Onderwerp: FESTIVAL
27 Juni 2006
25e ODE AAN DE ZON in Lelystad deel 1
Door Stéphanie de Wal met foto's van Jeroen Rommen (klik voor vergroting)
Op de bijzondere locatie Observatorium Robert Morris, een landschapskunstwerk in Lelystad langs de weg naar Swifterbant, vond zaterdag 24 juni voor de 25e keer het Sunsation Festival plaats. Rond de langste dag van het jaar begroeten de bezoekers 's morgens vroeg in het landschapskunstwerk de opkomende zomerzon met kunst en cultuur (poëzie, muziek, theater, beeldende kunst en dans). Omdat het de optredende kunstenaars tekort zou doen om maar een enkel regeltje aan hun bijdrage te besteden, doen we verslag van dit evenement in drie delen op drie opeenvolgende dagen. Wie wilde, kon de nacht voorafgaand aan het festival op het terrein kamperen. Wij kozen ervoor de wekker vroeg te zetten. Om 4.45 uur arriveerden we in het Observatorium, waar het op dit tijdstip al beduidend drukker was dan het jaar ervoor. Terwijl wij een plekje zochten (de betere plaatsen waren helaas al bezet), begon het eerste optreden.
Alice Rose
Multitalent uit Denemarken (nu woonachtig in Duitsland en de Verenigde Staten) met haar Alice Rose 'Magic Orchestra', oftewel: de door haarzelf bespeelde en in de laptop vastgelegde samples van o.a. keyboards, mondharmonica, xylofoon, viool en zang. De lange compositie waarmee ze het festival opent, wordt met behulp van opnametechnieken en de computer schitterend opgebouwd van fragiel naar haast bombastisch. Hierna volgen nog 2 kortere muziekstukken. Grappig om te zien en horen hoe de stem van Alice meerstemmig uit de speakerboxen klinkt, terwijl Alice zich concentreert op haar vioolspel (zie rechterfoto hierboven en strip hieronder).
Aan het slot van haar optreden zegt ze het inspirerend te vinden om bij Sunsation aanwezig te zijn en bedankt ze degene van wie ze kousen gekregen heeft...
Een aangename openingsact van het festival!
De presentatrice van deze editie van het festival, de uit Vlaanderen afkomstige theatermaakster Neske Beks, vraagt het publiek wat dichter bij elkaar te gaan zitten zodat meer mensen plaats kunnen nemen in het Observatorium. De stip in het midden moet echter worden vrijgehouden. D ¡t is de plek waar vandaan 'Heer Bol' (Joop Hardenbol) om 05.18 uur een eerste poging doet de zon te begroeten. Hoewel hij de zon welkom heet, laat deze zich nog niet zien, maar: 'Al is de zon niet altijd op tijd, we blijven van haar houden'.
Rozalie Hirs
Deze Nederlandse dichteres (linker foto bovenste strip) draagt, zittend achter haar laptop, haar eigen teksten in dichtvorm voor, begeleid door elektronische én een variëteit aan vogelgeluiden, die in dit polderlandschap niet mis'klinken'. Het stuk dat zij ten gehore brengt, draagt de titel 'Aan de zon, de wereld'.
Organisator Henke Baars deelt het publiek hierna mee dat Robert Morris, de ontwerper van het Observatorium, die vandaag voor het eerst in het 25-jarig bestaan van het Sunsation Festival het festival zou bijwonen, helaas verstek moest laten gaan. Dit omdat zijn expositie in Frankrijk die 25 juni van start gaat nog niet af was. Hij heeft echter toegezegd volgend jaar, bij het 30-jarig bestaan van het Observatorium, wél te zullen komen.
Job Degenaar
Vervolgens is het de beurt aan Job Degenaar (zie foto hierboven), docent/schrijver/dichter die al vaker te gast is geweest bij Sunsation en bij de jubileum-editie zeker niet mag ontbreken. Zijn voordracht, zonder toeters en bellen, straalt rust uit. Degenaar heeft een prettige stem om naar te luisteren en onderhoudt (oog)contact met het publiek, iets dat niet voor iedere performer een vanzelfsprekendheid is! Job sluit af met de vertaling van ‘Blackbird’ van Paul Mc Cartney.
Voordat Neske Beks het volgende optreden aankondigt, vraagt ze aan Heer Bol of het nog goed komt met de zon. ‘Natuurlijk komt het altijd goed met de zon. Maar de zon is soms avontuurlijk en speels’, zo laat Heer Bol ons weten. Avontuurlijk én grensoverschrijdend zijn ook de musici van het Nieuw Ensemble (NE). Terwijl het podium in gereedheid wordt gebracht voor het grote aantal muzikanten dat er zodadelijk zal plaatsnemen, heeft Neske een gesprek met chef-dirigent Ed Spanjaard: over het bezoek van het NE aan China, over de repetitie voor het optreden bij Sunsation, de stukken die zij ten gehore gaan brengen en over hoe het is om zo vroeg hier te zijn. Ed Spanjaard noemt de combinatie van de informele sfeer en het superaandachtig publiek bijzonder. Meestal gaat informeel samen met rommelig: dat is niet prettig voor musici. Dat is dus op deze plaats niet het geval.
Neske tracht Ed te verleiden om met haar een dansje/gedichtje “Lief klein konijntje” van “De club van Thom” te doen. Alleen de kampeerders onder de bezoekers begrijpen waarschijnlijk waar dit over gaat; wij volgen het niet helemaal. Als Neske vervolgens opmerkt dat ze heeft gehoord dat een begenadigd flamenco-danser is, stelt deze dat we nu toch echt afdwalen. Gelukkig is op het podium alles en iedereen zover en kan het optreden van NE beginnen. Lees morgen verder in deel 2 van het Sunsation Festival.