Onderwerp: TONEEL, LOCATIETHEATER
18 September 2006
De vrouw van de ambassadeur door Drang
Door Berbera van den Hoek met foto's van Mieke Kreunen (klik voor groter)
Het was even zoeken naar de Drang studios. Nadat ik de straat gevonden had in de Indische buurt ging ik door een hek wat uitkwam op een verrassend grote binnenplaats. Dit zijn van die typische plekken in Den Haag die je constant blijven verrassen. In een op het oog gewone straat kom je op een plek waar je je ineens terug waart in de tijd.
Dat gevoel bleef nog even hangen toen ik de 'Haagse salon' binnenliep die het decor was voor de voorstelling. Tafels en stoelen waren omkleed met witte velours en ook de kroonluchters ontbraken niet.
De gasten werden verwelkomd door vier hooggehakte dames van verschillende leeftijd chic gekleed in zwarte kleding. Zij begonnen met zich te verontschuldigen dat het gebak niet was bezorgd en Vicky, de jongste van de dames werd terecht gesproken dat het een schande was dat een ontvangst van 50 gasten niet tot in de puntjes verzorgd was. Op deze manier werd het publiek bij de voorstelling betrokken. Er ontspon zich een conversatie tussen de vier vrouwen. Liesbeth, de oudste van het gezelschap begon herinneringen op te halen over exotische plaatsen waar ze in haar leven allemaal was geweest en de geweldige tijd die ze in deze oorden had gehad met haar man. Do en Emma haakten daar gretig op in. Er werd met passie gesproken over eindeloze winkelexpedities. Tegelijkertijd wordt de nieuwsgierigheid van het publiek geprikkeld naar de verhouding tussen deze vier vrouwen.
Gedurende de avond wordt dat langzaam duidelijk. Liesbeth, Do en Emma zijn getrouwd met diplomaten van diverse rangen in dienst van Buitenlandse Zaken en hebben jaren vastgezeten in verre en minder verre oorden. Vicky heeft een prille relatie met een man uit het 'klasje'. Zij moet het allemaal nog leren en wordt deze avond tijdens een informele ontvangst ingewijd in het onvermijdelijke protocol van 'ambassade vrouwen'. Vicky krijgt een lesje geschiedenis en een uitleg van alle rangen en standen in de wereld van BZ (Buitenlandse Zaken).
Het opvallende van de verhalen is dat deze vrouwen van verschillende generaties verschillend omgaan met de situatie. Ze zitten in een glazen kooi in het buitenland en ze moeten op elk moment komen opdraven bij de ambassadrice, de hoogste in rangorde van de diplomatenvrouwen. Naarmate de voorstelling vordert wordt het wordt pijnlijk duidelijk dat de carriere van hun man centraal staat in hun doen en laten. De vrouwen worden gedwongen daar omheen te schipperen. Elke foute beweging kan immers de carrierre van hun man schaden. Het is leuk om te zien hoe elke vrouw gaat daar anders mee omgaat. Ook het generatieverschil tussen de vrouwen speelt hierin een grote rol. De wijn vloeit rijkelijk, het decorum verdwijnt en de verloedering komt om de hoek kijken. Langzaam komt bij Do en Emma de onderhuidse agressie naar boven. De frustratie over de kansen die ze zelf niet gegrepen hebben en hun talenten die ze niet benut hebben. Langzaam wordt het leven van deze vrouwen ontrafeld. Hierdoor verdwijnt de oppervlakte en wordt het leven in buitenlandse dienst van veel glans ontdaan. Wat heb je aan een zwembad in een moslimland waar vrouwen niet mogen zwemmen?
De twijfel slaat toe bij Vicky, een kritische, jonge net afgestudeerde jonge vrouw, of ze er mee door wil gaan. Vooral als ze een bericht krijg dat haar partner benoemd is voor zijn eerste buitenlandse post...
Het is een ontzettend leuke voorstelling die heel herkenbaar is voor iedereen die wel eens wat van doen heeft gehad met het wereldje van de diplomatie waar je couturier, je kapper en je hoedenmaker het succes van je echtgenoot weerspiegelen. De voorstelling schets met rake streken het dunne lijntje waar over heen gelopen moet worden en waar je maar al te gemakkelijk af kunt vallen. De choreografie van de voorstelling is spannend en de hele ruimte wordt gebruikt in de 'dans' die de vrouwen om elkaar maken. Het feit dat het een ontvangst betreft wordt ook echt door het publiek beleefd want, hoewel de taartjes ontbreken, is er wel een kopje thee en een glaasje witte wijn voor iedereen (jammer genoeg moest onze fotografe het zonder doen).
De Vrouw van de ambassadeur is nog te zien tot en met 30 september in de Drangstudio's in Den Haag en voor exacte speeldata kun je terecht op de website.
Drang - website
