Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER
24 Juni 2006
OEROL: Iliad door Asterions Hus
Door Mieke Kreunen
De tweede Griekse tragedie die wij hier op Oerol gingen bekijken was de Iliad (die wij kennen als de Ilias) van Homerus. Iliad is de oude Griekse naam voor Troje en het verhaal speelt tijdens Trojaanse oorlog. Centraal thema is de wrok van Achilles die onstond omdat Agamemnon het meisje Briseïs opeiste dat aan Achilles als oorlogsbuit was toegewezen. Dankzij de tussenkomst van de godin Athena ziet Achilles ervan af Agamemnon te doden. In plaats daarvan zweert hij niet meer aan de gevechten deel te nemen. Uit wrok vraagt hij zijn moeder, de zeenimf Thetis, om de goden te bewegen de Trojanen te steunen, maar dit leidt uiteindelijk tot de dood van zijn beste vriend Patroclus. Achilles doodt daarop de Trojaanse prins Hector en sleept hem achter zijn zegenwagen om hem te onteren. Zijn kwetsbare hiel wordt hemzelf uiteindelijk noodlottig als deze geraakt wordt door een pijl van de Trojaanse prins Paris.
Het stuk wordt in het Engels gespeeld door de Deense theatergroep Asterions Hus die vorig jaar iedereen verbaasd lieten staan door spontaan op te treden toen er een programma dreigde uit te vallen. De acteurs maken het groteske van het gedragen Griekse drama in de manier waarop ze spelen zo concreet dat het dagelijkse werkelijkheid wordt en dat is een prestatie. Alle absurditeiten uit het verhaal worden zo neergezet dat ze geloofwaardig worden en nergens meer doen denken aan het plechtige Griekse drama zoals de meeste mensen kennen. Allereerst is er natuurlijk de taal die gemoderniseerd is maar dat is niet het enige waardoor het zo dichtbij komt te staan. De emoties in het verhaal zijn - op deze manier verteld - hele begrijpelijke en die komen wel over zeker als je ze met een knipoog kunt neerzetten. Er komen zeker 30 personages in het stuk voor - waaronder nogal wat goden - en die worden gespeeld door slechts drie acteurs die razendsnel van personage en bijbehorende mimiek, stem en gebaren kunnen verwisselen. Het is een stuk met enorm veel vaart dat geen moment inzakt en de aandacht van begin tot eind vasthoudt. Een 'explosieve stripboekachtige voorstelling' noemen ze het zelf en dat roept bij mij het beeld op van lichtvoetig en oppervlakkig. Dat vond ik het zeker niet. Het is weldegelijk een redelijk getrouwe - zij het enigszins ingedikte - Ilias met alles er op en er aan. Daar waar scènes erg langdradig zijn - zoals de ellenlange gevechten - worden deze in slow motion getoond. Heel mooi gevonden! De tekst is dank zij de bewerking van regisseur Peter Kirk heel hedendaags en puntig geworden en dat maakt de afstand tot het stuk voor het publiek heel gemakkelijk te overbruggen.
Het is voor de acteurs zeker geen 'piece of cake', dit stuk. Fysiek is het heel zwaar, er is veel tekst en door de snelheid waarmee de scènes elkaar opvolgen is er concentratie en choreografie tot op de vierkante millimeter nodig. Dat dat wordt niet alleen met veel vakmanschap maar ook met grote inzet en bezieling gedaan door de drie acteurs. Ademloos zit het publiek op het puntje van de bank of boomstam in het Formerumer Bos het verhaal te volgen dat alleen af en toe onderbroken worden door gegrinnik, verwonderde uitroepen of gelach. Een lange staande ovatie valt de acteurs ten deel als het is afgelopen en terwijl het publiek wegwandelt horen we links en rechts van ons alleen maar enthousiaste verhalen. Asterions Hus - website Spel Tilde Knudsen, Martin Ammundsen, Peter Kirk Regie Peter Kirk,