Onderwerp: MUZIEK
10 November 2006
Allen Toussaint in de sporen van Allen Toussaint
Door Liesbeth Beeftink met foto’s van Hans Frederiks (klik voor vergroting)
Gezien in de Melkweg, Amsterdam op 2 november 2006
“Ik ben het niet gewend om in de spotlight te staan”. Allen Toussaint waarschuwt het publiek in de Melkweg vast. Liever betuigt hij, een man die van achter de schermen een heel leger aan zangers groot maakte, eer aan anderen. Maar in de Melkweg ontkomt hij niet aan aandacht. Behalve een zwarte glimmende vleugel als sparring partner voor Toussaint, is het podium leeg. Wat valt er te verwachten van Allen Toussaint, een gedistingeerde opa in pak met vlinderstrik, op deze avond? Een ‘trip down memory lane’ of meer dan dat?
De meeste mensen in de zaal hopen in elk geval op goud van oud. Het overgrote deel is dik in de vijftig en kent alle liedjes uit de jeugdjaren, zo blijkt even later als Toussaint de kraker “Working in a coalmine” inzet en een koor uit de zaal bijvalt. Het wordt een aanstekelijke re ¼nie avond en Allen Toussaint lijkt tevreden met de gemoedelijke sfeer. Hij wordt er spraakzaam van. Tussen de nummers door vertelt hij anekdotes over de sterren voor wie hij zijn liedjes schreef. Zo kreeg hij ooit een telefoontje van Betty Wright die het aanstekelijke dansnummer “Shoorah Shoorah” van hem coverde. Wright kreeg in een interview de vraag wat shoorah eigenlijk betekende en vroeg het aan de tekstschrijver. Toussaint wendt zijn blik veelbetekend tot de zaal en zegt: “when she said that I put her on hold. And she’s still on hold!” Gelukkig begrepen wij beter dat het niet om de verhaaltjes gaat maar om ongecompliceerd muzikaal plezier. Dat Toussaints zangstem niet fantastisch is maakt niet uit, hij is per slot van rekening niet voor niets man achter de schermen. Zijn pianospel is virtuoos. Persoonlijk geniet ik ervan snelle boogie woogie met zulke finesse live gespeeld te zien. Want wie kan dat vandaag nog? Ik ben dan ook blij dat Toussaint het hield bij een avond ‘het beste van’ en niet allerlei experimenten met ons wil delen.
Ik en de rest van een enthousiast publiek koopt na afloop gretig de laatste cd van Toussaint, ‘Jazzity project “ Going Places’. De titel zegt het al, helaas staan daar dus wel de ‘moderne nummers’ op waarin Toussaint met zijn tijd mee wil gaan. Toussaint is een icoon van de door hem zelf ontwikkelde New Orleans Rythm & Blues liedjes uit de fifties en sixties. Laat hem alsjeblieft zo conservatief blijven als hij die avond in de Melkweg was.