Onderwerp: OEROL, MUZIEK, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, STRAATTHEATER
20 Juni 2005
Oerol 2005: Afscheid en een traantje
Terwijl Hans zich een plaats had veroverd bij de voorstelling van Leonce en Lena (zie vorige logje) heb ik met mijn familie een heerlijke middag doorgebracht in West-Terschelling. Zij gingen met de half-zes-boot weer naar de wal en konden gelukkig de bagage naar de boot laten brengen door het bagagevervoer van het bungalowpark waar we verbleven. Stralend zomers was het op het strand waar je al kon merken dat de laatste dag van Oerol was aangebroken.
Het was eb en veel van de schepen die voor anker lagen op de west waren dan ook droog gevallen. Bovendien werd met man en macht de laatste hand gelegd aan de 'verdronken stad' die de hoofdrol zou spelen in het slotspektakel van Oerol 2005. In het dorp werden ondertussen de laatste straattheatervoorstellingen gegeven (extra spannend want daarbij gaat vaak iets mis) en konden wij genieten van de acrobatische jongleerkunsten van Mr. Spin.
Voor de veerbootterminal was het inmiddels zo druk dat lange rijen mensen buiten stonden. Gelukkig was er Andre Manuel die zijn doosconcerten een speciaal afscheidstintje had meegegeven voor Manon Ossevoort die met haar trekker (een Deutz 6808) zondagmiddag vertrok vanaf Terschelling naar Antarctica. Daarbij werd uitbundig meegezongen door het publiek dat voor de gelegenheid van een vlaggetje was voorzien. Er werd hier en daar wel een traantje weg gepinkt en niet alleen voor Manon want naast tien dagen fantastische voorstellingen zijn er op Oerol ook vele liefdes en vriendschappen voor het leven opgebloeid.
Als mijn familie uiteindelijk ruim op tijd met hun bagage in de rij aanschuift voor de boot voel ik me ook weemoedig omdat het al weer voorbij is. Het is intens, gezellig, je wordt beroerd en ontroerd, je deelt in een paar dagen veel dingen met mensen die je dierbaar zijn en dan sta je in je eentje op de kade te zwaaien. En op de fiets naar het huisje realiseer je je dat het is omgevlogen, deze eindeloze deining.