Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
10 Juli 2006
Floyd brein Roger Waters brengt Ahoy in extase
Door Serge Julien (foto's zijn gemaakt door Jimmy Ienner Jr)
Voor Pink Floyd fans is het sinds juni vorig jaar smullen geblazen. Treden de heren Waters, Gilmour, Wright en Mason vorig jaar voor het eerst sinds de tournee van The Wall aan op het Live8 spektakel in het Londonse Hyde Park, vervolgens brengt gitarist David Gilmour begin dit jaar een nieuwe CD uit met een uitgebreide tour die hem ook twee keer langs de Heineken Music Hall brengt en in juli vergast Roger Waters het Arrow Rock Festival als onderdeel van een uitgebreide tour dit jaar.
De show op het Arrow Rock Festival maakt zoveel enthousiaste en superlatieve reacties los dat er wordt besloten tot een extra concert in het Rotterdamse Ahoy. Het wordt niet tegen dovemans oren gezegd want de show is in een mum van tijd uitverkocht. Roger Waters is zoals het toegangskaartje aangeeft “The creative genius of Pink Floyd”. En terecht aangezien Waters het leeuwendeel van alle nummers heeft gecomponeerd in het verleden waarin hij op een bijzondere manier zijn politieke en sociale zienswijze heeft verwoord en gecombineerd met een aantal van de mooiste melodieen uit de popgeschiedenis.
Een van de mooiste werken en tevens een van de best verkochte albums aller tijden van de van oorspring psychedelische maar later naar progrock verschuivende groep is The Dark Side Of The Moon. Voor deze tour wordt de legendarische schijf in zijn geheel opgevoerd. Het idee hiervoor is voortgekomen uit het verzoek dat Waters krijgt van de organisatoren van de Franse Grand Prix die hem vragen een volledige uitvoering te doen van The Dark Side Of The Moon. Bij Waters is dat idee in nog geen honderd jaar opgekomen maar als het voorstel bijval krijgt ontstaat er ook bij hem meer enthousiasme en vervolgens stort hij zich volledig op het project. En zo wordt besloten tot een nieuwe tour waarin The Dark Side Of The Moon centraal zal staan.
De show begint stipt om 20.00 met een 75 minuten durende set waarin een hoop Floyd werk de revue passeert. De show wordt opengeknald met In The Flesh waarbij meteen duidelijk wordt dat het niet alleen blijft bij een staaltje muzikaal vakmanschap maar waarbij ook visueel een hoop te genieten valt door vuurwerk, videobeelden, een vliegende astronaut en prachtige verlichting. Wat gedurende de rit helemaal opvalt, is het werkelijk prachtige quadrafonische geluid. Zelden is het geluid van een popconcert in Ahoy zo mooi geweest. Oorstrelend!
Floyd parels als Wish You Were Here en Shine On You Crazy Diamond ontbreken niet en worden als ware hits ontvangen. Van Floyd albums als Ummagumma en Animals worden respectievelijk Set The Controls For The Heart Of The Sun en Sheep gespeeld maar is het vooral The Wall gedurende het eerste en derde gedeelte van de show waar het meeste werk van wordt gespeeld.
Indrukwekkend is het onuitgebrachte solo nummer Leaving Beirut dat meer pratend dan zingend wordt vertolkt en wordt voorzien van getekende illustraties op het grote scherm achter het podium. Het vertelt een ervaring van een jonge Waters die al liftend in Libanon strand bij mensen die hem bijzonder gastvrij opvangen. Een gevoel van onvrede komt op bij hem op als hij bedenkt hoe president Bush en consorten de boel in het Midden Oosten om zeep helpen. Een juweel!
Na een onderbreking van 15 minuten is het dan tijd voor wat door velen het beste werk van Pink Floyd wordt geacht: The Dark Side Of The Moon. Van Speak To Me tot Eclipse, van de kassa uit Money tot de klokken in Time tot het wonderschone Us And Them, het album komt in zijn geheel voorbij in een beangstigend goede vertolking met prachtige belichting en videobeelden en wederom dat prachtige geluid. Dit alles zorgt voor een onvergetelijke uitvoering van een van mooiste platen uit de popgeschiedenis. Waters neemt niet alle vocalen voor zijn rekening (gelukkig want ondanks man’s geniale vakmanschap is hij niet de meest geweldige zanger) maar deelt die o.a. met de fantastische keyboardspeler Jon Carin.
Waters wordt bijgestaan door een tien man tellende band waarin o.a. Snowy White en Dave Kilminister schitteren op de snaren alsmede longtime sidekick Andy Fairweather Low die gitaar en zang voor zijn rekening neemt, Graham Broad op drums en de achtergondzangeressen Katie Kissoon, Carol Kenyon en PP Arnold waarvan de laatste zich mag uitleven in The Great Gig In The Sky.
Na de weergaloze uitvoering van The Dark Side Of The Moon keert Waters terug voor prima uitvoeringen van o.a. The Happiest Days Of Our Lives, Another Brick In The Wall Part 2 en het magistrale Comfortably Numb waarin gitaristen White en Kilminister de snaren nog eens mogen beroeren om een einde te maken aan een ruim twee en een half uur durend spetterend concert.
Na afloop is er het gevoel van extase en kan men alleen maar constateren getuige te zijn geweest van wat mogelijk een van de sterkste en geluidstechnisch beste concerten van het jaar genoemd mag worden. Roger Waters houdt de Pink Floyd legende onder zijn eigen creatieve benadering verbluffend in stand. Concerten als deze mogen gerust uniek genoemd worden!
Bezetting:
Roger Waters “ bass en zang
Andy Fairweather Low “ gitaar en zang
Jon Carin - toetsen
Graham Broad - drums
Snowy White - gitaar
Dave Kilminister “ gitaar en zang
Ian Ritchie - saxofoon
Harry Waters “ Hammond orgel
Katie Kissoon - achtergrondzang
PP Arnold “ achtergrondzang
Carol Kenyon “ achtergrondzang
CD’s
Roger Waters “ In The Flesh (tevens op DVD) (2000)
Pink Floyd “ Dark Side Of The Moon 1973)
Pink Floyd “ The Wall (1979)
PP Arnold “ The First Cut (2006)
Roger Waters - website