Onderwerp: LOCATIETHEATER, FESTIVAL
6 Augustus 2006
Nederlandse première Lunagua van The Lunatics
Door Mieke Kreunen
Frits is vanaf zijn centrale plek op het 'laadperron' de ideale man om de pendelbussen te managen die een grote groep mensen vanaf het festivalterrein naar de locaties moesten vervoeren want hij doet dat met veel charme en humor. Daardoor was het wachten vrijdagavond niet alleen onderhoudender maar ook korter dan verwacht en ging zelfs het instappen nog vergezeld van een grap van Frits. Wij gingen naar De Groote Wielen een uitbreidingsgebied bij Rosmalen. Na een behoorlijk stukje rijden zagen we in het schemerlicht de lampjes van The Lunatics zich door het landschap kronkelen vlakbij een waterpartij. Daar was het! Tijdens het wachten tot de voorstelling zou beginnen begon het zachtjes te regenen, een perfecte ouverture voor een voorstelling met de titel 'Lunagua'. Het was de Nederlandse première van dit spektakel. De wereldpremière was al in maart dit jaar tijdens het 4e Wereld Water Forum in Mexico waar o.a. Prins Willem Alexander (die zich al jaren beijvert voor een goed watermanagement) de voorstelling zag.
Lunagua gaat over de laatste plek op aarde waar er nog harmonie is met de natuur en vers water in overvloed. Direct voor de tribune is een eiland te zien waar een wonderlijke waterboom meteen de aandacht trekt en op een eilandje in de verte vermaken twee mensen zich kostelijk met het maken van waaiers van water. Op het voorste eiland is de koningin van dit kleine rijk aan het rusten in de waterboom totdat haar zoons van het andere eiland terugkeren en leven in de brouwerii brengen. Het lijkt een vredig bestaan waar de mensen spelen, drinken, spetteren en scheppen dat het een lieve lust is, zich laven aan en leven in het water en het zand. Ook de koning, die even later een werkelijk vorstelijke entree maakt op met een soort waterscooter en met een swingend bigbandnummer als begeleiding, spreidt zijn 'waterveren' wijd uit om te tonen hoe groot en machtig hij is. Het leven en de begeleidende pianomuziek kabbelen daarna rustig weer voort op dit paradijselijke plek. De enige verstoring van de rust wordt gevormd door een grote groep luid snaterende ganzen die in een grote V-vorm precies over onze hoofden vliegen en minuten lang de aandacht voor zich opeisen.
Maar dan komt er tegenslag in dit weelderige en gezapige bestaan. De muren van het zandkasteel storten in terwijl de koning zijn troon overeind probeert te houden. De koningin maakt zich ondertussen zorgen over het steeds schaarser wordende water en de natuur die bedreigd wordt. De kleine samenleving desintegreert en stort in terwijl de mensen in wangedrag en liederlijkheid vervallen en zich tegen elkaar keren. Er dreigen echte slachtoffers te vallen en het ergste is dat de waterboom opdroogt. Gelukkig is er dan steeds weer een waterijsje voor degenen die echt gewond zijn, een kleine pleister op de wonde. Net als de nood het hoogst lijkt herstelt de natuur zich spontaan en stroomt de waterboom weer als nooit tevoren in bloedrood licht. Er is weer toekomst en perspectief. De koningin en haar zoons laten het rijkelijk vloeiende water gulzig over zich heen stromen. De koning ligt er verslagen bij totdat ook hij een ijsje krijgt aangeboden. De les? Niemand kan heersen over aarde en water behalve de natuur zelf en de mens past daarbij respect en bescheidenheid.
De voorstelling is een echte Lunatics productie met veel fysieke actie en nauwelijks tekst, al wordt er wel gezongen met tekst. Zoals we van dit gezelschap gewend zijn wordt de voorstelling in de omgeving gemaakt en verandert mee met de dingen die daar gebeuren of die ontstaan, opgeroepen door de locatie. Ze hebben het met het waterrijke gebied bij De Groote Wielen op dat gebied getroffen want mogelijkheden te over. De vormtaal van The Lunatics is krachtig en duidelijk, altijd met een poëtisch element en een grote dosis engagement. Hoewel in een luchtige verpakking stelt deze voorstelling het onderwerp van verspilling van water en de zorg voor het klimaat aan de orde waarbij de serieuze onderlaag van tijd tot tijd door de oppervlakte heen breekt. Toch kan er ook veel gelachen worden bij Lunagua want relativeren kunnen The Lunatics als geen ander. Enige puntje van kritiek dat wij hadden is dat de voorstelling, hoewel er steeds veel te zien was, op een bepaald moment een beetje vaart verloor maar hinderlijk was dat niet. Ik denk, de Lunatics kennende, dat de voorstelling vast nog wel verder zal ontwikkeling en veranderen iedere keer als hij wordt gespeeld. Wie van spektakel en locatietheater houdt mag deze voorstelling niet missen. Nog te zien tot 13 augustus tijdens Festival Boulevard in Den Bosch. The Lunatics - website Wereld Water Forum - website Festival Boulevard - website