Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
16 Maart 2006
Kaizers Orchestra & Micke from Sweden
Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik voor vergroting)
Ik heb al eerder verteld dat ik een grote voorliefde heb voor Scandinavische muziek. Vanavond, zondagavond 12 maart, krijg ik weer een kans.
Voor mij ook de eerste keer dat ik in de nieuwe Effenaar een concert bijwoon. Sinds de verbouwing van afgelopen jaar was ik er nog niet geweest. Ik moet zeggen dat Eindhoven met deze nieuwbouw een mooi Poppodium rijker is geworden. Naast de Grote en de Kleine zaal ook een foyer en een restaurant. Het gebouw heeft zowel van buiten als van binnen een strakke, industriële uitstraling. Een aanwinst voor de regio.
Micke from Sweden
Rond half negen start er een stemmig muziekje en komt er een, in net pak gestoken man met hoed, het nog donkere podium opgelopen. Op zijn gemak loopt hij richting zijn piano, hij steekt de kaarsen aan op deze piano, schenkt zich een glas rode wijn in en loopt even naar de rand van het podium om wat bezoekers de hand te schudden. Hij gaat hierna rustig achter zijn piano zitten en kondigt zichzelf aan, “Hello I’m Micke from Sweden” en begint te spelen. Hij speelt rustige luisterliedjes zonder zware inhoud, waarbij hij zichzelf begeleidt op piano. Tussen de nummers door verteld hij het verhaal achter de nummers en de reden waarom hij muziek maakt (= geld verdienen zodat zijn vrouw schoenen kan kopen). Micke fom Sweden heeft in de jaren negentig in de band “Atomic Swing” gespeeld en staat ook bekend als ‘the stomping piano beast from the north”.
Ondanks het vrij statische geheel weet hij het publiek in zijn korte set wel te blijven boeien. Het hoogte punt van zijn set zit in het laatste nummer, hij geeft in zijn aankondiging aan dat we in dit nummer huilende wolven, tapdans en sneeuw kunnen verwachten. Hij komt zijn woorden na, het refreintje bestaat inderdaad uit het beloofde wolvengehuil. Tegen het eind van het nummer stapt hij achter zijn piano uit, loopt naar voren en tapt hij. Dit herhaalt hij een paar maal, een akkoord op piano, omlopen tappen en weer terug. Na het laatste akkoord pakt hij een handje nepsneeuw wat hij omhoog gooit met de woorden “je moet hier ook alles zelf doen”. Een vermakelijk optreden van deze Micke from Sweden.
Kaizers Orchestra
Na een korte pauze was het tijd voor de hoofdact van vanavond, zes prettig gestoorde heren uit Noorwegen, de Polka-Punk, de Hoempa-Rock van Kaizers Orchestra. In 2003 waren zij voor mij de verrassing van “Lowlands” en ik heb toen direct het album gekocht met de veelzeggende titel en het motto van de band ”Ompa Til Du Dør” wat zoveel betekent als “Hoempa tot je erbij neervalt!”. Intussen zijn de heren twee studio albums verder, “Evig Pint” en “Maestro” en komt er binnenkort een live cd uit “Live at Vega”. Het intro muziekje is nog steeds hetzelfde als in 2003, waarna één voor één de bandleden het podium op komen en direct beginnen te spelen. Stuk voor stuk zijn het charismatische heren met als blikvanger toetsenist Helge Risa, die het grootste gedeelte van het concert met een gasmasker op achter zijn, met schemerlampje verlichte orgel doorbrengt. Zijn overdreven, extraverte houding trekt continu de aandacht. Ook de twee gitaristen zijn prominent aanwezig, zij bespelen naast hun instrumenten vooral ook het publiek. Denk daarbij een geweldige drummer die naast reguliere drums ook onderdelen van auto’s en een vuilniscontainer in zijn drumkit heeft opgenomen en een stoïcijnse bassist met baard en contrabas. Het geheel wordt gecompleteerd met zanger en entertainer in hart en nieren, Jan Ove Ottensen.
De heren spelen een energieke set waarbij ze oude bekende nummers goed afwisselen met het nieuwere werk. Hierbij valt me op dat de nieuwere nummers meer Rock georienteerd zijn, daar waar de oude nummers echt die Polka invloeden hebben. Het feestje is er niet minder om, de heren weten een afwisselende spetterende show neer te zetten, waarbij ook minder conventionele middelen worden ingezet. Bij verschillende, vooral de oude, nummers wordt er met houte stokken of breekijzers op olievaten, autovelgen en metale deksels geslagen en getimmerd. Dit heeft naast de muzikale toevoeging ook een visuele meerwaarde. Na een set van ongeveer een uur komen de Noren nog een keer terug voor een toegift van drie up-tempo nummers, waarbij het publiek helemaal uit hun bol gaat. Een goede afluiter van dit geweldige concert.