Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK
13 Januari 2006
Emergenza Festival 1 - The Batcave 013
Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik op foto's voor vergroting)
Emergenza is de grootste internationale concertorganisator voor ongetekende bands. In 150 steden in Amerika en Europa worden voorrondes gehouden waar de bands zich voor kunnen inschrijven. Emerganza zorgt voor de locatie, de apparatuur, materiaal, geluid, licht en de reclame voor het festival. Iedere avond spelen 7 tot 9 bands en zij krijgen 30 minuten de tijd, inclusief 5 minuten om af te breken en op te bouwen) om het publiek te overtuigen van hun kunnen. Door middel van handopsteken kan het publiek stemmen voor de band die ze net gehoord hebben. De 4 bands met de meeste stemmen gaan door naar de volgende ronde.
Donderdag 12 januari, was de tweede van vier voorrondes in de Batcave van het Tilburgse 013. Er speelde acht bands van Alt-rock tot Death-metal en van Metal-core tot Folk. Het was voor mij de eerste keer dat ik bij een Emerganza-avond aanwezig was. Ik was bang dat het erg zou gaan uitlopen vanwege het ombouwen na ieder optreden. Dit was gelukkig niet het geval, sterker zelfs, op het eind van de avond liep men voor op het schema.
Backspin
De eerste band was Backspin (1e fotoserie midden), een viermansformatie uit Veghel. Zij speelden melodieuze, stevige rocknummers en een ballad. De nummers hadden een goede opbouw met een eigen geluid. Wat mij vooral opviel was het uitstekende drumwerk van Tim. Ook zanger Jerry had een aangename, rock-stem die me met momenten deed denken aan Chris Cornell. Een uitstekend optreden, zeker toen ik later, in gesprek met gitarist Rob, hoorde dat ze pas anderhalf jaar bij elkaar zijn en dat dit hun eerste optreden was.
Kofferband
Kofferband was de tweede band, een jaren-60 rockband. De vijf jonge muzikanten speelde een aantal rock & rollcovers van de bekende jaren-60 artiesten. Ik heb niets tegen covers, maar doe het dan wel goed. De nummers waren rommelig, de zang was slecht en de podiumuitstraling was onvoldoende. Kortom, Kofferband kreeg van mij geen stem.
System Flatline
Het optreden van Kofferband werd compleet vergeten na de eerste tonen van System Flatline (1e fotoserie links), een jonge, enthousiaste vijfmansformatie uit Roosendaal. Zij speelde stevige up-tempo Metal/N ¼-Metal. Een muur van geluid en het gebrek aan techniek werd ruimschoots goedgemaakt door het enthousiasme en bewegen van de bandleden. Ze speelden de eigen nummers, niet altijd even strak, maar met veel speelplezier.
Loss of Words
Na het energieke, maar rommelige Nu-Metal geluid van System Flatline, volgde de extreem strakke Metal-core van Loss of Words (1e fotoserie rechts). Het geluid was hard, strak en erg vet. De nummers en het geluid deden mij denken aan de jaren ’80 hardcore van Suicidal Tendencies, Excel en No Mercy. De band was bij de eerste nummers erg statisch, maar dit werd later ruimschoots goedgemaakt. Zanger Tim mag wat mij betreft nog arroganter overkomen. Een krachtig optreden van deze band uit Breda.
Matzko
Na al het metaalgeweld een folkband. Toen ik het programma van deze avond doornam had ik mijn bedenkingen over Matzko (2e fotoserie links). Ik dacht: “een folkband, wat moet dat tussen al dat gitaar geweld?” Maar de Eindhovense band verbaasde me! Een energieke, sprankelende set van up-tempo folknummers gemengd met een vleugje rock. Het was erg aangenaam om tussen al het elektrische gitaargeweld de vrolijke akoestische muziek van Matzko te horen, compleet met viool, dwarsfluit en akoestische gitaar. Nee, Folk is niet alleen voor hippies, voor mij de verrassing van de avond.
Ceremony of Opposites
Na de vrolijke klanken van Matzko was het tijd voor meer gitaargeweld. Het uit Tilburg en omstreken afkomstige Ceremony of Opposites bracht een melodieuze Death-Metal ten gehore. De drie mannen en één vrouw brachten stevige, vette eigen nummers. In het begin was het wat rommelig en niet altijd even strak, maar na een tweetal nummers werd het wel een geheel, strak, technisch en melodieus. Jammer dat de gruntstem van Sander niet altijd even zuiver en verstaanbaar was. Het nadeel van Death-Metal is dat het snel eentonig en veel van hetzelfde wordt.
One Inch Men
De een-na-laatste band was het Tilburgse One Inch Men (2e fotoserie midden). Volgens de aankondiging Rock-Metal, volgens hun eigen site Stoner-Metal. Voor was dit mij de favoriet van de avond, lekkere trage “betonrock”. De vette rifs deden mij denken aan Corrosion of Conformity en Trouble. In de eerste nummers was zanger Mario nog niet helemaal bij stem, maar na het tweede nummer ging hij helemaal los. Het optreden zakte even in met een Alice In Chains cover, ook het nummer daarna liep niet helemaal lekker. Maar de twee laatste nummers stonden weer als een huis. Een geslaagd optreden voor de vijf mannen uit Tilburg.
Borehole
De afsluiter van de avond was het uit Eindhoven afkomstige Borehole (2e fotoserie rechts). De vier bandleden, met een opvallende blonde dame achter het drumstel, brachten rechttoe rechtaan Stonerrock. Een vette knipoog naar Kyuss en Queens of the Stoneage, maar ook invloeden van Tool waren duidelijk hoorbaar. Het optreden begon krachtig, vet en strak, maar zakte jammer genoeg na een viertal nummers in en kwam niet echt meer tot leven, dit ondanks de energieke verschijning van de zanger.
Na het optreden van Borehole en het tellen van hun stemmen, volgde de uitslag. Hiermee kwam het manco van het puntensysteem direct aan het licht. Bij de aanvang van de avond waren er nog niet zoveel mensen aanwezig dus de eerste bands hadden daarmee letterlijk minder stemmen dan de bands die later op de avond speelden.
Tot slot de uitslag: 1e werd System Flatline, terecht gevolgd op de tweede plaats door Matzko, de derde plaats was voor Loss of Words en een gedeelde vierde plaats en ook een plaats in de halve finale voor One Inch Men en Borehole. Ik vind het jammer dat Backspin het niet gered heeft, zij hadden wat mij betreft ook een plaats in de volgende ronde verdiend.
Meer foto's - ook van de andere bands - zijn hier te bekijken.