Onderwerp: WERELDMUZIEK, POP-ROCK, MUZIEK, FESTIVAL
8 Mei 2006
Bevrijdingsfestival park Transwijk Utrecht incl kinderverslag
Door Marieke van Soest met foto's van Hilde Grabijn (klik voor vergroting)
Park Transwijk is deze 5e mei omgebouwd tot een festivalterrein. Om 13.00 uur opent de burgemeester van Utrecht het bevrijdingsfestival door het aansteken van de fakkel: het symbool van 4 en 5 mei “ vier vrijheid. Het vuur is door leden van de atletiekvereniging Hellas overgebracht vanuit Wageningen, waar een van de andere festivals wordt gehouden.
De winnaar van de prijs voor het ‘lied van de vrijheid’ 2006 mag het spits afbijten. Het is de Amersfoortse band Nedertoon. De jury omschreef de interpretatie van Nedertoon als ‘erg spannend’ en met een ‘actuele sound’. De hip-hopband speelt inderdaad lekker in het gehoor liggende muziek, met goed klinkende raps. Het publiek is nog niet in grote getale aanwezig, maar de band krijgt de mensen voor het podium toch aardig mee. In het begin zijn de nummers wat moeilijk te verstaan, later wordt dit beter. Een nummer over een overleden vriend en het winnende lied van de vrijheid maken indruk. Dit nummer pakt je, de regel ‘kom feest met me “ leef’ blijft hangen, vraagt om meer. Dat kan: het nummer is te downloaden van de site. Al met al en prettige kennismaking met Nedertoon en een goede start van het festival.
Djamel Laroussi is van Algerijnse afkomt en met zijn band de tweede act van deze dag. De opkomst is verrassend: traditioneel geklede mannen met traditionele instrumenten. Met een groot soort trom en handcymbalen begeleiden de mannen zichzelf bij een Afrikaanse dans. De onder de kleding zichtbare spijkerbroeken verraden de switch die daarna gemaakt wordt: een lekkere mix van Afrikaanse ritmes en verschillende andere muziekstijlen. De verschillende ritmes lopen vloeiend in elkaar over en nodigen uit om lekker mee te dansen. Velen nemen de uitnodiging aan.
Later in het optreden keert Laroussi opnieuw terug naar de roots. Een snaarinstrument en handgeklap blijken ook voldoende om het publiek te boeien. Ook deze band draagt met zijn dansbare wereldmuziek bij aan een gezellige sfeer op het terrein.
Steeds meer mensen zijn inmiddels naar het terrein gekomen. Een deel houdt zich op voor de podia. Anderen vinden een plekje op afstand: een heuveltje biedt een rustig plekje in de zon met goed uitzicht op het terrein. Ook de festivalmarkt en het kinderfestival worden goed bezocht. Bij de debat-tent aangekomen is het rustig. Het publiek beweegt zich op dat moment massaal naar het hoofdpodium, waar Di-rect staat geprogrammeerd. Ruim een uur lang werken Spike, Tim, Jamie en Bas zich in het zweet en het publiek gaat los. Als Spike roept ‘springen!’, dan wordt er gesprongen. Maar eigenlijk is roepen niet nodig: de muziek nodigt zelf al uit om mee te gaan. Wie de band alleen kent als ‘Boy-bandje’ wordt aangenaam verrast: hier staat een band met power en de lol straalt er vanaf. Eigen nummers als ‘Free’, ‘12345’ en ‘The world’s gone crazy’, worden net zo makkelijk gespeeld als de klassieker ‘Message in a bottle’ en het in de toegift gespeelde ‘My generation’.‘Al 10 jaar de jongste rockhonden van Nederland’, worden ze in de afkondiging genoemd en de wens kan alleen maar zijn: keep on rockin’!
Na dit optreden verspreidt iedereen zich weer over het gehele festivalterrein. Sharrie Williams & the Wiseguys weten opnieuw de aandacht naar het podium te trekken. De krachtige stem van Sharrie en de swingende band kunnen je niet ontgaan. ‘Rockin’ gospel blues’ omschrijft het programma de muziekstijl, maar je hoort er vele. Een stevige rock vormt de basis, maar de muziek waaiert alle kanten op, van funk tot ballads. Met dit optreden heeft ook deze band haar visitekaartje afgegeven.
Het wordt tijd voor een hapje eten. Mensen zoeken een plekje om de meegebrachte etenswaren te nuttigen, of een keus te maken uit de vele soorten eten die op het terrein verkrijgbaar zijn. ‘FF chilluh’ roept Illicit vanaf het podium en dat lukt uitstekend op de hiphopflow die zij ten gehore brengen. Een heel andere muzikale kleur biedt Nueva Manteca. Naast piano, basgitaar en slagwerk, spelen conga en blazers en belangrijke rol. Een prettige latin-jazz is het resultaat.
De programmering op dit festival is heel afwisselend, voor ieder is er wel wat bij. Dit weerspiegelt zich in het publiek: het is heel divers van samenstelling, zowel qua leeftijd als culturele samenstelling. Het uit zich ook in de sfeer, deze is heel gemoedelijk.
Vroeg in de avond wordt het terrein van het kinderfestival gesloten. Het publiek verdeelt zich over twee locaties. De debattent wordt omgetoverd tot feesttent. Tegen 20.00 uur is deze tot de nok gevuld voor het traditionele tawizafeest. Vanaf bankjes, loungestoelen of staand wordt de traditionele muziek beluisterd. Marokkaanse gerechten zijn hier volop verkrijgbaar. Bij het podium neemt de drukte toe voor het optreden van Lange Frans en Baas B. Voor het eerst vandaag is enige spanning merkbaar. Het ‘ijsblokjesincident’ heeft een duidelijk onderscheid gemaakt in voor- en tegenstanders van de mannen. De veiligheidsmensen zijn alert, er is wat onrust voor het podium. Heel even wordt gestopt met spelen ‘totdat jullie weer cool zijn’. Een meisje, dat voor de grap een snoepje gooide, wordt door een ander letterlijk in de haren gevlogen. De beveiliging grijpt in, het optreden wordt hervat en al snel zingt iedereen mee met de bekende nummers als ‘Supervisie’, ‘Moppie’ en ‘Diemen Zuid’. Na een oproep om een smsje te sturen naar Amnesty -4777:protest plus je naam - sluiten ze af met ‘Het land van’.
Na dit optreden vertrekt een gedeelte van het publiek en zo ook wij. Niet alle optredende bands zijn in deze impressie van het festival genoemd. Een overzicht van alle bands vind je hier en via deze site kun je ook de websites vinden van de bands zelf, voor verdere informatie.
Park Transwijk blijkt een ideale locatie voor een festival als dit. Wij kunnen niet anders dan constateren, dat het motto ‘Vier vrijheid’ hier uitstekend tot zijn recht is gekomen!
KINDERVERSLAG BEVRIJDINGSFESTIVAL UTRECHT
Door Joy (7 jaar) met foto's van Hilde Grabijn (klik voor groter)
vlnr Joy met Baas B, Joy met Lange Frans en hard aan het werk met haar artikel
Het was vrijdag 5 mei 2006, toen ik naar een bevrijdingsfestival geweest ben in Utrecht. Als allereerste keek ik hoe de fakkel aangestoken werd. Daarna kwam de band Nedertoon. Die was leuk, het waren rappers. Het leek een beetje op Ali B. De band die erna kwam, was Djamel Laroussi. Die kon ik niet verstaan. Ze zongen in het Frans en een andere taal.
Toen ben ik naar het kinderfestival gegaan. Als eerste ben ik geschminkt. Eerst wilde ik als tijger, maar koos toch maar voor piraat. Ik mocht ook een ijsje. Er was een draaimolen, een springkussen en een knutseltent. Daar kon je vlaggen maken.Ik ben in de draaimolen geweest, maar had geen zin om te knutselen.
Ik heb even gekeken bij Di-rect, maar om 3 :00 uur ging ik naar Lejo kijken. Lejo is een hand met oogjes, hij is wel eens bij Sesamstraat. Hij had kleintjes gekregen, die al gelijk konden praten. Dat was leuk. Daarna gingen we weer naar de muziek, wat drinken en een patatje mayo eten. Bij het kinderfestival was ook een kasteeltje met een glijbaan, daar heb ik een tijd gespeeld. Toen ging het kinderfestival dicht.
We hebben ook War Child gezien. Kinderen mochten er samen muziek maken met een grote en een kleine trommel, stokjes, een fles met een stokje en schudballetjes.
Daarna moesten we wachten op Lange Frans en Baas B. Toen ben ik vast aan dit verslag gaan schrijven. Ze kwamen met een grote bus. Op de zijkant stond: Vrijheid maak je met elkaar. Daarachter stond een foto van Lange Frans en Baas B. Ik sta met ze op de foto. En ik heb gevraagd waar ze vandaag allemaal naar toe moesten. Ze waren al in Amsterdam en Wageningen geweest. Na Utrecht moesten ze nog naar Almere.
Ze konden het beste rappen van allemaal en ik heb keihard meegezongen, vooral met ‘Mee naar Diemen Zuid’. Daarna gingen we weer naar de tram. Het was een leuke dag. Volgend jaar wil ik wel weer.