Onderwerp: TONEEL
2 Juni 2006
Chopin?
Door Marieke van Soest met foto's van Stephan van Hesteren
Bellevue Amsterdam, 30 Mei 2006 (extra voorstelling)
Verrassend. De zitplaatsen in Bellevue lopen door tot aan het podium. Wie de zaal inloopt, staat op het podium. De hoofdrolspelers staan er wat te praten. Met een knikje begroeten ze de nieuwkomers. Het geeft direct een gevoel van nabijheid, persoonlijke betrokkenheid.
Als alle bezoekers zitten, dimmen de zaallichten dimmen wat, maar het publiek blijft zichtbaar. Yvonne van den Hurk neemt het publiek mee naar de nacht dat Chopin overleed. ‘Stel je voor&hellip’ Ze beschrijft George Sand, hoe men haar bekijkt en met haar omgaat. Ze vertelt over Chopin, een muzikaal genie. Alexander Drozdov begint te spelen. Prachtig!
George Sand vertelt verder. Over de gebeurtenissen na zijn overlijden. Haar bezoek aan zijn huis. De deur wordt dicht gesmeten, ze kan geen afscheid nemen: ze is niet welkom. Vas-t-en!
Muziek. Van den Hurk onderbreekt. ‘Laten we bij het begin beginnen’. 1839. Een soirée in Parijs. Het jonge Poolse talent Chopin treedt er op. Zijn muziek is nieuw, anders. Iedereen is er, ook George Sand. Vanaf de eerste tonen is ze betoverd door zijn muziek. We luisteren mee, door haar oren. Ze wil dit talent koesteren, ontwikkelen, zichzelf laten inspireren.
Het verhaal gaat door. Van den Hurk wisselend als verteller, George Sand of Chopin. Tussendoor vertolkt Drozdov de prachtige muziek van Chopin.
De ontmoeting, de tijd in Mallorca “ een ‘zelfgekozen hel’. Een periode vol regen en ellende met de ‘pauvre invalide “ zoals mijn kinderen hem zijn gaan noemen. Het verblijf is een aanslag op beider gezondheid. Sand schreef een boek over deze periode: Een winter in Mallorca, met tekeningen van haar zoon. Een exemplaar van het boek gaat de zaal door.
De jaren erna, op haar buitenverblijf, draait alles om ‘Chip-Chip’. De inrichting van het huis, het personeel, de kinderen en zijzelf: iedereen moet zich schikken naar de grillen van het genie. Ze leest hem haar verhalen voor, ‘omdat hij zegt dat het hem inspireert’. Zelf ziet ze, dat zijn talent vele malen groter is. Binnen de relatie komt Chopin in de rol van ‘een Pools moederkindje’. Sand wordt onrustig, ze vindt geen uitdagingen. Hij is niet geïnteresseerd in politiek, terwijl het haar drijfveer is. Maar ze leeft op de muziek. ‘Hij kan werelden toveren met een paar nootjes’.
Chopin wordt jaloers op de verstandhouding met haar zoon en dwingt haar te kiezen. Ze weigert deze keuze te maken. Nog eenmaal speelt hij haar lievelingsstuk, een nocturne. Dan vertrekt hij. Ze heeft hem nooit meer gezien. Brieven komen ongeopend retour. De bladmuziek van de nocturne vindt ze in zijn werkkamer. Veel van zijn muziek heeft hij aan iemand opgedragen, nooit aan haar. Dit stuk is blanco, er staat slechts: Dédié &hellip.
Het is haar erfenis, ze vult het aan: Dédié George Sand.
Een prachtige avond, een prachtige manier om kennis te maken met deze muziek. Meegenomen in het verhaal, sta je helemaal open voor de muziek. De muziek komt binnen, vult je lichaam, neemt je mee. Prachtige beelden kunnen ontstaan, soms andere dan door Sand beleefd “ maar dat hoort bij muziek. De zaal was onder de indruk. Een ingetogen, maar minutenlang aanhoudend applaus, was hun dank voor deze bijzondere voorstelling.
De voorstellingen over Chopin zijn beëindigd. Voor 2006-2007 staat een voorstelling over Bach gepland, daarna volgen voorstellingen over Beethoven en Tschaikovsky. Informatie hierover vindt u hier.
Bezetting:
Yvonne van den Hurk - idee, tekst en spel
Alexander Drozdov - piano