Onderwerp: DANS
11 Februari 2007
Première Heartland door het Scapino Ballet
Door Claudia Gielen met foto's van Bert Holtmann (klik voor groter)
Met Heartland presenteert Scapino Ballet Rotterdam drie voorstellingen, gemaakt door de drie vaste choreografen Ed Wubbe, Marco Goecke en Georg Reischl. Drie dansstijlen die de virtuositeit en veelzijdigheid van de Scapino dansers tonen. Het bindende element tussen de drie dansstukken is de fascinerende individuele stijl en karakter van elk van de Scapino-dansers.
Die suche nach dem Kleid
“En toen we dan echt aan het walsen sloegen en als hemelsferen om elkaar heen tolden, was het eerst wel een beetje, omdat een enkele het maar kan, een rare warboel &hellip Nooit is het me zo gemakkelijk afgegaan. Ik was niet meer van deze aarde.” Zo wordt deze voorstelling aangekondigd in de folder van Scapino.
Op onheilspellende muziek bewegen zes mannen en zes vrouwen zich tussen een decor van grote vellen wit papier, als lakens aan een lijn. Een paar dansers dragen rokken van papier. Een verwarde vrouw plukt met luid gekraak de rokken van de lichamen. Dan ontstaat tussen de individuen een soort communicatie waarbij er “hey” wordt geroepen en dansers elkaar met kletsende geluiden aanraken. Als de muziek overgaat in een wals van Tsjaikovski breekt de zon door op het podium. Er ontstaat meer eenheid in de bewegingen en er worden gelukskreten geuit. Het decor wordt een muziekinstrument, de dansers zijn de marionetten van de muziek en de muzikanten worden dansers in bevroren poses op het toneel.
De perfecte harmonie tussen dans, decor en live muziek van een strijkensemble geven de voorstelling een intense sfeer. Het oorverdovende applaus aan het einde is terecht.
Choreografie: Georg Reischl | Muziek: Michiel Jansen en P.I. Tsjaikovski, wals uit ‘Serenade’ live uitgevoerd door Vera van der Bie “ viool, Nina Hitz “ cello, Michiel Commandeur “ viool, Baptist Kurvers “ altviool en Pieter Smitshuizen “ contrabas | Gedanst door: Bryndis Brynjolfsdottir, Bonnie Doets, Nicole Kohlmann, Maartje Lawrence-Hermans, Sherida Lie, Ralitza Malehounova, Lucas Jervies, Tadayoshi Kokeguchi, Mischa van Leeuwen, Brandon O’Dell, Mitchell-lee van Rooij, Rupert Tookey
Beautiful freak
Twaalf mannen met ontbloot bovenlijf en zwarte broeken fladderen als vogels op muziek van tromgeroffel dat even lijkt op het tikken van de regen. In lijnen van voor naar achter en van links naar rechts springen, lopen en kruipen ze over het podium. Als niet bestaande beesten uit een sprookjesboek, met grommende en fluitende geluiden.
Je ziet weinig gezichten, maar de ruggen zijn door de belichting bijna grafisch. Door de trommelmuziek heen klinken flarden van liederen van Chet Baker. Zinnen blijven in de lucht hangen zoals “I can’t keep still” en “ Every time we say goodbye”. Dat is in overeenstemming met de dwangmatige, neurotische bewegingen die de dansers maken, alsof ze niet anders kunnen.
Het geroffel is af en toe zo dominant dat je er kippenvel van krijgt. Tegen het einde worden er cello’s (of zijn het contrabassen) op het podium gegooid. De betekenis hiervan is niet helemaal duidelijk. Daarna verliest de voorstelling wat vaart met meer stilstaande poses. Marco Goecke laat met Beautiful freak op een fantastische manier zien hoe elf mannen zich op wonderlijke wijze over het podium kunnen bewegen. Het publiek reageerde zeer enthousiast op deze voorstelling.
Choreografie: Marco Goecke | Muziek: Chet Baker: ‘You’re my thrill’ , ‘I need your love so badly’ , ‘Everytime you say goodbye’ (CD ‘Let’s get lost’) en Michael J ¼llich (CD ‘Trommellieder’) | Gedanst door: Lucas Jervies, Tadayoshi Kokeguchi, Jan Kooijman, Ryan Lawrence, Mischa van Leeuwen, Brandon O’Dell, Rein Putkamer, Mitchell-lee van Rooij, Joaquim de Santana, Adam Ster, Rupert Tookey en Cleme Wermers
De Bruiden
Gehuld in romantische witte jurken dansen negen zelfbewuste vrouwen op Russische trouwliederen tegen de achtergrond van een wirwar van grijze draden. Geen keurig gearrangeerde bruiloftsdans zoals je van een klassiek ballet zou verwachten. Ed Wubbe brengt een versie waarin de bruiden hun individualiteit bewaren.
De choreografie van deze voorstelling bevat meer “Corps de ballet” dan de andere twee dansstukken van Heartland maar zonder perfecte synchronisatie. Er blijft steeds ruimte voor individuele interpretatie door de dansers. De lyrische bewegingen zijn erg sterk, de solo’s ingetogen maar niet spectaculair.
Tussen de klagende vrouwenstemmen door, hoor je in het midden van de voorstelling even een aangenaam stukje traditioneel Russisch mannenkoor. Dan gaat het weer door met huilende vrouwen die smeekbeden lijken te gillen. De muziek is over het algemeen erg rauw en onconventioneel. Dat geeft de voorstelling een zwaar karakter en daar moet je van houden. Maar het publiek leek er geen moeite mee te hebben en gaf een daverend applaus.
Choreografie: Ed Wubbe | Muziek: Igor Stravinski, Les Noces, uitvoering door het Prokrovsky Ensemble o.l.v. Dmitri Prokrovsky (CD Les Noces ‘The wedding’ and Russian village wedding songs, 79335-2 Elektra Entertainment 1994) | Gedanst door: Marlies Achthoven, Bryndis Brynjolfsdottir, Bonnie Doets, Nicole Kohlmann, Maartje Lawrence-Hermans, Sherida Lie, Ralitza Malehounova, Melanie Oger, Véronique Prins
Scapino Ballet - website