Onderwerp: MUZIEK
18 Januari 2007
Sal Mosca solo “ Een breekbare Tristanovolgeling
Door René de Hilster met Sang Muyng (klik voor vergroting)
Gezien in het Bimhuis Amsterdam 12 januari 2007
Rond kwart over negen gingen de liftdeuren aan de linkerkant van het Bimhuispodium open en een oude breekbaar uitziende man stapte het podium op. Hij schuifelde naar de piano, verwijderde de lessenaar en zette zich moeizaam op de pianokruk. In opperste concentratie kijkt hij even in het niets, zijn handen raken de toetsen aan en vanuit het niets klinken de begintonen van ’Gone with the wind’.
Van leeftijd of breekbaarheid is meteen niets meer te bemerken. De handen van de pianist beroeren behendig het klavier. Flarden melodie; dwarse akkoorden; baslijnen, het komt er allemaal schijnbaar moeiteloos uit. Na verkenning van het thema volgt er korte solo waarna het thema weer wordt aangestipt. We waren getuigen van de creatie van klein muzikaal landschapje. Een fraai geschetst en ingekleurd miniatuurtje. De pianist, Sal Mosca want over hem gaat het, deed dit gedurende de hele eerste set. Hij speelde een serie standards zoals I can’t get started, Just one of those things, Ghost of a chance, en Caravan die je ook in het beruchte real book tegenkomt. Alleen wist hij elk stuk een ongekende eigen sound mee te geven. De vaak zeer korte stukken werden voorzien van eigenwijze harmonieën, dwarse commentaren en lijnenspel in de beste Tristano traditie. Hiermee kleurde hij elke compositie geheel naar eigen smaak in. Een zeer fraaie en interessante set.
Noem je de naam Sal Mosca dan valt waarschijnlijk binnen een paar seconden de naam van Lennie Tristano. Mosca was één van zijn leerlingen in de roemruchte tijd dat ook lieden als Lee Konitz en Warne Marsch bij Tristano studeerde. Voor het hele levensverhaal van Sal Mosca verwijs ik u naar zijn website. Ik maak meteen de sprong naar het heden.
Sal Mosca houdt zich, net als zijn leraar indertijd, nu vooral bezig met lesgeven. Hij zal ongetwijfelde de “leer` van Tristano doorgeven aan zijn leerlingen. In het Bimhuis had hij drie van zijn studenten bij zich. Trompettist Bob Arthurs en de altsaxofonisten Chris Aella en Joris Roelofs. Die laatste is natuurlijk geen onbekende voor de Nederlandse jazzliefhebber.
Deze drie blazers voegden zich in de tweede set bij de meester en dat gaf een wat ongemakkelijke combinatie. Drie blazers en een pianist op leeftijd. Ging in de eerste set het solo spelen Sal Mosca nog goed af, het begeleidingswerk in de tweede set was duidelijk een brug te ver voor de zeer vermoeid ogende Sal. De heren waagden zich aan een serie Tristano en Konitz stukken. Maar al waren de blazers niet slecht en speelde vooral Joris Roelofs overtuigend, ze konden niet verhinderen dat elk stuk inzakte als een kaartenhuis. Elk tempo vertraagde in sneltreinvaart en de aanwezigheid van een ritmesectie werd vreselijk gemist. Arme Sal Mosca had niet meer de energie om de zaak aan de gang te houden. Jammer want het concert was zo mooi begonnen en het ging nu uit als een nachtkaars. En dat hadden de aanwezigen op het podium in het Bimhuis niet verdiend.
Sal Mosca - website
Line up
Sal Mosca “ piano
Bob Arthurs “ trompet
Chris Aella “ altsax
Joris Roelofs - altsax