Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK, JAZZ

20 September 2006

Raul Midón in Paradiso

Door Aukje

Krap een half jaar geleden stond Raul Midón in Paradiso als voorprogramma van Lizz Wright. En wat een voorprogramma vaak niet lukt, lukte hem wel: de zaal platspelen. Het resulteerde in het uitverkopen van zijn cd’s in de hal van Paradiso. Op 18 september is hij zelf de ster van de avond. Marike Jager, de zangeres die in 2003 de Grote Prijs van Nederland (singer/songwriter) won, mag het publiek vooraf opzwepen. Hoewel ze het goed doet, blijft het publiek bij de bar hardop praten. Wat Raul Midón een half jaar geleden wel lukte, krijgt zij niet voor elkaar. Als ‘rising star’ Raul Midón het podium opkomt, is het publiek al uitzinnig. Vanwege zijn blindheid (medische fout bij de geboorte) zet een begeleider Raul op de juiste plek en overhandigt hem zijn gitaar. Dan zet hij ‘Everybody’ in. Een gewaagd nummer om mee te beginnen, vanwege de gedurfde uithalen op zijn kopstem. Die gewaagdheid zet hij door in het tweede nummer ‘Sunshine’, waar hij begint met trommelen op zijn gitaar als was hij een drummer en zijn befaamde trompetsolo laat horen. Voor de duidelijkheid: Raul heeft geen trompet, maar toetert met zijn mond. In het volgende nummer, ‘If you’re gonna leave’ imponeert hij met het lang aanhouden van een toon. En zo heeft hij in de eerste drie nummers al zijn kwaliteiten laten zien. Hoewel het publiek nog keurig op de stoelen zit, heeft het de zaal reeds afgebroken.

Raul blijkt ook een goed verteller. Zo vertelt hij dat hij vier jaar geleden naar Manhatten New York verhuisde en op de 21e verdieping, waar zijn appartement was, alleen maar de wind hoorde suizen. Heel anders dan het kleine dorpje met zijn 256 inwoners in New Mexico, waar hij vandaan komt, waar hij veel verschillende geluiden, zoals krekels, hoorde. Maar door zijn blindheid weet hij niet hoe krekels eruit zien en maakte hij plaatjes in zijn hoofd. Die plaatjes inspireerden hem tot het schrijven van ‘All in your mind’. Hij speelt niet alleen nummers van zijn debuutcd ‘State of mind’, maar ook nieuwe nummers die op zijn tweede nog uit te komen cd zullen komen. Sinds januari dit jaar is hij constant aan het toeren, waardoor er bijna geen gelegenheid is om nieuwe nummers uit te proberen omdat elk optreden opeens belangrijk is. Hoewel de nieuwe nummers misschien iets behoudender worden gespeeld, is het een goede promotie voor zijn tweede cd. Tijdens de opnames van zijn debuutcd met de producer Arif Mardin (Stevie Wonder, Norah Jones, Chaka Khan) luisterde hij voor hij naar de studio ging naar nummers die hem ertoe brachten om het beste uit zichzelf te halen. Dat varieerde van Bach tot zijn grote voorbeeld Donny Hathaway. Voor hem schreef hij het nummer ‘Sittin in the middle’. Omdat Raul zonder andere muzikanten op het podium staat, is het meezingen van het publiek de enige interactie van de avond. Ze klappen en zingen uit zichzelf mee, maar hij dirigeert ze tijdens ‘Sittin in the middle’ tot het zingen van het woord getto. Raul Midón sluit de avond af met ‘State of mind’, de titelsong van zijn cd. Hij geeft nog een trompetsolo weg in combinatie met virtuoos gitaarspel, dat doet denken aan de stijl van Tuck van het duo Tuck & Patti. Paradiso is inmiddels afgebroken en het publiek joelt om een toegift. Het duurt niet lang voor de begeleider Raul voor een tweede keer op zijn plek in het midden van het podium voor de microfoon neerzet. Hij begint met een rustig nummer met de tekst ‘yesterday is gone’ en zegt dan ‘I leave you with a positive note’ waarop hij een nummer zingt met de tekst ‘Let’s make it better’. Daarna verdwijnt hij weer van het podium, waarop de lichten bij de bar aangaan en er muziek wordt gedraaid. Maar het publiek kan maar geen genoeg krijgen van Raul en houdt niet op met fluiten, klappen, stampen en schreeuwen. Dit is zoals een toegift hoort te zijn: geen ingeplande, zoals vaak gebeurt, maar een oprechte, waarbij de artiest werkelijk geen idee heeft wat hem overkomt. Het duurt even, maar dan komt Raul toch nog terug om het publiek te geven wat ze wil: nog een liedje. Nog nooit eerder gaf hij drie toegiften. Raul Midón is populair in Nederland, dat blijkt. Het concert is geslaagd, maar Raul Midón kan wellicht iets professioneler omgaan met zijn setlist. Door de uitbundigheid van de eerste drie nummers leek hij al zijn kruit te hebben verschoten. En hoewel de intimiteit van de rustige nummers in de toegift ook prachtig is, sluiten we liever af met een feestje la State of Mind. Maar zoals een vrouw bij het fietsenrek tegenover Paradiso al zei: “Ik zal vanavond heerlijk kunnen slapen”, zo is het inderdaad. Raul Midón - website