Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
26 Januari 2006
Music against cancer - De Melkweg Amsterdam
Tekst en foto's van Karin Brouwer (klik foto’s voor vergroting)
Zondag 22 januari 2006 werd er een zeer interessant festival georganiseerd in de Amsterdamse Melkweg, waarvan de opbrengst in zijn geheel ten goede kwam aan de Nederlandse Kankerbestrijding (KWF).
Georganiseerd door Eric Gijsen Musicproductions, een bedrijf dat zich heeft gespecialiseerd in verzorgen van geluid, management en het boeken van concerten voor diverse welbekende Nederlandse (heavy metal) bands, en gesponsord door een aantal in de muziekbusiness actieve instellingen (waaronder de Melkweg zelve), werd hier een uitermate appetijtelijk programma aangeboden voor liefhebbers van het genre van symfonische/progressieve/ gotische heavy metal.
Maar liefst zes klasse-bands, vijf Nederlandse die zich alle in zekere mate al op de vaderlandse podia in de kijker hadden gespeeld, alsook de gevestigde Noren van ‘Trail of Tears’ namen deel aan dit evenement “ volledig ten bate van het goede doel. Toen wij om een uur of half zes de knusse oude zaal van de Melkweg betraden was deze al redelijk gevuld. Wij vernamen van enige medeconcertgangers dat de twee eerste bands, Soulstitia enMorning een prima indruk hadden achtergelaten. Er hing een zeer prettige sfeer. Duidelijk was dat er veel familie en vrienden van de bands aanwezig waren. In verband met de opbrengst van de avond hoopte ik echter wel dat het nog wat drukker zou worden. Het bleek al snel dat ik me daarover geen zorgen hoefde te maken.
Xystus
Deze jonge band Xystus (1e fotoserie links) is naar eigen zeggen voornamelijk geïnspireerd door klassieke symfonische rockbands, alsook door soundtrack-muziek, zoals blijkt uit hun debuut CD ‘Recieving tomorrow’. Wat de band op het podium liet zien deed mij echter meer denken aan onvervalste power metal zoals bands als ‘Stratovarius’, ‘Blind Guardian’ en dergelijke die maken: veel ‘catchy’ melodietjes en refreintjes onderbroken door spetterende solo’s en orchestrale, bombastische intermezzo’s. Duidelijk was dat we hier met uitstekende muzikanten te maken hadden. De muzikale hoogstandjes werden ogenschijnlijk uit de losse pols gespeeld. Al met al een prima optreden van deze jonge band “ dat belooft wat voor de toekomst.
Als ik dan toch iets negatiefs moet melden, dan moet mij van het hart dat er wel het een en ander aan de podiumpresentatie gedaan kan worden. De band grossierde mijns inziens iets teveel in clichématige stoere poses en grimassen. Daarbij had men helaas ook de vervelende gewoonte van vele metalbands geadopteerd om het publiek (te) veelvuldig te verzoeken mee te klappen, iets wat mij persoonlijk altijd op de zenuwen werkt. Als ik iets goed vind, ga ik wel spontaan uit mijzelf meeklappen, dank u.
Nemesea
Het is heel hard gegaan voor Nemesea (1e fotoserie midden en rechts). De debuut CD ‘Mana’ sloeg bij het gotische metalpubliek in als de spreekwoordelijke bom, en ook op de vaderlandse podia (Huntenpop-festival!) liet de in 2002 uit Groningse conservatoriumkringen voortgekomen band een uitstekende indruk achter.
De absolute troef van deze band is de jonge sopraanzangeres Manda Ophuis, die niet alleen live alle hoge noten schijnbaar moeiteloos haalt, maar die ook nog eens een bijzonder prettige aanblik biedt. Haar begeleiders doen in muzikaal-technisch opzicht nauwelijks voor haar onder. Vooral de uitstekende ritmesectie (Sonny en Sander, bas en drums) verdient een aparte vermelding. Zeer strak EN swingend, iets wat niet alledaags is binnen dit genre, waarin deze band naar mijn mening sowieso al een buitenbeentje is, omdat Nemesea’s muziek veel meer invloeden bevat uit de progressieve rock dan doorgaans in het gothic metal-genre gebruikelijk is. Helaas was het geluid niet altijd optimaal, zodat juist de virtuoze ‘tapping’-technieken van bassist Sonny niet altijd even goed doorkwamen, een vaak voorkomend euvel bij een geleende backline&hellip
Over het algemeen genomen kwam de band uitstekend over. Men is momenteel bezig om aan een nieuw platencontract te komen, die hopelijk ‘de grote stap voorwaarts’ kan bieden. Ik twijfel er niet aan dat deze band de potentie heeft om ook internationaal tot een grote naam uit te groeien. Kwalitatief zijn ze in ieder geval een stuk interessanter dan hun collega’s van ‘Within Temptation’, om maar eens een dwarsstraat te noemen.
Autumn
En toen was het tijd voor Autumn, een Friese band die al weer wat langer meedraait in het Nederlandse én internationale circuit. Opgericht in 1995 lanceerde men in 2002 het debuutalbum ‘When Lust Evokes the Curse’, opmerkelijk genoeg via major Sony/Epic. Waarschijnlijk dacht deze platenmaatschappij mee te kunnen liften op het succes van ‘Within Temptation’ en ‘After Forever’ door zelf óók maar een ‘gothic-band-met-zangeres’ te contracteren.
Wie echter oren aan z’n hoofd heeft (en het heeft er alle schijn van dat platenbonzen dat veelal NIET hebben, die letten alleen op de verwachte dollartekens&hellip!) hoort meteen dat Autumn de zaken toch wel heel anders aanpakt dan hun voornoemde concullega’s. Autumn is veel ruiger en harder, minder ‘gelikt’ en heeft duidelijk niet de commercie als primaire doelstelling. Daarbij komt nog dat zangeres Nienke de Jong in de eerste plaats een ROCK-zangeres is en niet zozeer een gothic sopraan. Al met al was het avontuur met Sony, na uitblijvend succes na de eerste CD, al weer snel over&hellip
Wat niet betekende dat Autumn bij de pakken ging neerzitten. Integendeel, de tweede CD ‘Summer’s End’ liet zelfs een veel betere indruk achter dan de eersteling, en de band heeft als gevolg van hiervan dan ook uitgebreid kunnen toeren. Die ervaring was vanavond duidelijk merkbaar “ op het podium stond een zeer professionele maar ook enthousiaste band met een stevig maar prima geluid. Nienke de Jong is niet alleen een prima rockzangeres, maar ook een uitstekend frontvrouw “ ze kreeg het publiek moeiteloos aan haar voeten, en terecht. Zeer strak, zeer heavy, zeer enthousiast. Ook van Autumn een prima set deze avond!
Trail of Tears
Tenslotte nog een echte uitsmijter, het Noorse Trail of Tears (2e fotoserie), al jaren een zeer gewaardeerde naam in de gothic metal-scene. En dan te bedenken dat ze in eerste instantie hier helemaal niet zouden zijn “ de laatste plek op dit festival was immers gereserveerd voor het Nederlandse Orphanage. Helaas is deze Utrechtse band recentelijk wegens gebrek aan ‘echt succes’ geïmplodeerd. Een schande volgens mij, aangezien ‘Orphanage’ één van de eerste bands was die experimenteerde met koorzang en sopraanzang in hun death metal (al rond 1990), en zodoende als één van de grondleggers van het gehele gothic metal-genre kan worden beschouwd. Gelukkig was zanger/grunter George Oosthoek wel degelijk aanwezig op dit festival “ niet alleen backstage, maar ook OP het podium “ jawel, bij ‘Trail of Tears’!
Ook de carrière van ‘Trail of Tears’ is de afgelopen jaren niet geheel zonder problemen verlopen. De debuut CD ‘Disclosure in Red’ gaf de band een ‘kickstart’ in 1998, voornamelijk door de zeer opvallende, om maar niet te zeggen overdonderende, aanwezigheid van zangeres Helena Michaelsen. Deze geschoolde operazangeres zette de band in één klap op de kaart van het gothic metal-publiek, en vele succesvolle optredens op zowat alle Europese metalfestivals volgden, waaronder op het Nederlandse Dynamo Open Air. Helaas bleek op een gegeven moment Helena’s ego even opgeblazen te zijn als haar imposante voorgevel, wat tot haar ontslag uit de band leidde.
De vraag was toen of ‘Trail of Tears’ ook levensvatbaar zou kunnen zijn zonder haar bijdragen. Welnu, wie wat verder luistert dat zijn oren lang zijn, kon al bij de eerste platen constateren dat de band wel wat meer te bieden had dan alleen Helena’s virtuoze operatesque capriolen. Zowel ‘Disclosure in Red’, ‘Profoundemonium’ alsook ‘A New Dimension in Might’ kenmerken zich door fraaie, melodieuze en goed opgebouwde songs, met een grote rol voor de avontuurlijke ritmesectie.
De band zette een grote stap in de goede richting door een samenwerking aan te gaan met de tevens bij de Noorse symfonische rockband ‘Green Carnation’ actieve zanger Kjetil Nordhus. Deze man beschikt over een fantastische stem “ zijn versie van ‘Faith No More’s Caffeine doet de versie van Mike Patton zowat verbleken!
Zoals ook deze avond op het podium weer bleek. ‘Trail of Tears’ kwam, zag en overwon. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat op een gegeven moment toch zeker de halve zaal intensief “ moi inclus - aan het ‘headbangen’ was geslagen, niet te vergeten de zeer intensieve ‘mosh-pit’ vlak voor het podium. Wat kan heavy metal toch leuk zijn&hellip!
Ook ‘Trail of Tears’ beschikte over een uitstekend geluid, waarbij alle subtiele details van hun muziek prima uit de verf kwamen. De set was zorgvuldig opgebouwd, met ‘krakers’ van alle vier de platen, waarbij de laatste, ook al prima CD ‘Free Fall into Fear’ niet vergeten werd. De wisselwerking tussen Kjetil’s ‘clean vocals’ en Ronny Thorsen’s ‘grunts’ pakte heel goed uit, en tegen mijn verwachting in heb ik de voorheen zo prominent aanwezige sopraanstem geen seconde gemist. Het hoogtepunt van de avond was toch wel het moment dat er zich ineens een derde zanger/grunter op het podium bevond&hellip ‘Orphanage’s George Oosthoek, die uiteraard met een overdonderend applaus werd begroet. Ik heb zo het idee dat ‘Trail of Tears’ er heel wat fans bijgekregen heeft deze avond. En wat geweldig van deze Noren dat ze aan dit benefietfestival hebben bijgedragen. Chapeau!
Samenvattend: een geweldig leuk festival, met interessante bands die allemaal flink hun best deden. Het enthousiasme van het publiek, het uitstekende geluid en de prima strakke organisatie deden de rest. Hulde aan alle betrokkenen, en niet te vergeten de bands, die zich zo geweldig hebben ingezet voor dit uitstekende goede doel.
Ik hoop van ganser harte dat deze zeer geslaagde tweede editie van Music Against Cancer er voor zal zorgen dat dit een jaarlijks terugkerend evenement zal worden.
Aan mijn recensie zal het hopelijk niet liggen&hellip
Xystus - website
Nemesea - website
Autumn - website
Trail of Tears - website
Geïnteresseerd in CD's?
 Receiving Tomorrow Xystus |  Mana Nemesea |  Summer's End Autumn |  Free Fall Into Fear (speciale uitgave) Trail Of Tears |