Onderwerp: TONEEL, FESTIVAL
8 September 2006
TF1: Opening Night
(thumbnail) (thumbnail) (thumbnail)
Door Aukje met foto's van Jan Versweyveld (klik voor groter)
Voor het festival TF 1 dat van 26 augustus tot 13 september o.a. in de Stadsschouwburg van Amsterdam plaatsvindt, heeft de jury van het festival (o.a. bestaande uit Monique van de Ven en Ursul de Geer) er uit circa 800 voorstellingen elf geselecteerd, die representatief zijn voor de kwaliteit van Nederlandse en Vlaamse voorstellingen. Het belangrijkste criterium: ‘dit mag niemand missen’. Die elf voorstellingen worden nogmaals getoond aan het publiek.
Tevens worden tijdens dit festival de belangrijkste Nederlandse theaterprijzen uitgereikt. Het toneelstuk ‘Opening Night’, een gezamelijke productie van Toneelgroep Amsterdam en NT Gent, is zeer terecht geselecteerd om nogmaals getoond te worden aan publiek én heeft drie nominaties ontvangen: Elsie de Brauw voor een Theo d’Or (beste vrouwelijke hoofdrol), Jacob Derwig voor een Arlecchino (beste mannelijke bijrol) en Chris Nietveld voor een Colombina (beste vrouwelijke bijrol). De uitreiking vindt plaats tijdens het festivalgala op 10 september in de Stadsschouwburg in Amsterdam. Het stuk gaat over een theatergezelschap dat de voorstelling ‘Een tweede vrouw’ opvoert. Het is een nieuw stuk, waarvan de try-outs reeds plaatsvinden. Over drie dagen echter is de première. De moeilijke scènes en het ondoorgrondelijke hoofdkarakter roepen bij de hoofdrolspeelster (gespeeld door Elsie de Brauw) en regisseur (gespeeld door Fedja van Huêt) frustratie en vragen op. De protagonist Myrtle lijdt daar het meest onder, en neemt iedereen in haar emotie mee. Ze probeert houvast te vinden om haar rol, een ouder wordende vrouw die zich wanhopig vastklemt aan haar jeugd, aan te kunnen. Want als je een rol overtuigend speelt, denkt het publiek dat je zo bent. En dat is wel het laatste wat Myrtle wil. Oud gevonden worden.
Ze vindt houvast in een fan. Een meisje van 18 dat na haar handtekening te hebben gekregen verongelukt. Myrtle is geschokt, maar laat het meisje tot leven komen in haar gedachten, en gebruikt haar om de rol te kunnen spelen. Dit gaat in het begin goed, maar al snel verandert haar jongere ik in een last en drijft Myrtle tot wanhoop.
(thumbnail) (thumbnail) (thumbnail)
Op het podium worden de spelers gefilmd door twee camera’s. De beelden ervan zijn rechtstreeks te zien op een scherm dat boven het podium hangt. Het schetst een intiem beeld en daardoor een uitvergroting van de emoties die de acteurs tonen. Regisseur Ivo van Hove koos voor dit concept nadat hij zelf bij zijn entree bij Toneelgroep Amsterdam door een cameraploeg ten behoeve van een documentaire werd gevolgd. Dat gegeven vond hij interessant en gebruikte hij in deze voorstelling. De acteurs verschijnen ongeschminkt op het toneel, waardoor alle rimpels en oneffenheden op de gezichten zijn te zien. Het maakt de karakters realistischer.
Opening Night is een film van John Cassavetes uit 1977. Toen Ivo van Hove het script las, wist hij meteen dat hij het stuk in theater wilde brengen. Binnen drie dagen kreeg hij de rechten toegewezen.
De teksten zijn vrijwel hetzelfde gebleven, op een paar improvisaties na. De enige grote verandering die hij heeft toegepast is de rol van Hadewych Minis die de fan Nancy speelt. Nancy is de zelfanalyse van hoofdrolspeelster Myrtle. In de film bestaat Nancy niet, maar raadpleegt Myrtle iemand die haar handen leest.
Ondanks dat de film in 1977 is gemaakt, is het stuk passend in de huidige tijd vanwege de egocentrische karakters. Het individualisme staat in dit stuk centraal, net als in onze maatschappij. Tevens is het herkenbaar voor velen, omdat het toneelstuk een familietragedie behelst. Een theatergroep is een tijdelijke familie, die zich dient te herstellen van een crisis en tegemoetkomingen moet doen. Mocht de toeschouwer zich niet kunnen identificeren met de emoties van de hoofdrolspeelster die alles op alles zet om niet gecronfonteerd te worden met ouder worden, dan is de familietragedie een herkenbaar punt.
De spelers in het stuk zijn niet voor niets genomineerd voor de theaterprijzen. Stuk voor stuk zetten ze zeer overtuigend ‘echte mensen’ neer. In de finale van het stuk worden de gezichten niet getoond op het scherm, maar op de muren rondom het toneel, zodat ze nog duidelijker zichtbaar zijn. Je moet het maar durven.
Toneelgroep Amsterdam - website
NT Gent - website
Stadsschouwburg Amsterdam - website
TF1 - website