Onderwerp: MUSICAL, JAZZ
12 April 2007
Eric Vloeimans' Gatecrash: go with the (V) flow!
Tekst en beeld van Louis Obbens (klik voor vergroting)
Gezien in Paradox, 6 april 2007
Een deel van de huidige jazzelite laat zich zelden in een hokje plaatsen. Zij bedienen zich van een variëteit aan stijlen, sferen en bezettingen. Dit geldt internationaal gezien bijvoorbeeld voor de trompettist Dave Douglas, maar ook de Nederlandse trompettist/bandleider Eric Vloeimans is in staat tot zinvolle omzwervingen binnen het jazzmetier. Op zijn voorlaatste CD “Summersault” laat hij zich vanuit een overwegend akoestisch concept (trompet, gitaar en piano) gelden door middel van een warme, ontspannen, subtiele, kamerjazzachtige wijze van musiceren. Daartegenover stond in het Tilburgse Paradox voornamelijk de muziek van allerlaatste CD “Gatecrashin” centraal (live en subliem opgenomen in Lantaren/ Venster te Rotterdam, in december 2006). Binnen dit concept laat Vloeimans zich inspireren door elektrische Jazzbands vanuit het verleden en heden. Niet vanuit een modieuze instelling maar vanuit de idee hierdoor een breder spectrum aan te boren en mogelijkheden te creëren tot een ander geluid en zijn persoonlijke zeggingskracht op een alternatieve wijze kracht bij te zetten. Tijdens het concert in Paradox werd mijns inziens snel duidelijk dat Jeroen van Vliet hierin een essentiële rol vervuld. In het allereerste nummer V-Flow, geïnspireerd door de MD-code van Miles Davis CD “Decoy” volgde, na een laagdrempelige omfloerste trompetintro, een onnavolgbare pianosolo op zijn Fender Rhodes: vol vervormde effecten, cumulerend in een weergaloos tempo vol zeggingskracht. Deze solo riep herinneringen op aan Chick Corea, in de live bezettingen bij Miles Davis uit 1969. Het tweede, tijdens een korte retraite in Frankrijk geschreven, nummer “Into the Sun” riep de associatie met Miles Davis tijdens zijn “Cellar Door Sessions” bij mij op, vanwege de funky repeterende basloop. Hier was het Vloeimans zelf die expressief en bevlogen een eigen trompetgeluid ten gehore bracht.
De directe herkenbaarheid van trompet / keyboard hoeft niet altijd noodzakelijk of zinvol te zijn. Dit bleek uit het aan Jon Hassell opgedragen en geïnspireerde “To Jon” waarin de interactie tussen elektrische vervormingen en uiteenlopende effecten leidt tot een bijna hypnotiserende werkelijkheid. In het verdere verloop van het concert gaf Vloeimans er blijk van dat zijn idee om het idioom van zijn trompetgeluid uit te breiden bijzonder geslaagd mag worden genoemd. Daarbij bleef het aardse karakter overeind. De muziek was ontegenzeggelijk gevarieerd, intens, spannend, waar nodig explosief dan wel ingetogen, altijd fascinerend en zonder effectbejag. De ritmesectie bleef hierbij overwegend ondersteunend.
Vloeimans “Gatecrash” schroomde er ook niet voor een oosters-mystieke en lichtzinnige compositie ten gehore te brengen, waarin het totale groepsgeluid centraal stond. En als toegift werd het lieflijke “Images of Washington” gespeeld, ditmaal zonder het zanggeluid van Fay Lovsky. Vloeimans maakt met dit optreden in Paradox de belofte van zijn CD meer dan waar.
Beluister hier de uitzending van Kunststof waarin Eric Vloeimans in de spotlight staat.
Bezetting:
Eric Vloeimans - trompet en effecten
Jeroen van Vliet - Fender Rhodes / keyboards
Gulli Gudmundsson - contrabas / basgitaar
Pascal Vermeer - drums
CD's
 Gatecrashin' Eric Vloeimans |  Summersault Eric Vloeimans |