Onderwerp: MULTIMEDIA, TONEEL
26 April 2007
Arturo Brachetti, één man en duizend gezichten
Door Mieke Kreunen met foto's van Guy Callice (klik voor vergroting)
Hij wordt wel eens aangekondigd als verkleedkunstenaar maar die aanduiding doet Arturo Brachetti beslist tekort. Hij is weliswaar een meesterlijk transformist, in de traditie van Leopolo Fregoli (de eerste die deze kunstvorm afkomstig uit de 'Commedia dell’arte’ op virtuoze wijze beoefende), maar Brachetti is daarbij nog illusionist, handschaduwspeler, entertainer en vooral poëet. In het eerste deel van zijn show moet de volwassen Arturo de zolder van zijn ouderlijk huis opruimen. Al doende komen er veel herinneringen boven die hem terugbrengen naar zijn jonge jaren en kinderfantasieën. Ook vindt hij er de rode handtas van zijn moeder die een rode draad zal vormen in het verhaal dat volgt. De poppen van het marionettentheater dat hij herontdekt komen tot leven en het is bijna niet geloven dat het maar één man is die we in al die opeenvolgende personages en bijbehorende kostuums voorbij zien komen. De snelheid waarmee hij van kostuums wisselt is nauwelijks te bevatten! Ook laat hij ons zien wat je kunt doen met een oude hoedenrand. Door de rand te vouwen en te vervormen worden in razend tempo vijfentwintig verschillende personages in beeld gebracht.
In het tweede deel verhaalt Brachetti over de films die hij als jongetje zag en zien we de meest uiteenlopende personages uit Hollywoodfilms voorbij komen: Mozes, James Bond, Liza Minella en zien we scènes uit The Sound of Music, The Titanic en ga zo maar door. Van daar is het een kleine stap naar een hommage aan Frederico Fellini, de regisseur die door Arturo van jongs af aan wordt bewonderd en wiens invloed in zijn artistieke ontwikkeling goed merkbaar is. Het ineenvloeien van realiteit en fictie, een voortdurend thema in Fellini's werk, zien we ook bij Brachetti die ons steeds voor voor de vraag stelt of wat we zien echt is of niet. In de pauze horen we menigeen daar een uitspraak over doen: "Hij moet wel met zijn tweëen zijn.", "Hij heeft vast een tweelingbroer." of "Dit kun je niet in je eentje!". Maar wij constateren dat het de volwassen rationele geest is die hier spreekt terwijl Brachetti's voorstelling juist gaat over de kracht van de verbeelding. Als je je durft te laten meevoeren in die verbeelding dan droom je met Brachetti mee en verwonder je over alle personages die op spectaculaire wijze aan je voor bij trekken in een multimediaal spektakel. Brachetti heeft met deze show al velen betoverd. Hij trekt er al sinds 1999 mee door Europa en met groot succes. In Nederland waren het Rob Wiegman van het Luxor Theater en Erwin van Lambaart van Joop van den Ende Theaterproducties die zo gecharmeerd waren van Brachetti dat ze besloten om hem naar Nederland te halen. Terwijl Brachetti de pers te woord staat, vertellen bovengenoemde heren bevlogen over hun bewondering voor Brachetti. Lyrisch is Van Lambaart over de oprechtheid en authenticiteit die uit het werk van Brachetti spreekt en over de verwijzingen die in de voorstelling zitten naar oude theatrale vormen zoals de Pierrot met zijn komische en tragische kant.
Ook wij zijn gecharmeerd van de tengere Italiaan die fragiel oogt als hij poseert tussen De Ashton Brothers, varietétoppers van vaderlandse bodem. Slechts drie weken (t/m 13 mei) is Arturo Brachetti te zien in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam. Meer informatie is te vinden de onderstaande websites. Luister hier naar het interview met Arturo Brachetti. Arturo Brachetti - website (de Flash versie is een echte aanrader!) Nieuwe Luxor Theater - website Joop van den Ende Theaterproducties - website