wat ik een paar jaar geleden schreef, is heel anders dan wat ik nu maak. Ik schrijf wat er in me opkomt en denk daarbij niet vanuit een specifieke stijl. Misschien klinkt het soms zelfs wel als country. Ik probeer ook mijn eigen teksten te schrijven, maar ook daar moet ik nog flink aan werken. Op mijn volgende cd zal in ieder geval één eigen nummer staan, misschien zelfs twee. Ik probeer zowel de tekst als de muziek te schrijven. Soms gaat dat vanzelf, maar vaak gaat bijvoorbeeld alleen de muziek goed en krijg ik de tekst niet zoals ik het zou willen zeggen. Ik weet wat ik wil zeggen, maar het komt niet goed op papier. Het schrijven van teksten is ook al weer een kunst op zich, dus ik probeer het soms samen met een tekstschrijver en geef dan aan wat ik denk dat erin moet komen. Ik wil het samen doen, want het moet als iets van mezelf voelen. Ik maak me geen zorgen over die volgende cd. Ik heb een fantastisch team, Willie is een fantastische producer en eigenlijk ben ik op dit moment nog erg bezig met optredens zoals dit. Maar die volgende cd zal me wel van andere kanten laten zien. Het belangrijkste van deze cd Introducing Robin McKelle waren swing en jazz, wat maar een klein deel is van wat ik kan. Maar dat maakt het weer moeilijk om je te focussen. De volgende cd zal een natural progression zijn.’ Wat zong je eigelijk op al die bruiloften en partijen? ‘Holy cow! Ik heb ongeveer op tweeduizend bruiloften gespeeld en we speelden disco, topveertig, Gloria Gaynor, Donna Summer, (begint met haar vingers te knippen) Come on, everybody on the dancefloor. Hee, jullie zien er goed uit! Als ik dan naar huis reed, dacht ik: zo is het wel genoeg geweest. Maar ik heb er veel van geleerd, bijvoorbeeld hoe ik met een band moet werken. En je leert te werken met een publiek. Het is wel anders dan nu. Nu komen er mensen in de zaal naar jou kijken en luisteren. Ik vind het prima dat ik die bruiloften niet meer hoef te doen. Ik begon op mijn zeventiende te zingen: I will survive, Respect. Dat was dertien jaar geleden en ik wil gewoon nog steeds zingen. Het heeft me financieel op de been gehouden een lange tijd. Maar nu is het wel iets prettiger. Elk optreden de laatste tijd is uitverkocht. In Parijs stonden we in een theater van duizend mensen en de mensen stonden... Je bent namelijk altijd bang dat er maar een paar mensen komen.’ The Hague Jazz 18 & 19 mei 2007 in het World Forum Convention Center in Den Haag. Robin McKelle - website MySpace Cd bij Bol