Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK
17 Mei 2006
Nynke Laverman slaat nieuwe wegen in
Tekst Stéphanie de Wal en Mieke Kreunen.
De foto's in deze strip zijn van Bob Bronshoff (klik de foto’s voor vergroting)
Je kunt deze dagen bijna geen krant of tijdschrift openen, of je komt een artikel over de jonge Friese zangeres Nynke Laverman (26 jaar) tegen. Ook in (culturele) radio- en tv-programma’s is zij veel te beluisteren dan wel te zien (geweest). Vanwaar al deze belangstelling? Nynke’s laatste voorstelling ‘De Maisfrou’ is toch al vanaf november 2005 in de theaters te zien&hellip
De reden voor deze golf van publiciteit is het verschijnen van de 2e CD van Nynke Laverman, die dezelfde titel draagt als haar 2e voorstelling. Zondagavond 14 mei werd deze CD officieel gepresenteerd in de schitterende grote zaal van het Muziekgebouw Aan ’t IJ in Amsterdam, die in zijn korte bestaan al vermaard is om zijn fantastische akoestiek.
Ik dicht houvast
Ik geloof omdat ik zing
Ik dans mij moed
Ik droom tot het breekt. Dat zijn de dichtregels die goed passen bij het thema: de liefde en het steeds weer opnieuw beginnen ondanks verdriet. Het programma vóór de pauze duurt een klein uur. Een uur dat overigens omvliegt met het geconcentreerd luisteren naar het hoofdzakelijk nieuwe repertoire van Nynke en haar heren musici. De subtiele, vaak ingetogen luisterliedjes worden gezongen in het Fries, dat, tot verrassing van velen, een prachtige zangtaal blijkt te zijn. Nynke beschikt over een spatzuivere stem en een prachtige eigen uitstraling, waarmee zij de aandacht van de volledig uitverkochte zaal onafgebroken op zich gevestigd weet.
Foto's van de CD-presentatie van Mieke Kreunen
Waar in het debuutprogramma ‘Sieles ¢lt’ de Fado als muziekstijl centraal stond, bij ‘De Maisfrou’ zijn daar door Latijns-Amerikaanse landen en Mexico geïnspireerde invloeden aan toegevoegd. Zangeres Nynke Laverman en tekstschrijfster/dichteres Albertina Soepboer zijn dan ook, om inspiratie voor dit programma op te doen, een maand in Mexico geweest. Ze laafden zich aan dat land, de sfeer van de schilderijen van Frieda Kahlo en de vier vrouwen zie ze daar leerden kennen: La Loba (op zoek naar botten), La Bruja (de blauwe vrouw), La Borracha (die teveel drinkt) en natuurlijk de Maisfrou (de moederlijke wijze vrouw).
De liedjes die niet door de eigen groep (slagwerker Sytze Pruiksma, gitarist Ward Veenstra, contrabassist Joël Groenewold en zangeres Nynke Laverman) werden gecomponeerd, zijn van de hand van klinkende namen zoals o.a. Theo Nijland, Wende Snijders en Fernando Lameirinhas.
Tijdens een instrumentaal intermezzo stelt Nynke de muzikanten aan het publiek voor waarbij zij één voor één de ruimte krijgen een stukje te soleren. Waar de meeste slagwerkers dan bombastisch uitpakken, weet Sytze Pruiksma het publiek de adem te laten inhouden als hij alleen met zijn brushes heel ingetogen en subtiel de cajon bespeelt.
Na de pauze hervat de groep, voor de gelegenheid aangevuld met een strijkkwartet, de voorstelling met een lied uit het debuutprogramma Sieles ¢lt: ‘De Iensumen’. Tussen nieuw werk door klinken nog enkele nummers uit het eerste programma. Het geheel komt ietsje losser en meer ontspannen over dan vóór de pauze.
Tegen het einde van het programma is er dan het lang verwachte moment: de presentatie van de CD ‘De Maisfrou’. Het is voor Nynke overduidelijk aan wie zij het 1e exemplaar wil overhandigen: aan Albertina Soepboer! Albertina komt het podium op, neemt de CD in ontvangst en leest een gedicht voor, waarna Nynke uitvoerig een dankwoord richt aan alle mensen die aan de totstandkoming van de CD hebben meegewerkt.
Enkele liedjes later is het optreden ten einde. Een staande ovatie van de zaal volgt en Nynke en band spelen nog één lied. Hierna stroomt de zaal leeg: op naar de foyer waar inmiddels de CD-verkoop (uitgebracht op haar eigen label genaamd FAMA, wat in het Latijn faam of roem betekent, maar wat voor Nynke de afkorting van Fado-masochistisch is) is gestart. Ook wij gaan met een CD huiswaarts.
Bloemen en een staande ovatie. Foto's Mieke Kreunen
Het geheel maakt hier en daar wel een iets te perfecte en bij vlagen te gepolijste indruk. Het fonkelt voortdurend, het wil echter maar niet tot een climax komen. Ruimte voor onverwachte wendingen lijkt er niet te zijn; daarvoor is dit iets teveel een strak gearrangeerde muziektheaterproductie en mogelijk ook een te spannende aangelegenheid vanwege de CD-presentatie.
De houten wanden van de zaal wisselen per lied van kleur en krijgen de kleur die het best past bij het lied. Zo kleurt het decor blauw bij het lied over de Ondinen (een volkje dat leeft op de bodem van de oceaan) en geel bij het nummer over de maïsvrouw. Deze speciale verlichting is vast niet in iedere zaal mogelijk en wel een schitterend extraatje bij deze voorstelling.
Na het optreden sprak Mieke Kreunen nog even met Fernando Lameirinhas die aangaf genoten te hebben van de voorstelling. Hij was indertijd degene die tijdens de presentatie indertijd Nynke’s eerste cd in ontvangst mocht nemen en componeerde voor deze cd het nummer Salang. “Heel bijzonder en een grote belofte”, was het commentaar van Fernando toen ik hem vroeg wat hij vond van Nynke. Al is hij wel een beetje bang dat zij uiteindelijk met fado zou gaan ophouden omdat haar eigen weg er anders uit zal gaan zien. Heel bijzonder vindt hij dat er een generatie jonge mensen is ontstaan die een eigen vorm geven aan oude tradities en van daaruit zichzelf verder ontwikkelen.
Nynke Laverman - website
Bezetting:
Nynke Laverman “ zang
Ward Veenstra “ gitaren & lap steel
Joël Groenewold “ contrabas
Sytze Pruiksma “ slagwerk
Teije Hylkema “ cello en regelmatig terugkerende gast
Martin Verdonk - percussie en regelmatig terugkerende gast
Cindy Albracht “ viool en gast bij de cd-presentatie
Floris van Hest “ viool en gast bij de cd-presentatie
Constantijn van de Wetering - altviool en gast bij de cd-presentatie
Op naar de cd- winkel dus. De eerste vond ik zo mooi, die heb ik haast stuk gedraaid. (En dat kan echt met cd’s!)
Petra (URL) - 18-05-’06 08:11