Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, LOCATIETHEATER
23 Juni 2006
OEROL: Ifigeneia door Karina Kroft
Door Mieke Kreunen
Een wandeling van zeker een half uur - in ons geval pal tegen een straffe westenwind in - is er voor nodig om de plek te bereiken waar Karina Kroft de voorstelling Ifigeneia speelt. Schrijver van het oorspronkelijke werk is niet de minste: de Griekse tragediedichter Euripides. Hij schreef het vlak voor zijn dood zo'n 400 jaar voor Christus als onderdeel van een trilogie. Het verhaal begint op het moment in de Trojaanse Oorlog dat het Griekse leger gemobiliseerd is en onder aanvoering van Achamemnon, koning van Argos, op weg wil naar Troje. Er is echter steeds geen gunstige afvaartwind en dat zal volgens Menelaos (Achamemnon's broer en koning van Sparta) ook wel zo blijven totdat Agamemnon, die de godin Artemis in zijn offers verwaarloosd had, zijn dochter Ifigeneia aan haar heeft geofferd.
Agamemnon zit in een lastig parket. Hij lokt zijn dochter naar het legerkamp toe onder het vooruitzicht van een huwelijk met Achilles. Agamemnons' vrouw, koningin Klytaemnestra, brengt haar dochter voor het huwelijk naar het legerkamp en ontdekt dat z ¬j een huwelijk aan het voorbereiden was voor de dochter voor wie haar man een offerfeest in petto heeft. Achilles voelt zich misbruikt en ziet zijn goede naam bezoedeld dus biedt aan Ifigeneia in bescherming te nemen maar zij is bereid te sterven voor dingen die groter lijken dan zijzelf is: Griekenland, haar vader, het leger en Achilles. De voorstelling is in een modern jasje gestoken en wordt gespeeld om een schitterende locatie: het strand en een duinpan in de middle of nowhere waar wind, zand en zee het decor bepalen. De straffe wind die er staat lijkt in tegenspraak met de aanleiding tot het drama, het uitblijven van uitvaartwind. Ook de opkomst van Agamemnon klopt historisch niet helemaal want die komt na een rondje kitesurfen in de branding terug op het strand. Maar het zij ze vergeven want decoratief was het zeker wel. Agememnon voert ons al snel richting een beschutte duinpan waar het publiek tegen de rand plaatsneemt. Daar speelt de rest van het drama zich af.
Het spel was wisselend vond ik, met name Waldemar Torenstra als Agamemnon, Jacqueline Boot als Klytaemnestra en Willemijn Kressenhof als Ifigeneia maakten op mij indruk. Onbegrijpelijk waren in mijn ogen de props die willekeurig bijeengeraapt leken en ook verder weinig functie hadden. Zo kwam Menelaos op een bepaald moment op met een groene opblaaskrokodil onder zijn arm. Een paarse had ik wel begrepen maar een groene? Agamemnon zelf betrad het podium met een bolderkar vol spullen maar die werd gewoon bij de rest van de strandspullen en het kinderbadje gezet zonder dat het eigenlijk ergens goed voor was. Alleen de grote hoeveelheden shoppingbags waarmee moeder Klytaemnestra aan kwam zetten waren grappig en op zijn plaats. In de tekst zaten af en toe grappige en spitse vondsten en woordspelingen maar toch werd vooral vastgehouden aan de verhaallijn van het klassieke drama. Dat is natuurlijk van alle tijden al zullen weinig meisjes van tegenwoordig bereid zijn zich te op te offeren voor hun land, hun vader of het leger. Wat mij betreft had het actualiseren van het drama dan ook nog wel ietsje verder mogen gaan zodat het echt in deze tijd zou zijn geplaatst. Toch was het grootste deel van het publiek behoorlijk enthousiast en kregen de acteurs zeker de helft van de toeschouwers overeind bij het slotapplaus. En op de wandeling op de terugwind hadden we gelukkig wind mee. Spel Jacqueline Boot, Willemijn Kressenhof, Christopher Parren, Jorrit Ruijs, Waldemar Torenstra Regie Karina Kroft